Nowa Katedra Mariacka w Hamburgu

Nowa Katedra Mariacka w Hamburgu

Neuer Mariendom (Hamburg);
Domkirche St. Marien

katedra
Nowa Katedra Mariacka
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Hamburg
Miejscowość	Hamburg
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Najświętsza Maryja Panna
Historia Data rozpoczęcia budowy 1890 Data zakończenia budowy 1893 Data poświęcenia 28 czerwca 1893 Aktualne przeznaczenie archikatedra archidiecezji hamburskiej
Dane świątyni Styl neoromański Architekt Arnold Güldenpfennig Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież • wysokość wież 2 64 m Liczba naw 3
Położenie na mapie Hamburga Nowa Katedra Mariacka w Hamburgu
Położenie na mapie Niemiec Nowa Katedra Mariacka w Hamburgu
53°33′27″N 10°00′49″E/53,557500 10,013611
Strona internetowa

Nowa Katedra Mariacka w Hamburgu (niem. Neuer Mariendom (Hamburg) lub Domkirche St. Marien) jest kościołem arcybiskupim archidiecezji Hamburga w Niemczech. Katedra jest położona w dzielnicy Sankt Georg przy ulicy Danziger Straße.

Wzniesiony w latach 1890-1893 kościół parafialny jest pierwszą od czasów reformacji budowlą katolicką wzniesioną w Hamburgu. Projekt kościoła wykonał architekt Arnold Güldenpfennig z Paderborn. Dwuwieżowa, neoromańska fasada świątyni nawiązuje do katedry w Bremie wskazując przez to na rok 831, kiedy to zostało w Hamburgu założone pierwsze arcybiskupstwo; założycielem zaś był św. Ansgar, który po zniszczeniu miasta przez Duńczyków został właśnie arcybiskupem Bremy.

Po powtórnym erygowaniu arcybiskupstwa w roku 1995 kościół stał się katedrą arcybiskupstwa w Hamburgu i siedzibą Kapituły Metropolitalnej.

Historia

Tablica informacyjna o katedrze przy portalu wejściowym

Na początku XIX wieku w Hamburgu żyło niewielu katolików. Podczas industrializacji i rozbudowy portu liczba katolików znacznie wzrosła, zwłaszcza w dzielnicy St. Georg. W 1861 siostry zakonne założyły tu dom sierot. Na terenie ogródka, obok domu sierot, zaplanowano wybudowanie kościoła. Ludwig Windthorst, jeden z ówczesnych wpływowych polityków chadeckich, apelował w swoim wystąpieniu z 29 grudnia 1887:

Hamburg to brama Niemiec na świat. Niemcy, którzy tędy wyjeżdżają w świat, tu modlą się po raz ostatni na niemieckiej ziemi. Dlatego powinien on [kościół] nazywać się Mariacki – Stella Maris!^[1].

Architekt diecezjalny z Paderborn, Arnold Güldenpfennig, otrzymał w 1889 zlecenie budowy kościoła. Ówczesny biskup diecezji Osnabrücku Bernhard Höting chciał, aby kościół był zbudowany „w wywierającym spokojne i skromne wrażenie stylu romańskim.” Budowa kościoła trwała 4 lata. Kościół został zbudowany w stylu neoromańskim a jego zachodnia, dwuwieżowa fasada o wysokości 64 m^[2] nawiązywała stylem architektonicznym do katedry w Bremie; była ona na tyle wysoka, aby być widoczną z daleka.

28 czerwca 1893 roku gotowa budowla została poświęcona przez biskupa Hötinga i otrzymała wezwanie Najświętszej Marii Panny.

Kościół Najświętszej Marii Panny jest pierwszą budowlą kościelną w Hamburgu od czasów zapanowania reformacji w mieście (od 1517; w 1529 zabroniono odprawiana mszy katolickich) i jest symbolem odrodzenia świadomości katolickiej w diasporze^[3].

Podczas drugiej wojny światowej, a szczególnie w czasie operacji Gomora, zostały zniszczone wszystkie okna w katedrze, część dachu i sklepień. Zniszczeniu uległy też budynki stojące przed kościołem, co umożliwiło ukształtowanie placu kościelnego w formie zachowanej do dziś.

7 stycznia 1995 papież Jan Paweł II powtórnie erygował (po 1100 latach) arcybiskupstwo w Hamburgu, a kościół Mariacki został podniesiony do rangi katedry.

23 kwietnia 2007 z inicjatywy Polskiej Misji Katolickiej poświęcono pomnik papieża Jana Pawła II^[4], ustawiony w okolicach kaplicy św. Ansgara.

Rzeźbę z brązu, której koszt wyniósł ok. 50 000 euro, wykonał artysta plastyk Józek Nowak. Rzeźba papieża ma upamiętniać powtórne erygowanie przez niego arcybiskupstwa w Hamburgu a także jego wysiłki na rzecz kształtowania nowej Europy i pojednania polsko-niemieckiego. Ma być:

„Znakiem wdzięczności dla Człowieka, który zmienił świat na lepsze”
(arcybiskup Werner Thissen^[4])

Renowacja i modernizacja katedry w latach 2007–2008

Widok katedry od strony prezbiterium

Od lipca 2007 dotychczasowa budowla została przebudowana i powiększona, żeby sprostać wymaganiom stawianym świątyni o randze katedry. 23 listopada 2008 wraz z poświęceniem ołtarza ponownie otwarto katedrę jako nową katedrę Mariacką. Całkowity koszt przebudowy wyniósł ok. 7,8 mln euro i został pokryty z datków.

