North American X-10
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Stany Zjednoczone | |
| Producent | North American Aviation | |
| Typ | demonstrator pocisku rakietowego klasy ziemia-ziemia | |
| Konstrukcja | metalowa | |
| Załoga | bezzałogowy | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 13 października 1953 | |
| Liczba egzemplarzy | 1 (National Museum of the United States Air Force) | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 2 × Westinghouse J40-WE-1, turboodrzutowe | |
| Ciąg | 48,4 kN każdy | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 8,59 m | |
| Długość | 20,17 m | |
| Wysokość | 4,50 m | |
| Masa | ||
| Startowa | 19000 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 2090 km/h | |
| Pułap | 13650 m | |
| Zasięg | 1370 km | |
North American X-10 – demonstrator technologii konstrukcji zaawansowanego szybującego pocisku rakietowego dalekiego zasięgu klasy ziemia-ziemia, opracowany w amerykańskiej firmie North American Aviation w 1946 roku, założeniami podobny do wcześniejszego projektu Bell X-9 Shrike. Prace badawcze nad X-10 doprowadziły do powstania pocisku SM-64 Navaho.
Historia
W 1950 roku zamówiono w firmie North American Aviation prototyp pocisku oznaczonego jako RTV-A-5, który w roku następnym ze względu na wprowadzenie nowego nazewnictwa wojskowych statków powietrznych przemianowano na X-10. Pierwszy lot maszyny odbył się 13 października 1953 roku.
X-10 został zbudowany w konfiguracji canarda (kaczki) z powierzchniami sterowymi w części dziobowej, a skrzydła miały kształt delty. Napęd pocisku stanowiły początkowo dwa silniki turboodrzutowe Westinghouse XJ40, a później docelowe Westinghouse J40. Start i lądowanie pocisku odbywał się z pasa startowego tak jak zwykłego samolotu. Sterowanie X-10 odbywało się przy pomocy autopilota wspomaganego systemami stabilizującymi lot i nadawczo-odbiorczego systemu radiowego zapewniającego łączność z naziemnym stanowiskiem kierowania. Późniejsze egzemplarze wyposażono także w INS (inercyjny system nawigacyjny) N-6, taki sam jaki planowano zastosować w przyszłych pociskach SM-64. X-10 charakteryzował się doskonałymi własnościami lotnymi i był ówcześnie najszybszym statkiem powietrznym napędzanym silnikami turboodrzutowymi osiągając prędkość 2,05 Macha.
Program lotów testowych X-10 kontynuowano z dużymi sukcesami do listopada 1956 roku, kiedy to rozpoczęto testy o wiele mniej udanego prototypowego pocisku XSM-64 Navaho. Po zakończeniu badań X-10, przeniesiono je w 1955 roku z bazy Edwards na Przylądek Canaveral do dalszych testów. Kilka egzemplarzy zostało utraconych podczas lądowania w wyniku awarii systemu spadochronów hamujących. W okresie od września 1958 do stycznia 1959 roku wystrzelono trzy egzemplarze X-10 w charakterze szybkich celów powietrznych latających na dużych wysokościach. Wszystkie testowane w ten sposób pociski utracono. Ostatecznie z trzynastu wybudowanych maszyn tylko jedna przetrwała cały program testowy.
| ||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.