Northrop T-38 Talon
 T-38 z 50. Eskadry Szkolenia Lotniczego USAF-u | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | szkolno-treningowy |
| Konstrukcja | metalowa ze stopów aluminium |
| Załoga | 2 (uczeń + instruktor) |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 × General Electric J85-GE-5A |
| Ciąg | 17,1 kN |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 7,7 m |
| Długość | 14,14 m |
| Wysokość | 3,92 m |
| Powierzchnia nośna | 15,79 m² |
| Masa | |
| Własna | 3270 kg |
| Startowa | 5360 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 1381 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 10 240 m/min |
| Pułap | 15 240 m |
| Promień działania | 1835 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy, Portugalia, Stany Zjednoczone, Tajwan, Turcja | |
| Rzuty | |
 | |
Northrop T-38 Talon – amerykański ponaddźwiękowy samolot szkolno-treningowy, pierwsza tego typu maszyna na świecie zbudowana dla celów szkolenia pilotów do lotów z prędkościami ponaddźwiękowymi.
Historia
T-38 został zaprojektowany przez firmę Northrop w połowie lat 50. XX wieku jako odmiana szkolno-treningowa lekkiego myśliwca N-156. Chociaż Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych nie były zainteresowane lekkim myśliwcem, to jego dwumiejscowa wersja szkolno-treningowa doskonale nadawała się do zastąpienia wysłużonych samolotów T-33 Shooting Star. Pierwszy z trzech zamówionych prototypów oznaczonych jako YT-38 wzbił się w powietrze 10 marca 1959 roku, a po dość krótkich zakończonych sukcesem testach, zamówiono pierwszą partię samolotów, których dostawy rozpoczęły się w 1961 roku. Oficjalnie samolot został przyjęty do uzbrojenia pod oznaczeniem T-38 Talon 17 marca tego samego roku. Do zaprzestania produkcji w roku 1972 wyprodukowano 1187 egzemplarzy T-38 na których do roku 2005, w którym wstępnie planowano wycofanie go ze służby, wyszkolono ponad 50 tysięcy pilotów.
T-38 posiada dwie otwierane oddzielnie kabiny pilotów w układzie tandem, z miejscem instruktora w tylnej i ucznia w przedniej. Większość maszyn wyprodukowano w wersji T-38A, a tylko nieznaczną liczbę egzemplarzy w wersji T-38B przystosowanej do ćwiczeń z uzbrojeniem. W tym celu zamontowano celownik i dodano możliwość przenoszenia zasobnika z uzbrojeniem strzeleckim, niekierowanymi pociskami rakietowymi lub bomby na jednym węźle podkadłubowym
W 2003 roku 562 wciąż pozostające w użyciu egzemplarze poddano modernizacji struktury płatowca i awioniki w celu wydłużenia okresu jego używania do roku 2020. W ramach modernizacji systemów elektronicznych dodano wyświetlacz HUD, systemy nawigacyjne GPS i INS (inercjalny system nawigacyjny), oraz system ostrzegania o niebezpieczeństwie kolizji TCAS. Zmodernizowano również silniki. Zmodernizowana wersja nosi oznaczenie T-38C i do tego standardu zmodernizowano wszystkie samoloty wersji A i B.
Innymi użytkownikami T-38 poza Siłami Powietrznymi USA są siły powietrzne Niemiec, Portugalii, Tajwanu i Turcji. Użytkownikami T-38 jest również NASA szkoląca na nim astronautów, mała ich liczba znajduje się również w rękach prywatnych. Obecnie wykorzystywany także podczas szkolenia polskich pilotów F-16.
Wersja myśliwska samolotu zaprojektowanego jako N-156 została ostatecznie zaakceptowana na potrzeby programu pomocy militarnej dla krajów słabiej rozwiniętych i wdrożona do produkcji pod nazwą F-5 Freedom Fighter. Wiele z użytkowanych w różnych krajach samolotów F-5 przystosowano do celów szkolno-treningowych po wprowadzeniu na uzbrojenie tych krajów nowszych samolotów myśliwskich.
Ze względu na niskie koszty utrzymania T-38 i niskie zużycie paliwa, samoloty te były używane przez zespół akrobacyjny Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych Thunderbirds, od roku 1974 do 1982, kiedy zostały zastąpione myśliwcami F-16 Fighting Falcon[1].
Od 2003 r. prowadzono program T-X, mający wyznaczyć następcę Talonów w inwentarzu USAF-u[2]. Wybór nowego samolotu nastąpił w 2018 roku, a zwycięzcą konkursu została maszyna Boeing T-X opracowana przez Boeing Defense, Space & Security będącego częścią Boeinga i szwedzkiego Saab Group[3]. Osiągnięcie wstępnej gotowości operacyjnej tych samolotów planowane jest w roku 2024[4].
Przypisy
- ↑ History. afthunderbirds.com. [dostęp 2016-02-12].
- ↑ Maciej Hypś: USAF ogłosił wymagania dla T-X. Konflikty.pl, 24 marca 2015. [dostęp 2016-02-12].
- ↑ 2017 Community Awards, „Air Medical Journal”, 37 (1), 2018, s. 27–28, DOI: 10.1016/j.amj.2017.11.006, ISSN 1067-991X [dostęp 2018-12-20].
- ↑ Łukasz Golowanow: T-50 propozycją Lockheeda w programie T-X. Konflikty.pl, 12 lutego 2016. [dostęp 2016-02-12].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
A U.S. Air Force T-38C Talon aircraft (s/n 68-8119) from the 50th Flying Training Squadron performs a routine flying mission near Columbus Air Force Base, Mississippi (USA), on 7 September 2006.
Line drawings of the Northrop T-38A Talon.