Nornik tatrzański

Nornik tatrzański
	Microtus tatricus
	(Kratochvíl, 1952)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	chomikowate
Podrodzina	karczowniki
Plemię	Arvicolini
Rodzaj	nornik
Podrodzaj	Terricola
Gatunek	nornik tatrzański
Synonimy
	Pitymys tatricus Kratochvíl, 1952; Terricola tatricus zykovi Zagorodnyuk, 1989;
	Pitymys tatricus Kratochvíl, 1952; Terricola tatricus zykovi Zagorodnyuk, 1989;
Podgatunki
	M. t. tatricus (Kratochvíl, 1952); M. t. zykovi (Zagorodnyuk, 1989);
	M. t. tatricus (Kratochvíl, 1952); M. t. zykovi (Zagorodnyuk, 1989);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Nornik tatrzański^[5], darniówka tatrzańska^[6] (Microtus tatricus) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

Nornik tatrzański występuje występujący endemicznie w Karpatach zamieszkując w zależności od podgatunku^[7]:

M. tatricus tatricus – Tatry (zachodnie Karpaty) w południowej Polsce i północnej Słowacji.
M. tatricus zykovi – wschodnie i południowe Karpaty w południowo-zachodniej Ukrainie i Rumunii.

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1952 roku czeski zoolog Josef Kratochvíl nadając mu nazwę Pitymys tatricusBŁĄD. Holotyp pochodził z Doliny Staroleśnej, w Tatrach Wysokich, w Słowacji^[8].

M. tatricus należy do podrodzaju Terricola i prawdopodobnie jest blisko spokrewniony z grupą gatunkową multiplex^[7]. Dawniej umieszczany w Pitymys^[7]. Nornik tatrzański jest karpackim endemitem, a pojawił się na tym terenie w okresie holocenu^[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki^[7].

Etymologia

Microtus: gr. μικρος mikros „mały”; ους ous, ωτος ōtos „ucho”^[9].
tatricus: Tatry, Europa^[2].
zykovi: Ołeksandr Zykow, ukraiński teriolog^[3].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 83–115 mm, długość ogona 31–47 mm; masa ciała 18–36 g; samce są nieco cięższe od samic (samce średnio 30,2 g, samice średnio 25,1 g)^[10]. Futro żółtawe, na grzbiecie bardziej brązowe, przechodzące w białawy brzuch. Ogon także dwukolorowy, ciemniejszy od strony grzbietu, a łapy białawe. Ucho stosunkowo długie (9–15 mm). Do dwóch par gruczołów mlekowych.

Ekologia

Występuje głównie w zbiorowiskach pokrytych bujnym runem, z powalonymi pniami drzew, w pobliżu potoków. Występuje zarówno w dolinach, jak i powyżej górnej granicy lasu, w strefie kosodrzewiny i hal.

Aktywny głównie nocą. Żyje w norach wykopanych przez inne ssaki, ewentualnie wykorzystuje jamy w rumoszu skalnym. Nornik tatrzański jest roślinożerny - żywi się głównie zielonymi częściami roślin, korzeniami, nasionami i owocami.

Okres rozmnażania rozpoczyna się wczesną wiosną i trwa do sierpnia. Samica wydaje na świat miot składający się z 2-4 młodych. Nornik tatrzański osiąga dojrzałość płciową w kolejnym roku, po przezimowaniu i osiągnięciu masy około 23 g. Zwierzę żyje około 1,5–2 lat.

Ochrona

W Polsce nornik tatrzański podlega ścisłej ochronie gatunkowej^[11].

Zobacz też

Ssaki Polski

Przypisy

↑ Microtus tatricus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b J. Kratochvíl. The voles of genus Pitymys in ČSR. „Práce Moravskoslezské akademie věd přírodních”. 24 (8), s. 155-194, 1952. (ang.).
↑ ^a ^b І.В. Загороднюк. Таксономия, распространение и морфологическая изменчивость полевок рода Terricola Восточной Европы. „Вестник зоологии”. 1989 (5), s. 7, 1989. (ros.).
↑ J.J. Zima J.J. i inni, Microtus tatricus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2008 [online], wersja 2021-2 [dostęp 2021-12-04] (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ Z. Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
↑ ^a ^b ^c ^d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 364. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ ^a ^b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Microtus (Microtus) tatricus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-05].
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 424, 1904. (ang.).
↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 334–334. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348).

[itis-1] Microtus tatricus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Kratochvíl-2] J. Kratochvíl. The voles of genus Pitymys in ČSR. „Práce Moravskoslezské akademie věd přírodních”. 24 (8), s. 155-194, 1952. (ang.).

[Zagorodnyuk-3] І.В. Загороднюк. Таксономия, распространение и морфологическая изменчивость полевок рода Terricola Восточной Европы. „Вестник зоологии”. 1989 (5), s. 7, 1989. (ros.).

[iucn-4] J.J. Zima J.J. i inni, Microtus tatricus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2008 [online], wersja 2021-2 [dostęp 2021-12-04] (ang.).

[Cichocki&inni-5] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 237. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[kraczkiewicz-6] Z. Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne - Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.

[Burgin&inni-7] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 364. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Wilson&Reeder-8] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Microtus (Microtus) tatricus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-05].

[Palmer-9] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 424, 1904. (ang.).

[Pardiñas&inni-10] U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 334–334. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[11] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne