Norbert Paprotny

Ten artykuł od 2010-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Norbert Jan Paprotny (ur. 6 maja 1928 w Pawłowie (obecnie część Zabrza), zm. 2 lipca 2018 w Szwajcarii^[1]) – polski malarz.

Po ukończeniu szkoły podstawowej w czasie okupacji Niemcy uniemożliwili mu kształcenie się z powodu udziału ojca w powstaniach śląskich. Maturę zdał w 1952 w Katowicach. Studia artystyczne rozpoczął w 1953 r. na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach malarstwa profesorów Radnickiego, Łakomskiego i Taranczewskiego. Dyplom uzyskał w 1959. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków od 1960 roku. Uprawiał malarstwo sztalugowe i malarstwo architektoniczne.

Brał udział, między innymi, w następujących wystawach:

• 1961 – Wystawa Plastyki Ziem Nadodrzańskich – Wrocław;
• 1961 – Wystawa Malarstwa w XV-lecie PRL – Warszawa;
• 1961 – Wystawa Okręgowa – Katowice;
• 1961 – Wystawa XV-lecia Oddziału Gliwickiego – Gliwice;
• 1962 – I Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego – Szczecin;
• 1962 – Wystawa Okręgowa – Katowice;
• 1962 – Międzynarodowa Wystawa Malarstwa – Monte Carlo (Specjalne wyróżnienie Jury);
• 1962 – Wystawy indywidualne – Gliwice – Katowice – Bielsko;
• 1963 – Wystawa Plastyki Ziem Nadodrzańskich;
• 1964 – Wystawa Plastyków Zabrzańskich – Zabrze;
• 1965 – Wystawa Oddziału Gliwickiego – Gliwice – Zabrze;
• 1965 – XX lat PRL w Twórczości Plastycznej – Katowice;
• 1965 – Ogólnopolska Wystawa XX lat PRL w Twórczości Plastycznej – Warszawa;
• 1965 – Ogólnopolska Wystawa Malarstwa i Grafiki – Bielsko-Biała.

W latach 1959—1971 realizował malarstwo ścienne i malarstwo na płytach ceramicznych oraz mozaiki w ponad dwudziestu kościołach i budynkach publicznych na Śląsku i województwie kieleckim.

W lutym 1972 roku opuścił Zabrze i osiedlił się w Szwajcarii. W 1979 roku otworzył własną szkołę artystyczną w Zurychu i prowadził ją do wieku emerytalnego w 1993 roku.

Zajmował się malarstwem sztalugowym i wystawiał swoje prace w następujących miejscach:

• 1976 – Galeria Klubschule Migros Zurych;
• 1977 – Wystawa sztuki Zurych-Land Thalwil ZH;
• 1977 – Scena sztuki w Zurychu, Zurych;
• 1978 – Galeria Les Muguets Versoix GE;
• 1980 – Zamek Mainz, Niemcy;
• 1984 – Galeria Im Hof Rüschlikon ZH;
• 1989 – Galeria NatWest Bank, Zurych;
• 1990 – Salon Volvo, Sirnach TG;
• 1992 – Salon Atchletic 46, Zurych;
• 1994 – Piwnica u Inez J. i F. Naglickich, Baden AG;
• 1996 – Centrum St. Antonius, Wallisellen ZH;
• 2000 – Galeria Szkoła Wyższa Wädenswil ZH;
• 2000 – Muzeum Polskie w Zamku Rapperswil SG;
• 2001 – Borondon Fine Art Galerie, Adliswil ZH;
• 2001 – Salon Volvo, Kloten.

W latach 2003—2004 wystawiał swoje malarstwo w Muzeum Miejskim w Zabrzu, w Muzeum Niepodległości w Warszawie, w Muzeum Archidiecezjalnym w Katowicach oraz w Dworze w Woli Zręczyckiej. W 2003 roku otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Zabrze w dziedzinie kultury.

Prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Miejskim w Zabrzu i w Muzeum w Gliwicach oraz w zbiorach prywatnych w Szwajcarii, Grecji, USA, Francji i w innych krajach.

Przypisy