Norman Barrett

Norman Rupert Barrett
Data i miejsce urodzenia16 maja 1903
Adelaide
Data i miejsce śmierci8 stycznia 1979
Londyn
Zawód, zajęcietorakochirurg
EdukacjaTrinity College (Cambridge), St Thomas’ Hospital
RodziceAlfred Barrett, Catherine Barrett
MałżeństwoAnnabel Elizabeth "Betty" Warington Smyth
DzieciJulia, Althea
Krewni i powinowaciJames Barrett
Odznaczenia
Order Imperium Brytyjskiego

Norman Rupert Barrett (ur. 16 maja 1903 w Adelaide zm. 8 stycznia 1979 roku w Londynie) – brytyjski torakochirurg pochodzenia australijskiego, kojarzony przede wszystkim z opisaną przez niego metaplazją nabłonka przełyku, nazwaną następnie przełykiem Barretta.

Wczesne życie

Norman Barrett, syn Alfreda i Catherine Barrett, urodził się 16 maja 1903 roku w Adelaide w południowej Australii. Jego wuj, James Barrett, był lekarzem. Zainspirowało to młodego Normana do powiązania swej przyszłości z medycyną.

Kariera

W latach 1917-22 był uczniem Eton College. Następnie studiował w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge[1]. Później Barrett podjął studia medyczne w St Thomas’ Hospital Medical School, które ukończył w 1928. Karierę kontynuował jako rezydent w tym samym szpitalu i w 1930 został wybrany do członkostwa w Królewskim Kolegium Chiruricznym, a rok później otrzymał brytyjski stopień lekarski Master of Surgery. W 1935 roku został konsultantem w St. Thomas' Hospital, gdzie pracował na tym stanowisku do końca kariery. W latach 1935–36 podczas pobytu w USA pracował w Mayo Clinic. Wówczas to postanowił zająć się torakochirurgią.

W 1946 roku napisał artykuł do pierwszego wydania czasopisma Thorax o pęknięciu przełyku (zespole Boerhaave'a), w którym wyraził zdziwienie nad nieskutecznością dotychczasowego leczenia tegoż zespołu[2]. Rok później, 7 marca 1947 dokonał pierwszej skutecznej operacji pękniętego przełyku[3].

W pracy napisanej w 1950 roku jako pierwszy użył terminu: "choroba refluksowa przełyku" i opisał rozwój zmian prowadzących do zwężenia przełyku w przebiegu tej choroby. Wykazał także, że stwierdzenie nabłonka walcowatego w przełyku (zamiast normalnie występującego tam nabłonka wielowarstwowego płaskiego) odpowiada obecności wrodzonego skrócenia przełyku prowadzącego do uwięźnięcia części żołądka w obrębie klatki piersiowej[4]. Allison i Johnstone nie zgadzali się z twierdzeniem, że wykryty w przełyku nabłonek walcowaty pochodzi z żołądka. Uważali natomiast, że jego występowanie wiąże się z owrzodzeniem dolnej części przełyku – nazwanym przez nich "wrzodami Barretta"[5]. Siedem lat później Barrett zgodził się z tym poglądem proponując nadanie nowej nazwy odkrytej patologii: "dolny przełyk wyścielony nabłonkiem walcowatym"[6]. Ostatecznie obecność nabłonka walcowatego w przełyku wraz z owrzodzeniami nazwano "przełykiem Barreta"[7].

Poza badaniami chorób przełyku Barrett pracował także z Leonardem Dudgeonem – profesorem patologii na londyńskim uniwersytecie nad wykrywaniem komórek rakowych przy pomocy badania cytologicznego plwociny w przebiegu raka płuc[8]. Opracował także leczenie echinokokozy[9].

W latach 1935–1970 Barrett wykładał chirurgię na uniwersytecie w Londynie. Był związany z czasopisem Thorax od początku jego wydawania w 1946 do 1971. Ponadto był chirurgiem w Sanatorium Króla Edwarda VII w Midhurst (1938–1970), a także konsultantem torakochirurgicznym w brytyjskiej marynarce wojennej oraz w brytyjskim ministerstwie opieki społecznej[10].

Życie prywatne

Norman Barrett 21 kwietnia 1931 roku poślubił Annabel Elizabeth "Betty" Warington Smyth, która była pisarką. Mieli dwójkę dzieci – Julię i Altheę.

Poza medycyną Barrett interesował się także historią medycyny, rysunkiem i malarstwem oraz był zapalonym żeglarzem.

W 1969 roku otrzymał Order Imperium Brytyjskiego. Rok później odszedł na emeryturę. Zmarł w Londynie 8 stycznia 1979.

Przypisy

  1. ↑ Lord 1999 ↓, s. 429.
  2. ↑ NR. BARRETT. Spontaneous perforation of the oesophagus; review of the literature and report of three new cases.. „Thorax”. 1, s. 48-70, Mar 1946. PMID: 20986399. PMCID: PMC1018211. 
  3. ↑ NR. BARRETT. Report of a case of spontaneous perforation of the oesophagus successfully treated by operation.. „Br J Surg”. 35 (138), s. 216-8, Oct 1947. PMID: 20271775. 
  4. ↑ BARRETT NR. Chronic peptic ulcer of the oesophagus and 'oesophagitis'. „Br J Surg”. 38 (150), s. 175–82, October 1950. DOI: 10.1002/bjs.18003815005. PMID: 14791960. 
  5. ↑ ALLISON PR, JOHNSTONE AS. The oesophagus lined with gastric mucous membrane. „Thorax”. 2 (8), s. 87–101, June 1953. DOI: 10.1136/thx.8.2.87. PMID: 13077502. PMCID: PMC1019247. [dostęp 2009-01-24]. 
  6. ↑ BARRETT NR. The lower esophagus lined by columnar epithelium. „Surgery”. 6 (41), s. 881–94, June 1957. PMID: 13442856. 
  7. ↑ Spechler SJ, Goyal RK. The columnar-lined esophagus, intestinal metaplasia, and Norman Barrett. „Gastroenterology”. 2 (110), s. 614–21, February 1996. DOI: 10.1053/gast.1996.v110.agast960614. PMID: 8566611. 
  8. ↑ Barrett NR. Examination of sputum for malignant cells and particles of malignant growth. J Thorac Surg, 1938;8:169-83
  9. ↑ Barrett NR. The treatment of pulmonary hydatid disease. Thorax 1947;2:21-57
  10. ↑ AIM25 archive of Norman Barrett

Bibliografia

  • Reginald V. N. Lord. Norman Barrett, "doyen of esophageal surgery". „Annals of Surgery”. 229 (3), 1999. PMID: 10077057. PMCID: PMC1191710 (ang.).