Nowa Bordziłówka
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna | 83 |
Kod pocztowy | 21-542[3] |
Tablice rejestracyjne | LBI |
SIMC | 0014717[4] |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
52°07′28″N 23°01′11″E/52,124444 23,019722 |
Nowa Bordziłówka – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Leśna Podlaska[4][6].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Leśnej Podlaskiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Historia
W wieku XIX opisano Bordziłówkę Nową jako wieś i Bordziłówkę Starą jako wieś i folwark w powiecie konstantynowskim, gminie Witulin, wsie oddalone o pół mili od Witulina, parafii Bordziłówka.
Bordziłówkę zwano dawniej „Borzyłówką”. Parafia rzymskokatolicka była dawniej w miejscu, w roku 1883 w Górkach, dawna greckokatolicka w Wygnankach.
W XVI w. rozróżniano już wieś dominialną i folwark zwany „Borzyłowa Wola” stanowiły one wówczas własność Mikołaja Kiszki, wojewody podlaskiego (1587 r.).
Po jego śmierci wdowa, Barbara z Chodkiewiczów Kiszka, aktem sporządzonym w grodzie Drohickim w roku 1594, rzeczone dobra oddała w wieczyste posiadanie urodzonemu Wawrzyńcowi Witanowskiemu, ten zaś w r. 1628 scedował swe prawa w Mielniku. urodzonemu Maciejowi Chodkowskiemu. (Metryki Koronne, W. T. Lubelskie, 402.).
Na Bordziłówce mieli swoje działy także Poniatowscy, stąd spory sąsiedzkie z Witanowskiemi, zwłaszcza w r. 1598. (Wyroki Lubelskie księga 76 karty 318, 352).
Nowy dziedzic Chodkowski, wraz z małżonką Marią z Kościuszków Chodkowską, fundował w Bordziłówce w r. 1646 kościół parafialny pw. Św. Mateusza Apostoła. Uposażenie jego stanowił, oprócz gruntów i dziesięcin, młyn na rzece Białce, który wzniósł jeszcze wojewoda Kiszka, (l.c., 402, 1043). Gdy kościółek ten spłonął w r. 1791, a zbudowana wtedy kaplica także zgorzała w roku 1846, stanął tu nowy drewniany kościółek dokończony w r. 1849, który dotrwał do r. 1897. Obecnie stoi tu cerkiew prawosławna. Parafię rzymskokatolicką przyłączono do Górek i sąsiednich kościołów. W r. 1862 było tu katolików 500, wyznania grecko unickiego 520, żydów 12, razem 1 032 dusz. Do parafii należały wsie: Bordziłówka, Droblin, Kiełbaski. Koszelówka, Osówka, Pasieka, Podleśna, Witulin. Wszystkie w dekanacie konstantynowskim. Według wykazu urzędowego z r. 1877, Bordziłowka Nowa miała 92 mieszkańców, 9 domów i 246 mórg ziemi. Bordziłówka Stara wieś i folwark 60 mieszkańców, 10 domów i 464 mórg. W roku 1883 w posiadaniu Aleksego Lubickiego[7].
Przypisy
- ↑ Wieś Nowa Bordziłówka w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2018-06-21] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-06-21].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 816 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Leśna Podlaska. Urząd Gminy Leśna Podlaska. [dostęp 2015-06-13].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Bordziłówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 200 .
Linki zewnętrzne
- Bordziłówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 309 .
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lublin Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 52.35 N
- S: 50.20 N
- W: 21.52 E
- E: 24.25 E
Zgodnie z art. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 z późn. zm.) „nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego akty normatywne, ich projekty, urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole”. Powyższa grafika należy do tej grupy. Jednak w niektórych przypadkach wykorzystanie tej grafiki może być w Polsce ograniczone na podstawie innych obowiązujących przepisów.