Norwegia w Konkursie Piosenki Eurowizji

Norwegia
w Konkursie Piosenki Eurowizji
3; 1; 1; 5
	Informacje ogólne
Nadawca	NRK
Rok i miejsce debiutu	1960, Londyn
Liczba udziałów	60 razy (57 finałów)
Organizacja konkursu	3 razy w 1986, 1996, 2010
Preselekcje	Melodi Grand Prix
Najlepsze rezultaty
Półfinał	1. miejsce w 2009 i 2018
Finał	1. miejsce w 1985, 1995, 2009
Najgorsze rezultaty
Półfinał	18 miejsce w 2007
Finał	ostatnie miejsce w 1963, 1969, 1974, 1976, 1978, 1981, 1990, 1997, 2001, 2004, 2012

Norwegia uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1960, od tego czasu konkursem w kraju zajmuje się nadawca publiczny NRK, który wyłania swojego reprezentanta za pośrednictwem programu Melodi Grand Prix.

Norwegia dwa razy zrezygnowała z konkursu: w 1970 zbojkotowała Eurowizję, nie zgadzając się z ówczesną strukturą głosowania (remisem z 1969) oraz w 2002, kiedy nie mogła wziąć udziału z powodu słabego wyniku konkursu w 2001.

Norwegia wygrała konkurs trzykrotnie: w 1985 (Bobbysocks z utworem „La det swinge”), 1995, (Secret Garden z „Nocturne”) oraz 2009 (Alexander Rybak z „Fairytale”). Alexander Rybak w 2009 ustanowił trzy rekordy w historii konkursu: utwór „Fairytale” zdobył wówczas rekordową liczbę 387 punktów, ponadto uzyskał największą przewagę między zwycięzcą a zdobywcą drugiego miejsca (Yohanna z Islandii otrzymała 169 punktów mniej) oraz zdobył wówczas rekordową liczbę 16 najwyższych not (12 punktów).

Historia Norwegii w Konkursie Piosenki Eurowizji

Anne-Karine Strøm podczas występu w finale 21. Konkursu Piosenki Eurowizji, 1976

Guri Schanke podczas występu w 53. Konkursie Piosenki Eurowizji, 2007

Maria w półfinale 53.] Konkursu Piosenki Eurowizji, 2008

Alexander Rybak – zwycięzca 54. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2009

Stella Mwangi – reprezentantka kraju podczas 56. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2011

Margaret Berger w trakcie prezentacji „I Feed You My Love” podczas prób do półfinału 58. Konkursu Piosenki Eurowizji, 2013

Uczestnictwo

Norwegia uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1960. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich norweskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach.

