Northern Ireland Trophy 2008
| ||||
 | ||||
| Liczba uczestników | 48 | |||
|---|---|---|---|---|
| Miejsce | ||||
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break | 145 | |||
| Rozegrane mecze | 47 | |||
| Mecze do zera | ||||
Northern Ireland Trophy – pierwszy turniej rankingowy sezonu snookerowego 2008/2009, rozegrany w dniach od 24 do 31 sierpnia w hali Waterfront Hall w Belfaście. Obrońca tytułu mistrzowskiego, Stephen Maguire zakończył swój występ w ćwierćfinale, przegrywając z późniejszym finalistą, nierozstawionym Dave’em Haroldem.
Turniej zakończył się zwycięstwem Ronnie’ego O’Sullivana, który w finale pokonał Dave’a Harolda 9:3. Dla trzykrotnego mistrza świata był to 21. triumf w imprezie rankingowej w karierze.
W Polsce turniej transmitowała stacja komercyjna Eurosport.
Nagrody
Zwycięzca: £30 000
II miejsce: £15 000
Półfinalista: £7 500
Ćwierćfinalista: £5 600
Last 16: £4 000
Last 32: £2 500
Last 48: £1 625
Last 64: £1 100
Najwyższy break kwalifikacji: £500
Najwyższy break fazy zasadniczej turnieju: £2 000
Maksymalny break w kwalifikacjach: £1 000
Maksymalny break w fazie zasadniczej turnieju: £20 000
Łączna pula nagród: £200 500
Wydarzenia związane z turniejem
- W pierwszej rundzie turnieju wystąpił Jimmy White. Ostatni raz ten zawodnik wystąpił w głównej fazie turnieju rankingowego w China Open, w 2007 roku.
- Stephen Lee w piątym frejmie meczu 1/32 finału z Juddem Trumpem wbił swój najwyższy break w karierze (145 punktów).
- Podczas meczu ćwierćfinałowego Barry Hawkins zdołał doprowadzić do dziewiątej decydującej partii od stanu 1:4. W decydującym framie uległ on jednak Mistrzowi świata – Ronniemu O’Sullivanowi.
- Dave Harold osiągnął finał imprezy rankingowej po 14-letniej przerwie (poprzednio Grand Prix 1994).
Zawodnicy
Zawodnicy rozstawieni
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Turniejowy numer 2. otrzymał ówczesny Mistrz świata. Kolejne miejsca zostały obsadzone według kolejności na liście rankingowej na sezon 2008/2009:
Zawodnicy nierozstawieni
Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju Shanghai Masters poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej ówczesnego sezonu):
|
|
Drabinka turniejowa
Finał
| Finał: Do 9 frame’ów Waterfront Hall, Belfast, Irlandia Północna, 31 sierpnia 2008. | ||
Dave Harold  | 3 – 9 | Ronnie O’Sullivan |
| Sesja popołudniowa: 63-14 44-68 (68) 17-127 (103) 0-84 (84) 44-87 13-84 60-76 (76) Sesja wieczorna: 76-41 19-73 (64) 54-61 88-0 (81) 22-80 (50) | ||
| 81 | Najwyższy break | 103 |
| 0 | Breaki stupunktowe | 1 |
| 1 | Breaki 50-punktowe | 6 |
Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju
Stephen Lee 145, 116, 111- Ian McCulloch 139, 110
- Barry Hawkins 134, 126
Ryan Day 134
Michael Judge 134- Ronnie O’Sullivan 132, 122, 110, 110, 108, 103
Stephen Maguire 127, 115, 111- Anthony Hamilton 113
Mark Allen 106- Allister Carter 106
Liang Wenbo 104- Ricky Walden 103
Statystyki turnieju
Statystyki pierwszej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 18 | 56,25% |
 | Szkocja | 5 | 15,63% |
 | Walia | 3 | 9,38% |
 | Chiny | 2 | 6,25% |
 | Australia | 1 | 3,13% |
 | Hongkong | 1 | 3,13% |
 | Irlandia | 1 | 3,13% |
 | Irlandia Północna | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 8
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 8
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 116 (144)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,25
- Najwyższe zwycięstwo: 5:0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 4
Statystyki drugiej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 9 | 56,25% |
| Szkocja | 3 | 18,75% |
| Walia | 2 | 12,50% |
| Chiny | 1 | 6,25% |
| Irlandia Północna | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 8
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 8
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 5
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 3
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 64 (72)
- Średnia liczba partii w meczu: 8,00
- Najwyższe zwycięstwo: 5:1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3
Statystyki ćwierćfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 5 | 62,50% |
| Szkocja | 2 | 25,00% |
| Irlandia Północna | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 5
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 3
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 31 (36)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,75
- Najwyższe zwycięstwo: 5:2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki półfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 3 | 75,00% |
| Szkocja | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 1
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 21 (22)
- Średnia liczba partii w meczu: 10,50
- Najwyższe zwycięstwo: 6:4
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Kwalifikacje
Mecze kwalifikacyjne zostały rozegrane w dniach 15 – 17 sierpnia 2008 w Pontin’s Centre w Prestatyn w Walii. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy w pierwszej rundzie turnieju zmierzą się z najlepszą 16 światowego rankingu snookerowego.
Drabinka kwalifikacji[1]
Breaki stupunktowe kwalifikacji
- James McBain 130, 114
- Stuart Pettman 128, 114
- Andy Hicks 127
- Liang Wenbo 127
- Liu Song 126
- Adrian Gunnell 125
- Andy Lee 121
- Jamie Burnett 120
- Ricky Walden 119
- Stephen Lee 111
- Ian Preece 109
- Mark Davis 108
- Rodney Goggins 101
- Robert Milkins 101
Przypisy
- ↑ Global Snooker: Qualifying Results. [dostęp 2013-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-11)].
Media użyte na tej stronie
Snooker balls triangled.png
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
.svg)
Ulster Banner.svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of Northern Ireland (1953–1972).svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
.svg){kind=link}