Nora Szczepańska

Nora Szczepańska
Imię i nazwisko

Eleonora Szczepańska

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1914
Witebsk

Data śmierci

30 listopada 2004

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Poznański, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych

Dziedzina sztuki

literatura dla dzieci i młodzieży, poezja

Nora Szczepańska, właśc. Eleonora Szczepańska, z d. Odlanicka-Poczobut (ur. 23 maja 1914 w Witebsku w ówczesnej Rosji, zm. 30 listopada 2004[1]) – polska poetka, prozaik, autorka utworów dla młodzieży o tematyce indiańskiej.

Życiorys

Ukończyła socjologię na Uniwersytecie Poznańskim oraz Wydział Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Okres międzywojenny spędziła na terenie Wielkopolski. Debiutowała jako poetka na łamach dziennika „Głos” w 1935 roku. Była członkiem grupy Klub Poetów „Prom”. Swój pierwszy tomik poezji z 1938 roku, zatytułowany Uwiedzione źródła, wydała pod nazwiskiem Odlanicka. W latach 1940–1945 przebywała na robotach przymusowych w III Rzeszy, najpierw we Wrocławiu, a od 1941 roku w Wiedniu. Po wojnie mieszkała w Łodzi. W 1977 roku otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów.

Jej mężem był od 1937 socjolog Jan Szczepański.

Twórczość (wybrane pozycje)

  • Karibu i inne opowiadania
  • Sprzysiężenie Czarnej Wydry
  • Zemsta Karibu
  • Dziki Anda
  • Ucho wodza
  • Odwaga
  • Skaza

Przypisy

  1. ↑ Jan Cofałka Pożegnanie Profesora - Jan Szczepański (13.09.1913-16.04.2004). [dostęp 2017-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-21)].

Bibliografia

  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wyd. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.