Nosorożec indyjski
| Rhinoceros unicornis[1] | |
| Linnaeus, 1758 | |
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | nosorożec indyjski |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
 Zasięg historyczny i obecny | |
Nosorożec indyjski[3], nosorożec pancerny (Rhinoceros unicornis) – gatunek nosorożca o długości ciała dochodzącej do 4 m i wysokości w kłębie ok. 1,7 m. Waga ok. 2000 kg. Maksymalnie do 3000 kg. Na pysku ma tylko jeden róg. U osobników w niewoli zwykle starty i z tego powodu niewielki. U dorosłych samców w naturalnym środowisku może dorastać do 57,2 cm. Gruba skóra zwierzęcia tworzy charakterystyczne fałdy przypominające tarcze pancerza. Zamieszkuje podmokłe leśne obszary Nepalu i północno-wschodnich Indii.
W 1513 pierwszy nosorożec indyjski popłynął do Europy jako prezent dla króla portugalskiego. Okaz ten wzbudził prawdziwą sensację i został uwieczniony przez sławnego niemieckiego malarza Albrechta Dürera[4].
W krajach południowej Azji panuje przekonanie, że wszystko co pochodzi od nosorożca, ma właściwości cudowne i lecznicze, w szczególności jego róg i krew. W Nepalu w czasie wypełniania obrzędów religijnych składano dawniej ofiary z krwi i mięsa nosorożców. W Indiach istniał zwyczaj wypijania jego krwi podczas pewnych uroczystości świątecznych lub przynajmniej picia wody i mleka z kubków wyrzeźbionych z rogu tego zwierzęcia. Kto chciał się zabezpieczyć od złośliwości złych duchów i chorób, wieszał u wejściowych drzwi domu ampułkę z moczem nosorożca[4].
W 1961 roku w Azji żyło tylko 600 okazów tego gatunku (440 na terenie Indii i 160 w Nepalu)[4]. W związku z wprowadzoną ochroną, w roku 2006 populacja wynosiła 2575 okazów i wciąż wzrastała[5].
Przypisy
- ↑ Rhinoceros unicornis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Rhinoceros unicornis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c Leńkowa Antonina, Oskalpowana Ziemia, 1988 wyd. "Śląsk" Katowice wydanie IV zaktualizowane
- ↑ Syangden, B.; Sectionov; Ellis, S.; Williams, A.C.; Strien, N.J. van; Talukdar, B.K.: Report on the regional meeting for India and Nepal IUCN/SSC Asian Rhino Species Group (AsRSG); March 5–7, 2007 Kaziranga National Park, Assam, India. Kaziranga, Asian Rhino Specialist Group, 2008. [dostęp 2019-12-27].
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Alison Wheeler, Licencja: CC BY-SA 2.5
Indian Rhinoceros at Whipsnade Zoo