Nornik darniowy
Microtus subterraneus[1] | |||||
(de Sélys-Longchamps, 1836) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Infrarząd | |||||
Nadrodzina | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Plemię | |||||
Rodzaj | |||||
Podrodzaj | |||||
Gatunek | nornik darniowy | ||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[24] | |||||
Zasięg występowania | |||||
Nornik darniowy[25] (Microtus subterraneus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
Nornik darniowy występuje w zachodniej, środkowej i wschodniej Europę, od Francji na wschód do zachodniej części europejskiej Rosji i na południowy wschód do północnej Grecji i europejskiej część Turcji oraz zachodniej i północnej Anatolii, z odosobnionym zapisem z prowincji Bitlis (południowo-wschodnia Turcja)[26].
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1836 roku belgijski zoolog Edmond de Sélys-Longchamps nadając mu nazwę Arvicola subterraneus[2]. Holotyp pochodził z Waremme, w Liège, w Belgii[27].
M. subterraneus należy do podrodzaju Terricola i grupy gatunkowej subterraneus[26]. Dawniej umieszczany w rodzaju w Pitymys[26]. Może być parafiletyczny w stosunku do majori i daghestanicus[26]. Z kolei dwie filogenetyczne linie M. subterraneus sugerują tajemniczą różnorodność z dwoma domniemanymi gatunkami; europejskiem subterraneus i azjatyckim fingeri[26]. Opisano ponad trzydzieści podgatunków, ale nie ma zgody co do ich ważności[26]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[26].
Etymologia
- Microtus: gr. μικρος mikros „mały”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”[28].
- subterraneus: łac. subterraneus „pod ziemią, podziemny”, od sub „pod”; terra „ziemia”[29].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 79–115 mm, długość ogona 20–44 mm; masa ciała 10–26 g[30]. Ma sierść szarobrunatną na grzbiecie, boki jaśniejsze, a spód szary. Uszy krótkie.
Ekologia
Prowadzi głównie podziemny tryb życia, ryjąc nory i zjadając podziemne części roślin. Czasem żeruje również na powierzchni.
Nornik darniowy nie zapada w sen zimowy. Zimą w norach pod śniegiem dochodzi także do rozrodu. W roku występuje do 9 miotów, w każdym miocie 2–3 młode.
W warunkach naturalnych długość życia tego gryzonia nie przekracza kilku miesięcy.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Microtus subterraneus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b E. de Sélys-Longchamps: Essai monographique sur les Campagnols des environs de Liège: présenté au 1. congrès scientifique belge réuni à Liège le 1. Liège: Desoer, 1836, s. 10. (fr.).
- ↑ a b H.R. Schinz: Systematisches Verzeichniss aller bis jetzt bekannten Säugethiere oder Synopsis Mammalium nach dem Cuvier’schen System. Cz. 2. Solothurn: Verlag von Jent und Bakmann, 1845, s. 240. (niem.).
- ↑ V. Fatio. Deux petits Vértebrés nouveaux pour la Suisse (Sorex pygmæus Pall. et Rana græca Boul.) et quelques intéressantes variétés. „Revue suisse de zoologie”. 8, s. 472, 1900. (fr.).
- ↑ a b G.S. Miller. Eighteen new European voles. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 1, s. 202, 1908. (ang.).
- ↑ Б.С. Виноградов. Нахождение в южной России рода Р Ну ту а МсМиПпе. „Известия Петроградской Областной Станции Защиты Растений от вредителей”. 3, s. vii–x, 1922. (ros.).
- ↑ J. Éhik. A new vole from Hungary and an interesting bat new to the Hungarian fauna. „Annales historico-naturales Musei Nationalis Hungarici”. 21, s. 159, 1924. (ang.).
- ↑ P. Matschie. Zur Kenntnis der kurzohrigen Erdmaus in Sachsen. „Pallasia”. 1 (4), s. 176, 1924. (niem.).
- ↑ R. Wettstein. Eine neue Mausrasse aus Osterreich. „Anzeiger (Österreichische Akademie der Wissenschaften Mathematisch-Naturwissenschaftliche Klasse)”. 62, s. 31, 1925. (niem.).
- ↑ V. Martino & E. Martino. On some mammals from Serbia. „Annales historico-naturales Musei Nationalis Hungarici”. 23, s. 166, 1926. (ang.).
- ↑ Éhik 1927 ↓, s. 63.
- ↑ Éhik 1927 ↓, s. 64.
- ↑ a b R. Wettstein. „Anzeiger (Österreichische Akademie der Wissenschaften Mathematisch-Naturwissenschaftliche Klasse)”. 64, s. 3, 1927. (niem.).
- ↑ Éhik 1930 ↓, s. 252.
- ↑ Éhik 1930 ↓, s. 255.
- ↑ G.H.W. Stein. Beiträge zur Kenntnis einiger mitteleuropäischer Säuger. „Mitteilungen aus dem Zoologischen Museum in Berlin”. 17, s. 293, 1931. (niem.).
- ↑ J. Éhik. A new Pitymys from Slavonia. „Állattani Közlemények”. 32, s. 60, 1935. (ang.).
- ↑ G. Neuhäuser. Diagnosen neuer kleinasiatischer Mäuse. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 11, s. 159, 1936. (niem.).
- ↑ V.E. Martino & E.V. Martino. Preliminary note on four new rodents from Korab Mountains. „The Annals and Magazine of Natural History”. Tenth series. 19, s. 516, 1937. DOI: 10.1080/00222933708655293. (ang.).
- ↑ V.E. Martino & E.V. Martino. Preliminary notes on five new mammals from Jugoslavia. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eleventh series. 5, s. 497, 1940. DOI: 10.1080/00222934008527065. (ang.).
- ↑ J. Éhik. Eine neue Erdwühlmaus (Pitymys) aus dem Kelemen-Gebirge. (Egy új földipocok (Pitymys) a Kelemen Hegységbõl.). „Annales historico-naturales Musei Nationalis Hungarici”. 35, s. 83, 1942. (niem. • węg.).
- ↑ M. Kretzoi. New names for soricid and arvicolid homonyms. „Vertebrata Hungarica”. 1 (2), s. 248, 1959. (ang.).
- ↑ P. Brunet-Lecomte, A. Nadachowski & J. Chaline. Microtus (Terricola) grafi nov. sp. du Pléistocène supérieur de la Grotte de Bacho Kiro (Bulgarie). „Geobios”. 25 (4), s. 507, 1992. DOI: 10.1016/S0016-6995(92)80078-R. (fr.).
- ↑ Microtus subterraneus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d e f g C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 362. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Microtus (Terricola) subterraneus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-05].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 424, 1904. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 343–344. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia
- J. Éhik. Magyarország földipockai. (The Hungarian species of the genus Pitymys.). „Annales historico-naturales Musei Nationalis Hungarici”. 24, s. 54–80, 1927. (węg. • ang.).
- J. Éhik. Két új földipocok hazánkból. (Zwei neue Erdmäuse aus Ungarn.). „Annales historico-naturales Musei Nationalis Hungarici”. 27, s. 252–258, 1930. (węg. • niem.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: SanoAK: Alexander Kürthy, Licencja: CC BY-SA 4.0
Distribution map of european pine vole (Microtus subterraneus) according to IUCN version 2020-3 (Compiled by: IUCN (International Union for Conservation of Nature) 2008): ; key:
Legend: Extant, resident (#008000)
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
juvenile Bank vole, Myodes glareoulus; Germany, Cologne