Rok	Artysta	Piosenka	Finał		Półfinał
Rok	Artysta	Piosenka	Miejsce	Punkty	Miejsce	Punkty
1960	Nora Brockstedt	„Voi voi”	4	11	Brak rundy półfinałowej
1961	Nora Brockstedt	„Sommer i palma”	7	10
1962	Inger Jacobsen	„Kom sol, kom regn”	10	2
1963	Anita Thallaug	„Solvherv”	13	0
1964	Arne Bendiksen	„Spiral”	8	6
1965	Kirsti Sparboe	„Karusell”	13	1
1966	Åse Kleveland	„Intet er nytt under solen”	3	15
1967	Kirsti Sparboe	„Dukkemann”	14	2
1968	Odd Børre	„Stress”	13	2
1969	Kirsti Sparboe	„Så glad jeg skal bli”	16	1
1970	Brak reprezentanta
1971	Hanne Krogh	„Lykken er”	17	65
1972	Grethe Kausland i Benny Borg	„Småting”	14	73
1973	Bendik Singers	„It's Just a Game”	7	89
1974	Anne Karine Strøm	„The First Day of Love”	14	3
1975	Ellen Nikolaysen	„Touch My Life”	18	11
1976	Anne Karine Strøm	„Mata Hari”	18	7
1977	Anita Skorgan	„Casanova”	14	18
1978	Jahn Teigen	„Mil etter mil”	20	0
1979	Anita Skorgan	„Oliver”	11	57
1980	Sverre Kjelsberg i Mattis Hætta	„Sámiid ædnan”	16	15
1981	Finn Kalvik	„Aldri i livet”	20	0
1982	Jahn Teigen i Anita Skorgan	„Adieu”	12	40
1983	Jahn Teigen	„Do Re Mi”	9	53
1984	Dollie de Luxe	„Lenge leve livet”	17	29
1985	Bobbysocks	„La det swinge”	1	123
1986	Ketil Stokkan	„Romeo”	12	44
1987	Kate Gulbrandsen	„Mitt Liv”	9	65
1988	Karoline Krüger	„For vår jord”	5	88
1989	Britt Synnøve	„Venners nærhet”	17	30
1990	Ketil Stokkan	„Brandenburger Tor”	21	8
1991	Just 4 Fun	„Mrs. Thompson”	17	14
1992	Merethe Trøan	„Visjoner”	18	23
1993	Silje Vige	„Alle mine tankar”	5	120	Kvalifikacija za Millstreet
1994	Elisabeth Andreassen i Jan Werner Danielsen	„Duett”	6	76	Brak rundy półfinałowej
1995	Secret Garden	„Nocturne”	1	148	Brak rundy półfinałowej
1996	Elisabeth Andreassen	„I evighet”	2	114	Organizator^[a]
1997	Tor Endresen	„San Francisco”	24	0	Brak rundy półfinałowej
1998	Lars Fredriksen	„Alltid sommer”	8	79
1999	Stig Van Eijk	„Living My Life Without You”	14	35
2000	Charmed	„My Heart Goes Boom”	11	57
2001	Haldor Lægreid	„On My Own”	22	3
2002	Brak reprezentanta
2003	Jostein Hasselgård	„I’m Not Afraid to Move On”	4	123
2004	Knut Anders Sørum	„High”	24	3	Top 11^[b]
2005	Wig Wam	„In My Dreams”	9	125	6	164
2006	Christine Guldbrandsen	„Alvedansen”	14	36	Top 11
2007	Guri Schanke	„Ven a bailar conmigo”	–		18	48
2008	Maria	„Hold On Be Strong”	5	182	4	106
2009	Alexander Rybak	„Fairytale”	1	387	1	201
2010	Didrik Solli-Tangen	„My Heart Is Yours”	20	35	Organizator^[c]
2011	Stella Mwangi	„Haba Haba”	–		17	30
2012	Tooji	„Stay”	26	7	10	45
2013	Margaret Berger	„I Feed You My Love”	4	191	3	120
2014	Carl Espen	„Silent Storm”	8	88	6	77
2015	Mørland i Debrah Scarlett	„A Monster Like Me”	8	102	4	123
2016	Agnete	„Icebreaker”	–		13	63
2017	JOWST i Aleksander Walmann	„Grab the Moment”	10	158	5	189
2018	Alexander Rybak	„That’s How You Write a Song”	15	144	1	266
2019	KEiiNO	„Spirit in the Sky”	6	331	7	210
2020	Ulrikke	„Attention”	Konkurs odwołany
2021	Tix	„Fallen Angel”	18	75	10	115
2022	Subwoolfer	„Give That Wolf a Banana”	10	182	6	177
2023

Legenda:

1. miejsce

Historia głosowania w finale (1975–2021)

Poniższe tabele uwzględniają kraje, którym Norwegia przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których otrzymuje najwyższe noty^[1].

Kraje, którym Norwegia przyznała najwięcej punktów:

L.p.	Kraj	Punkty
1	Szwecja	397
2	Dania	261
3	Francja	175
3	Wielka Brytania	175
5	Irlandia	168

Kraje, od których Norwegia otrzymała najwięcej punktów:

L.p.	Kraj	Punkty
1	Szwecja	247
2	Dania	189
3	Irlandia	175
4	Islandia	170
5	Finlandia	152

Legenda:

1. miejsce

2. miejsce

3. miejsce

Konkursy Piosenki Eurowizji zorganizowane w Norwegii

Carl Espen podczas występu w półfinale 59. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2014

Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się w Norwegii trzy razy: w 1986 (w Grieghallen w Bergen), 1996 (w Oslo Spektrum) i 2010 (w stołecznym Telenor Arena).

Rok	Miasto	Miejsce	Prowadzący
1986	Bergen	Grieghallen	Åse Kleveland
1996	Oslo	Oslo Spektrum	Ingvild Bryn Morten Harket
2010	Oslo	Telenor Arena	Haddy N’Jie Erik Solbakken Nadia Hasnaoui

Nagrody im. Marcela Bezençona

(c) Ailura, CC BY-SA 3.0 AT

Mørland i Debrah Scarlett podczas prób do występu w 60. Konkursie Piosenki Eurowizji w 2015 roku

Nagrody im. Marcela Bezençona – trofea dla najlepszych konkurencyjnych piosenek w finale, które zostały po raz pierwszy rozdane podczas 47. Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowanego w Tallinnie w Estonii. Pomysłodawcami nagrody byli: Christer Björkman (reprezentant Szwecji w 1992 roku, obecny Szef Delegacji Szwecji) oraz Richard Herrey (członek szwedzkiego zespołu Herreys, który wygrał Konkurs Piosenki Eurowizji 1984). Statuetka nosi nazwisko twórcy Konkursu Piosenki Eurowizji – Marcela Bezençona^[2].