Modernizacja miała też na celu uczynienie z katedry centrum katolicyzmu w północnych Niemczech. Nowe ukształtowanie wnętrza katedry jest dziełem kolońskiego artysty Wilhelma Giesa. Do najważniejszych zmian należy: nowe ukształtowanie przestrzeni wokółołtarzowej z amboną i stallami, dobudowanie atrium z zakrystią i lokalami użytkowymi, nowe portale, położenie kamiennej posadzki, renowacja detali szklarskich, remont i powiększenie organów, odnowienie ławek kościelnych, tynków i wewnętrznych malowideł jak również modernizacja techniczna budowli (ogrzewanie, instalacja elektryczna i oświetleniowa, nowa akustyka).

Kapituła metropolitalna

Hamburska kapituła katedralna jest równocześnie kapitułą metropolitalną. Funkcjonowanie kapituły jest regulowane postanowieniami konkordatu zawartego 14 czerwca 1929 pomiędzy Prusami a Stolicą Apostolską. Umowa ta, znowelizowana w 1933, obowiązuje również erygowaną w 1995 archidiecezje hamburską i była częścią składową zasadniczych negocjacji w sprawie jej erygowania. Ponieważ okręgi kościelne Alt-Hamburg i Mecklenburg wcześniej nie należały do Prus, musiały najpierw zostać objęte postanowieniami tejże umowy.

Do zwykłych zadań kapituły katedralnej (zajmowanie się uroczystościami liturgicznymi w katedrze, wybór administratora diecezjalnego, doradzanie biskupowi i wspieranie go w kierowaniu diecezją, zarządzanie finansami katedry) doszło jeszcze prawo wyboru biskupa.

Hamburska kapituła katedralna składa się z dziewięciu kapłanów archidiecezjalnych: przełożonego kapituły (proboszcza katedry), obu biskupów pomocniczych, wikariusza generalnego oraz pięciu kapłanów katedralnych. Obecnie kapitułę tworzą^[5]:

1. proboszcz katedry Nestor Kuckhoff (przełożony)
2. kapłan katedralny dr Thomas Benner (zarządzający kancelarią konsystorską)
3. kapłan katedralny Hermann Haneklaus
4. biskup pomocniczy Hans-Jochen Jaschke
5. kapłan katedralny Wilm Sanders
6. wikariusz generalny Franz-Peter Spiza
7. kapłan katedralny Leo Sunderdiek
8. kapłan katedralny Ansgar Thim
9. biskup pomocniczy Norbert Werbs

Wyposażenie

Wnętrze katedry

Jednym z najcenniejszych elementów wyposażenia wnętrza katedry jest neobizantyńska mozaika w apsydzie przedstawiająca Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, wzorowana na podobnej mozaice z Bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie.

W apsydzie ustawione są tron biskupi i fotele biskupów pomocniczych. Nowoczesne w formie fotele biskupie są zbudowane na planie kwadratu. Fotel arcybiskupa zwany tradycyjnie katedrą ma wyższe oparcie i odróżnia się od pozostałych kolorystyką (czarne siedzenie i oparcie). Pionowy, czerwony pas umieszczony za oparciem oznacza pochodzenie władzy biskupiej ”z góry”, od Chrystusa przedstawionego powyżej, na mozaice.

Za stołem ołtarzowym wisi krucyfiks triumfalny, dzieło rzeźbiarza Heinricha Gerharda Bückera, powstały w 1993, w 100. rocznicę konsekracji katedry. Drzewo krzyża powstało z liczącego 4000 lat czarnego dębu. Umieszczony na nim Chrystus ukazany jest jako Zmartwychwstały, nie Cierpiący, pomimo że ma rozpostarte, przybite do krzyża ramiona. Figura została pozłocona.

W centralnym punkcie prezbiterium ustawiony jest nowoczesny, surowy w formie, wykonany z piaskowca stół ołtarzowy. Wspiera się on na trzech podåporach symbolizujących Trójcę Świętą. Na lewo od stołu ołtarzowego znajduje się tabernakulum, w którym jest przechowywany Przenajświętszy Sakrament. Tabernakulum zbudował w 1964 złotnik Claus Pohl według projektu Reinharda Hofbauera. Dolną jego część tworzy prosta, kamienna stela, zwieńczona u góry dekoracją przedstawiającą rajskie ”drzewo życia” a z tyłu ”ognisty krzew”, w którym Bóg ukazał się Mojżeszowi.

Z prawej strony stołu ołtarzowego znajduje się otwierana płyta nagrobna, dzieło hamburskiej rzeźbiarki Ricardy Wyrwol. Na epitafium widnieją imiona biskupów pogrzebanych w znajdującej się poniżej krypcie, do której można zajrzeć po podniesieniu płyty.

Z prawej strony krypty znajduje się kamień węgielny z 1890, do którego dołączony jest oryginalny dokument z nazwiskami wszystkich 397 000 katolików Hamburga i okolic, podlegających jurysdykcji ówczesnego kościoła Mariackiego.

Na ścianie oddzielającej pomieszczenie tabernakulum od ołtarza odkryto podczas restauracji stare malowidła z 1922, pędzla Eduarda Goldkuhle, przedstawiające życie Maryi. Na bocznych ścianach transeptu przedstawiona jest Droga krzyżowa.

W 11 okien katedry wstawiono nowoczesne w formie witraże dzieło Johannesa Schreitera. Motywem ikonograficznym witraży są dzieje proroka Izajasza.

Neoromańskie malowidła i wyposażenie katedry podlegały od lat 50. XX w. sukcesywnym zmianom, zgodnie z wymogami reformy liturgicznej zaleconej przez Sobór watykański II.

Organy

Organy katedralne

Organy w katedrze zbudował w 1966 zakład organmistrzowski Rudolf von Beckerath Orgelbau. Miały one trzy manuały i pedał. Podczas zakrojonej na szeroką skalę modernizacji katedry również i organy poddano przebudowie i unowocześnieniu. Dodano jeden manuał – Hinterwerk (z funkcją echo) i 1 głos w klawiaturze pedałowej (unterbass 32'); tym samym ilość głosów wzrosła do 65. W podanej dyspozycji nowe głosy zostały oznaczone gwiazdką (*).

Dyrektorem muzycznym w katedrze jest obecnie (2010) Eberhard Lauer.

Organy mają obecnie następującą dyspozycję^[6][7]:

Połączenia:

• Hauptwerk/Pedal
• Schwellwerk/Pedal
• Kronwerk/Pedal podwójna funkcja: jako cug (cięgło rejestrowe) i tryt (nożnie uruchamiany przyrząd rejestrowy)
• Kronwerk/Hauptwerk
• Schwellwerk/Hauptwerk

Wspomaganie gry:

• 4 wolne kombinacje (wolne kombinacje typu setzer)
• 2 odrębne kombinacje na każdą sekcję
• mechaniczna traktura gry
• elektryczna traktura rejestrowa
• wiatrownica klapowo-zasuwowa

Plac katedralny

Pomnik św. Ansgara

W 2000 z okazji obchodów tradycyjnego Dnia Katolika w Hamburgu odsłonięto na placu Katedralnym pomnik św. Ansgara. Dzieło to stanowiło prezent diecezji mogunckiej dla archidiecezji hamburskiej, a wykonał je moguncki rzeźbiarz Karl-Heinz Oswald.

Oswald podczas pracy nad rzeźbą zrezygnował z triumfalizmu i gloryfikacji na rzecz normalności. Przedstawił św. Ansgara jako zwykłego człowieka w zakonnym habicie. Materiał, którego użyto do wykonania rzeźby, żelazo, miał podkreślać rodzimość rzeźby.

Podczas modernizacji katedry postanowiono również przekształcić plac Katedralny. Zadania tego podjął się znany szwajcarski architekt Mario Botta.

Katolicy w Hamburgu

Na początku XIX w. w Hamburgu mieszkało kilkuset katolików. W następstwie industrializacji miasta i rozbudowy portu liczba ta wzrosła do ok. 22 000 w 1878 i do 51 000 w 1910 – 5% całej populacji miasta.

W 1931 wśród 1201782 mieszkańców Hamburga było 66 782 katolików.

W 1988 w Hamburgu mieszkało ok. 140 000 katolików a w 1991 – 180 479; liczba ta utrzymała się w następnych latach.

Cudzoziemcy stanowią ok. 14,2% ludności Hamburga, a wśród katolików odsetek ten sięga 25,9%. Katolicy hamburscy wywodzą się spośród 159 narodowości^[8].

Największe spośród nich, portugalska (ok. 10 000 członków) i chorwacka (również ok. 10 000 członków), mają w każdą niedzielę nabożeństwa w ojczystych językach^[9].

Zobacz też

Katedra Mariacka w Hamburgu

Przypisy

Bibliografia

• Gerhard N. Kamps: Hamburg: Domkirche St. Marien [Broschüre]. Wyd. 2. Regensburg: Schnell & Steiner, 2007. ISBN 978-3-7954-6301-4. (niem.).
• Der Neue Mariendom. Besucherinformation. Hamburg: Erzbistum Hamburg, 2008. (niem.).

Linki zewnętrzne

• ST.MARIEN-DOM HAMBURG: Strona oficjalna katedry. mariendomhamburg.de. [dostęp 2010-08-14]. (niem. • ang. • chorw. • pol. • port. • łac.).
• Katholische Domgemeinde St. Marien in Hamburg: Strona oficjalna parafii katedralnej Najświętszej Marii Panny w Hamburgu. domgemeinde-hamburg.de. [dostęp 2010-08-14]. (niem.).