Northrop F-15 Reporter
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | Stany Zjednoczone | |
Producent | Northrop Corporation | |
Typ | samolot rozpoznawczy | |
Konstrukcja | metalowa | |
Załoga | 2/3 | |
Historia | ||
Data oblotu | 3 lipca 1945 | |
Egzemplarze | 36 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | 2 x Silnik gwiazdowy Pratt & Whitney R-2800-65W Double Wasp | |
Moc | 1680 kW (2250 KM) każdy | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 20,11 m | |
Długość | 15,34 m | |
Wysokość | 4,77 m | |
Powierzchnia nośna | 61,49 m² | |
Masa | ||
Własna | 10637 kg | |
Startowa | 14601 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 708 km/h | |
Prędkość przelotowa | 507 km/h | |
Prędkość wznoszenia | 12,9 m/s | |
Pułap | 12500 m | |
Zasięg | 3700 km | |
Dane operacyjne | ||
Użytkownicy | ||
USA |
Northrop F-15 Reporter (RF-61C) – amerykański samolot rozpoznawczy opracowany na bazie nocnego samolotu myśliwskiego Northrop P-61 Black Widow. Była to ostatnia maszyna rozpoznawcza z napędem tłokowym jaka weszła na uzbrojenie United States Air Force.
Historia
W 1944 roku Northrop rozpoczął przebudowę dwóch seryjnych P-61B-10 do wersji myśliwca eskortującego charakteryzującego się bardzo dużym zasięgiem. W założeniu projektantów, nowa maszyna miała pełnić zadania eskortowe, towarzysząc wyprawom bombowym Boeing B-29 Superfortress w operacjach skierowanym przeciw wyspom japońskim a w przypadku wprowadzenia do linii już po zakończeniu działań wojennych, w potencjalnych akcjach przeciwko Związkowi Radzieckiemu i wyprawach bombowców nad jego olbrzymie terytorium. W samolotach o numerach seryjnych 42-39549 i 42-39557 całkowicie przebudowano gondolę kadłubową. Usunięto tylne stanowisko operatora radaru, zamykając kadłub metalową osłoną, pilot i nawigator otrzymali wspólną, kroplową osłonę kabiny, w której siedzieli jeden za drugim. Usunięto stację radiolokacyjną a za kabiną załogi umieszczono dodatkowy zbiornik paliwa o pojemności 1961 dm³, wraz z dodatkowymi, czterema zbiornikami zewnętrznymi maszyna dysponowała zapasem 9076 dm³, umożliwiał on lot z Niemiec Zachodnich nad Moskwę i z powrotem. Usunięto podkadłubowe działka Hispano M2 kalibru 20 mm, przewidując jednak ich montaż w wersji seryjnej. W dziobie samolotu umieszczono cztery karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm. Tak przebudowane maszyny otrzymały oznaczenie XP-61E. Z dwóch wybudowanych egzemplarzy jeden utracono w kwietniu 1945 roku gdy podczas szybkiego kołowania pilot przypadkowo złożył podwozie. Latem tego samego roku cały program został anulowany. Dysponujący podobnym zasięgiem North American P-82 Twin Mustang charakteryzował się większą prędkością maksymalną.
Niezrażona niepowodzeniem wytwórnia zaproponowała na bazie XP-61E zbudowanie wersji rozpoznawczej. Instalując w miejsce dziobowych karabinów maszynowych aparaty fotograficzne. Samolot poddano modyfikacjom, przebudowując w czerwcu 1945 roku dziób maszyny tak aby mógł pomieścić zespół aparatów. Projekt wzbudził zainteresowanie United States Army Air Forces, która w tym samym miesiącu roku zamówiła 175 egzemplarz samolotu, oznaczonych jako F-15A Reporter. Samolot prototypowy, XF-15A powstał na bazie XP-61E. Maszynę oblatał szef pilotów doświadczalnych Northropa L. A. "Slim" Parrett 3 lipca 1945 roku. Kolejne samoloty budowano wykorzystując płatowiec wersji P-61C-1 i zmodyfikowany kadłub XP-61E. Pierwszą maszynę z płatowcem P-61C oblatano 17 października 1945 roku. Nowa konstrukcja napędzana była standardowymi dla wersji C silnikami Pratt & Whitney R-2800-C ze sprężarkami, usunięto jednak charakterystyczne dla tej wersji hamulce aerodynamiczne na górnej i dolnej powierzchni skrzydeł. We wrześniu 1946 roku rozpoczęto produkcję seryjną, którą zakończono rok później po wybudowaniu 36 egzemplarzy. Tak szybkie zakończenie produkcji spowodowane było prawdopodobnie pojawieniem się maszyn z napędem odrzutowym, dającym nieporównanie większe możliwości niż napęd tłokowy.
Służba
Dziewięć z wybudowanych maszyn skierowano do dowództwa Air Material Command, pozostałe do 8th Photographic Reconnaissance Squadron (8 Dywizjonu Rozpoznawczego) stacjonującego w Japonii w Johnson Air Base (obecnie Baza Iruma) w Sayama a będącego częścią 35th Fighter Group. Pierwsze samoloty dotarły do Japonii na pokładzie statku w marcu 1947 roku. Morska woda i warunki panujące na statku transportowym były przyczyną pojawienia się korozji na trzech z czterech przewożonych maszyn, korozji tak znacznej, że trzy maszyny uznano za niezdatne do naprawy i zezłomowano. W październiku 1947 roku dywizjon osiągnął pełny stan, szesnastu maszyn. W latach 1947 - 1948 samoloty wykonywały loty nad Japonią uczestnicząc w programie Post-Hostilities Mapping Program i Półwyspem Koreańskim robiąc zdjęcia, które posłużyły do wykonania szczegółowych map. Zdjęcia masowych grobów na Półwyspie Bataan jakie wykonały F-15, wykorzystano w powojennych procesach japońskich zbrodniarzy wojennych. Wraz z wyodrębnieniem się United States Air Force, zmieniono dotychczasowe oznaczenie F-15A na RF-61C. 1 kwietnia 1949 roku, po 22 miesiącach służby, wszystkie RF-61C z 8th Photographic Reconnaissance Squadron zostały wycofane z linii i przeniesione do 35th Maintenance Squadron gdzie oczekiwały na złomowanie.
Bibliografia
- E. F. Rybak, Jerzy Gruszczyński, Northrop P-61 Black Widow idealny myśliwiec nocny, "Lotnictwo", nr 2 (2001), s. 21-32, ISSN 1505-1196.
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.