Norbert Gołuński

Norbert Sylwester Gołuński

Witold Krajewski
Sylwester Jabłoński
Mieczysław Niedźwiecki
Zbigniew Raczyński

Bombram, Nord, Witold

podporucznik marynarki
Data i miejsce urodzenia	22 września 1919 Gdańsk
Data śmierci	kwiecień 2000
Przebieg służby
Lata służby	1942–1947
Siły zbrojne	Polska Marynarka Handlowa Polska Marynarka Wojenna Armia Krajowa
Jednostki	Oddział II KG AK
Stanowiska	inspektor sieci wywiadu morskiego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, powstanie warszawskie
Późniejsza praca	oficer i kapitan na polskich statkach
Odznaczenia

Norbert Sylwester Gołuński Witold Krajewski vel Sylwester Jabłoński vel Mieczysław Niedźwiecki vel Zbigniew Raczyński pseud.: „Bombram”, „Nord”, „Witold” (ur. 22 września 1919 w Gdańsku, zm. 23 kwietnia 2000) – oficer Armii Krajowej, podporucznik marynarki czasu wojny Polskiej Marynarki Wojennej, kapitan żeglugi wielkiej, cichociemny.

Życiorys

Norbert Gołuński był polskim Kaszubem, miał obywatelstwo Wolnego Miasta Gdańska. Uczył się w szkole senackiej we Wrzeszczu, a następnie w Gimnazjum Polskim. W 1937 roku wstąpił do gimnazjalnej morskiej drużyny harcerskiej. W 1939 roku rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Morskiej w Gdyni. W latach 1939–1941 pływał s/s „Robur VIII” na Morzu Północnym oraz w konwojach do Kanady i Nowego Jorku. Podjął roczne studia nawigacyjne na Uniwersytecie w Southampton, następnie w maju 1942 roku został skierowany do Glasgow, do tajnej szkoły wywiadu, ukrywającej się pod kryptonimem „Oficerskiego Kursu Doskonalącego Administracji Wojskowej”. Zgłosił się na ochotnika do służby kraju.

Został zaprzysiężony 22 kwietnia 1943 roku, przyjął pseudonim „Bombram”. Awans na podporucznika marynarki czasu wojny otrzymał ze starszeństwem od 1 czerwca 1943 roku^[1]. następnie został przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 17 na 18 września 1943 roku w ramach operacji „Neon 2”, którą dowodził kpt. Antoni Freger. Po skoku Gołuński otrzymał przydział do Komendy Głównej Armii Krajowej: do samodzielnej ekspozytury „Lombard” w Referacie „Zachód” Wydziału Wywiadu Ofensywnego „Stragan” w Oddziale II Informacyjno-Wywiadowczego i działał na terenach Rzeszy. Został mianowany inspektorem sieci wywiadu morskiego.

Po wybuchu powstania warszawskiego wszedł w skład komendy podobwodu Śródmieście Południe jako oficer kontrwywiadu i bezpieczeństwa. Po upadku powstania dostał się do niemieckiej niewoli, z której wyszedł 2 maja 1945 roku po wyzwoleniu Lubeki przez wojska angielskie. 10 maja został przerzucony do Anglii^[2]. Od 14 czerwca 1945 roku pracował jako młodszy oficer oddziałowy w Obozie Marynarki Wojennej ORP „Bałtyk”^[2].

Wrócił do Polski w lipcu 1947 roku i podjął pracę, będąc kapitanem żeglugi wielkiej, na statkach Polskich Linii Oceanicznych. W 1950 roku usunięto go z pracy w PLO. Na otwartym zebraniu partyjnym został nazwany angielskim szpiegiem, który wkradł się w kadry marynarskie. Po kilkuletniej przerwie powrócił do pływania w 1956 roku. W 1980 roku przeszedł na emeryturę. Należał do sopockiego koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Był też aktywnym członkiem Kręgu Harcerzy Wolnego Miasta Gdańska.

Jego pogrzeb odbył się z ceremoniałem wojskowym w towarzystwie kombatanckich sztandarów 27 kwietnia 2000 roku na cmentarzu katolickim w Sopocie^[3] (kwatera B4-I-18)^[4].

Grób Norberta Gołuńskiego na cmentarzu katolickim w Sopocie

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – 1946 albo 1948 nr 13495
• Krzyż Walecznych – 15 sierpnia 1946
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – 2 października 1944
• Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” – Rozeta z Mieczami^[3].

Życie rodzinne

Norbert Gołuński był synem Sylwestra, sekretarza Sądu Wolnego Miasta Gdańska, i Łucji z domu Ceynowy. W 1947 roku ożenił się w Niemczech z Łucją Zych (ur. w 1915 roku), z którą miał syna Michała (ur. w 1948 roku).

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 50–51. ISBN 83-902499-5-2.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984, s. 315. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 176.
• Darek Szczecina: Cichociemni z Sopotu. Norbert Gołuński – z lilijką w życiorysie. 2012-09-16. [dostęp 2013-10-26].
• Jan Kazimierz Sawicki, (red.): Kadry morskie Rzeczypospolitej. T. 5: Polska marynarka wojenna – dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918–1947). Gdynia: Polskie Towarzystwo Nautologiczne, 2011, s. 390. ISBN 978-83-932722-0-4.

Linki zewnętrzne

• biogram na stronie elitadywersji.org - kompendium wiedzy o 316 Cichociemnych spadochroniarzach Armii Krajowej