Nagrody przyznawane są w trzech kategoriach^[2]:

Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Norwescy reprezentanci otrzymali następujące wyróżnienia:

Nagroda Dziennikarzy

Rok	Piosenka	Artysta
2009	„Fairytale”	Alexander Rybak

Nagroda Kompozytorów

Rok	Wykonawca	Piosenka	Autor(zy)
2015	Kjetil Mørland i Debrah Scarlett	„A Monster Like Me”	Kjetil Mørland

Faworyt OGAE

OGAE (fr. Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision^[3], pol.: Stowarzyszenie Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji) – pozarządowa, pozapolityczna organizacja non profit, międzynarodowy fanklub Konkursu Piosenki Eurowizji założony w 1984 roku w mieście Savonlinna w Finlandii przez Jari-Pekka Koikkalainena^[4] mający na celu szerzenie krajowej muzyki popularnej na całym świecie oraz współpraca z innymi klubami, współpraca z fanami imprezy, promocja konkursu i utworzenie silnych relacji z krajowymi nadawcami^[5].

Od 2007 roku OGAE przeprowadza przed każdym konkursem specjalną ankietę, w której każdy klub oraz OGAE Reszta Świata głosuje na wszystkie piosenki zgłoszone do danej edycji konkursu, przy użyciu tzw. systemu eurowizyjnego (1-7, 8, 10 i 12 punktów dla 10 najwyżej ocenionych utworów; klub nie może głosować na propozycję z własnego kraju)^[4].

Poniżej uwzględniono wszystkich norweskich zwycięzców plebiscytu:

Rok	Piosenka	Artysta
2009	„Fairytale”	Alexander Rybak

Uwagi

↑ Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
↑ Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.
↑ Kraj wygrał finał konkursu w 2009, dlatego nie musiał rywalizować w półfinałach w 2010.

Przypisy

↑ Points to and from NORWAY (ang.). W: Eurovision Covers [on-line]. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-24].
↑ ^a ^b Marcel Bezençon Award - an introduction (ang.). W: Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22].
↑ The story of OGAE i Vision. ogae.co.uk. [dostęp 2013-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-11)].
↑ ^a ^b Mikä ihmeen OGAE? (fiń.). W: OGAE Finlandia [on-line]. euroviisuklubi.fi. [dostęp 2013-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-10)].
↑ Status OGAE Polska. Eurowizja.org. [dostęp 2013-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-30)].

[1] Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.

[2] Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

[3] Kraj wygrał finał konkursu w 2009, dlatego nie musiał rywalizować w półfinałach w 2010.

[4] Points to and from NORWAY (ang.). W: Eurovision Covers [on-line]. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-24].

[mbagreece-5] Marcel Bezençon Award - an introduction (ang.). W: Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22].

[6] The story of OGAE i Vision. ogae.co.uk. [dostęp 2013-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-11)].

[ogae1-7] Mikä ihmeen OGAE? (fiń.). W: OGAE Finlandia [on-line]. euroviisuklubi.fi. [dostęp 2013-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-10)].

[OGAEPOLSKA-8] Status OGAE Polska. Eurowizja.org. [dostęp 2013-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-30)].

[9] Państwa uczestniczące w nadchodzącym konkursie

[10] Państwa nieuczestniczące w ostatnim lub nadchodzącym konkursie

[a]

[b]

[c]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[A]

[B]

Aktywne^[A]	Albania Armenia Australia Austria Azerbejdżan Belgia Bułgaria Chorwacja Cypr Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Gruzja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Izrael Litwa Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rumunia San Marino Serbia Słowenia Szwajcaria Szwecja Ukraina Wielka Brytania Włochy
Nieaktywne^[B]	Andora Białoruś Bośnia i Hercegowina Luksemburg Maroko Monako Rosja Słowacja Turcja Węgry
Nieistniejące	Jugosławia Serbia i Czarnogóra
Nieudane debiuty	Katar Liechtenstein Liban Tunezja

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne