Nowacjan

Nowacjan
antypapież
Data urodzenia

ok. 200

Data śmierci

ok. 258

Antypapież
Okres sprawowania

251–258

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

Kościół łaciński

Pontyfikat

251

Nowacjan (ur. ok. 200, zm. ok. 258[1]) – antypapież w okresie od marca 251 do roku 258[2].

Życiorys

Był człowiekiem wykształconym, zarówno pod względem literackim, jak i filozoficznym[1]. Po śmierci papieża Fabiana, kościołem rządziła hierarchia kościelna, wśród której największym autorytetem cieszył się kapłan Nowacjan[2]. Trwały bowiem prześladowania i było trudno zwołać biskupów, by wybrali następnego Biskupa Rzymu. Gdy w końcu biskupi się zebrali, ku rozczarowaniu Nowacjana, wybrali jego adwersarza Korneliusza[1]. Nowacjan przekupił trzech biskupów Italii, by wyświęcili go na biskupa i używając swych wpływów starał się o poparcie biskupów, by w nim uznali Głowę Kościoła. Przez niespełna dziesięć lat Nowacjan uważał się za głowę Kościoła i następcę św. Piotra, nie przyjmując do wiadomości, że w tym czasie wybrano kolejnych czterech prawowitych papieży. Stąd określany jest tytułem antypapieża[1]. Nowacjan był autorem licznych listów, a także znanego dzieła o Trójcy Świętej – „De Trinitate”[2].

Nowacjan i jego zwolennicy sprzeciwiali się ponownemu przyjmowaniu do wspólnoty apostatów oraz głosili surowy ideał świętości[2]. Wykluczali ze swych szeregów tych, którzy byli w stanie grzechu ciężkiego[1]. Wątpili we władzę Kościoła do odpuszczania grzechów.

Na synodzie w 251 te poglądy zostały potępione, a Nowacjan i jego zwolennicy ekskomunikowani[2]. Według Sokratesa Scholastyka, Nowacjan w wyniku ostrych prześladowań, opuścił Rzym i zmarł śmiercią męczeńską[1]. Martyrologium św. Hieronima wspomina go 29 czerwca[1].

Biskupi Rzymu, za których pontyfikatu Nowacjan był antypapieżem
Lata pontyfikatuPapież
marzec 251 – czerwiec 253św. Korneliusz
25 czerwca 253 – 5 marca 254św. Lucjusz I
12 maja 254 – 2 sierpnia 257św. Stefan I
30 sierpnia 257 – 6 sierpnia 258św. Sykstus II

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g John N.D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 33–35. ISBN 83-06-02633-0.
  2. ↑ a b c d e Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 19–20. ISBN 83-7006-437-X.

Bibliografia

Antypapieże według Kościoła katolickiego
III wiek
IV wiek
V wiek
VI wiek
VII wiek
VIII wiek
IX wiek
X wiek
XI wiek
XII wiek
XIV wiek
XV wiek
  1. ↑ Celestyn II ostatecznie nie objął urzędu. Od czasów badań Mercatiego zaliczany do antypapieży, jednak we współczesnej historiografii klasyfikacja ta jest kwestionowana i proponuje się określać go jako „papież elekt”