Nowa Sikorska Huta
| kolonia wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | Sikorzyno |
| Część miejscowości | |
| Liczba ludności (2013) | 88 |
| Strefa numeracyjna | 58 |
| Kod pocztowy | 83-315[1] |
| Tablice rejestracyjne | GKA |
| SIMC | 0173976 |
Położenie na mapie gminy Stężyca _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Stężyca") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego  | |
 54°11′45″N 18°04′00″E/54,195833 18,066667 | |
Nowa Sikorska Huta (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Nowô Sëkòrskô Hëta) – kolonia wsi Sikorzyno w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Stężyca[2][3], na Kaszubach. Wchodzi w skład sołectwa Sikorzyno.
W latach 1975–1998 kolonia administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Nowa Sikorska Huta na dzień 31 grudnia 2013 r. miała 88 stałych mieszkańców[4].
Historia
Nowa Sikorska Huta, wymieniona po raz pierwszy przez opata kartuzów J. Schwengla jako Sikorzynska Hutta Nowa, potem źródła podają w kolejności Nowa Sikorska Huta, po ostatniej wojnie schematyzm diecezji chełmińskiej z roku 1975 błędnie Sikorskanowahuta, w ostatnim diecezji pelplińskiej z r. 1995 już poprawnie osobno Sikorska Nowa Huta, tak też w Obwieszczeniu WRN z r. 1951, Urząd Gminy posługuje się kolejnością członów Nowa Sikorska Huta. Księgi ławnicze Kościerzyny notują Sikorską Hutę od 1687.
Nazwa złożona: człon Sikorska od nazwy miejscowości Sikorzyno, Nowa w opozycji do Stara, Huta kulturowy, mówiący o tym, że i tu produkowano węgiel drzewny oraz smołę. Źródła historyczne wprost o tym nie mówią, jest to jednak wniosek analogiczny do innych licznych Hut na Pomorzu i na Kaszubach. Postać ze schematyzmu diecezjalnego z roku 1975 Sikorskanowahuta oddaje wiernie nazwę niemiecka SikorschinerNeuhutte. Niemcy pisali też Sikorschin-Neuhutte, hitlerowcy Sickener Neuhutte.
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1152 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Liczba ludności Gminy Stężyca na dzień 31.12.2013 r.. gminastezyca.pl. [dostęp 2015-01-14].
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa gminy Stężyca, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.92 N
- S: 53.40 N
- W: 16.65 E
- E: 19.75 E
Autor:
Mapa powiatu kartuskiego, Polska
Herb gminy Stężyca (powiat kartuski, województwo pomorskie).
Opis herbu zgodnie ze statutem gminy Stężyca: Herb Gminy stanowią dwie złote litery „S”, w tym jedna w koronie, oddzielone poziomo błękitnym pasem. Litera „S” w koronie umieszczona jest na purpurowym tle u góry tarczy, zaś litera „S” bez korony – na tle zielonym u dołu tarczy. Herb nawiązuje do faktu, że Stężyca obecnie składa się z dwóch wsi tj. Stężycy Królewskiej, stąd litera „S” z koroną na czerwonym tle ( królewskiej purpurze ) oraz Stężycy Szlacheckiej przedstawionej jako litera „S” na zielonym tle (symbol dużej ilości lasów), rozdzielonymi rzeką Radunią, którą symbolizuje błękitny pasek pomiędzy polami tarczy.