Norzyca (gmina)

Norzyca
gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo

 II Rzeczpospolita

Województwo

(1919–20: okręg wileński)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921–22: nowogródzkie
(1922–26: Ziemia Wileńska)
1926–39: wileńskie

Powiat

do 1920: wilejski
1920–25: duniłowicki
1926–39: postawski

Siedziba

Norzyca
Łasica

Populacja (1921)
• liczba ludności


5308[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

65

brak współrzędnych
Portal Polska

Norzyca (pocz. Norzyce) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1945 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy był folwark Norzyca (44 mieszk. w 1921 roku[2]), a następnie Łasica (91 mieszk. w 1921 roku[2][3])[4].

Początkowo gmina należała do powiatu wilejskiego. 7 listopada 1920 r. została przyłączona do nowo utworzonego powiatu duniłowickiego pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych[5]. 19 lutego 1921 r. wraz z całym powiatem weszła w skład nowo utworzonego województwa nowogródzkiego. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem duniłowickim została przyłączona do objętej władzą polską Ziemi Wileńskiej[6], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie. 1 stycznia 1926 roku nazwę powiatu duniłowickiego zmieniono na powiat postawski[7]. 1 kwietnia 1927 roku dokonano wymiany część obszaru między gminą Norzyca a gminą Duniłowicze[8]. 1 kwietnia 1929 z gminy wyłączono 11 miejscowości i włączono do gminy Głębokie w powiecie dziśnieńskim[9].

Po wojnie obszar gminy Norzyca wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Demografia

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 5 308 osób, 3 654 było wyznania rzymskokatolickiego, 1 625 prawosławnego, 1 ewangelickiego, 13 mojżeszowego, 15 mahometańskiego. Jednocześnie 3 435 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 1 858 białoruską, 12 litewską, 3 rosyjską. Było tu 1 012 budynków mieszkalnych[10].

Przypisy

  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  3. wieś i folwark łącznie
  4. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  5. Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 3, poz. 24
  6. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
  7. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  8. Dz.U. z 1927 r. nr 13, poz. 102
  9. Dz.U. z 1929 r. nr 14, poz. 119
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 30.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).