Nowe narodzenie

Nowe narodzenie lub nowonarodzenie – wewnętrzna przemiana jednorazowo dokonująca się w człowieku pod wpływem Ducha Świętego, niezbędna do uzyskania zbawienia, początek nowego, uświęconego życia. Pojęcie występujące w zasadach wiary wielu kościołów chrześcijańskich, różnice interpretacyjne dotyczą określenia okresu życia człowieka, w którym ma ono miejsce.

Akcentowane szczególnie przez chrześcijańskie społeczności o charakterze ewangelikalnym.

Teologia katolicka

W teologii katolickiej jedynym i niepowtarzalnym momentem nowego narodzenia jest sakrament Chrztu Świętego. Podstawą tego poglądu jest, częste w Nowym Testamencie, łączenie nowego życia z wodą lub zanurzeniem, przykładowo: „Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego,”[1] podobnie: „Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela naszego, Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym”[2] oraz: „Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca[3].”

Teologia luterańska

W dominującym nurcie teologii luterańskiej, podobnie jak w katolicyzmie, nowe narodzenie jest nierozerwalnie łączone z chrztem, sakramentem inicjacji chrześcijańskiej. Według Małego katechizmu „[woda] połączona ze Słowem Bożym jest chrztem, to jest wodą życia pełną łaski i kąpielą narodzenia się na nowo w Duchu Świętym”[4]. Nauka ta opiera się na takich fragmentach Pisma jak J 3,5 i Tt 3,5. Według ks. dra Marka Jerzego Uglorza greckie wyrażenie padające w J 3,3 należy tłumaczyć raczej jako „narodzi z góry” niż „narodzi na nowo”; takie rozwiązanie przekładowe zastosowano m.in. w Przekładzie Ekumenicznym[5] Pisma Świętego.

Poglądy ewangelikalne

W kościołach ewangelikalnych nowe narodzenie ma znaczenie pokrewne z nawróceniem. Jest to wewnętrzna przemiana, będąca działaniem Boga w odpowiedzi na świadomą decyzję człowieka. Jest to moment zbawienia człowieka (otrzymania życia wiecznego). Nie ma bezpośredniego związku z chrztem, który jest jedynie zewnętrznym znakiem, „pieczęcią” tej przemiany. Dopiero po nowym narodzeniu człowiek może określać się jako chrześcijanin lub „dziecko Boże”. Przykładowo w zasadach wiary Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej mówi się, że: „W chwili upamiętania i nawrócenia, w człowieku dokonuje się wewnętrzna przemiana, która nazywa się nowonarodzeniem[6]”, podobnie w zasadach wiary Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego czytamy: „zbawiająca wiara przychodzi dzięki Boskiej mocy Słowa i jest darem łaski Bożej. Przez Chrystusa jesteśmy usprawiedliwieni, przyjęci jako synowie i córki Boże oraz wyzwoleni spod panowania grzechu. Przez Ducha Świętego dostępujemy nowonarodzenia i uświęcenia. Duch Święty odnawia nasze umysły, wpisuje Boże prawo miłości w nasze serca i udziela nam mocy do prowadzenia świętego życia. Żyjąc w Duchu, stajemy się uczestnikami boskiej natury i mamy pewność zbawienia zarówno teraz, jak i podczas sądu”[7]. Kościół Zielonoświątkowy naucza, iż zbawienie jest przekazywane jedynie z łaski Bożej każdemu grzesznikowi, niezależnie od jego uczynków w momencie, gdy wyzna on Jezusa Chrystusa swoim osobistym Panem i Zbawicielem (tzw. nowonarodzenie). Wreszcie na oficjalnej stronie Kościoła Chrześcijan Baptystów możemy znaleźć: „Gdy zaczyna on naprawdę żałować za swoje grzechy i w poczuciu winy zwracać się do Chrystusa natychmiast otrzymuje przebaczenie swoich grzechów i usprawiedliwienie przed Bogiem. Przez takie działanie Ducha Świętego człowiek rodzi się na nowo ku nadziei żywej i odtąd może prowadzić nowe życie”[8]. Nieco inne podejście, łączące zarówno sakramentalistyczne podejście kościołów tradycyjnych, jak i potrzebę świadomej decyzji podkreślaną przez ruchy ewangelikalne reprezentuje pastor i teolog J. David Pawson. W obszernym studium biblijnym „Normalne narodziny chrześcijanina”[9] konkluduje on, że nowe narodzenie w świetle Nowego Testamentu to proces, w którym występuje nawrócenie, uwierzenie (zaufanie Bogu), chrzest oraz otrzymanie Ducha Świętego (chrzest w Duchu Świętym).

Pogląd Świadków Jehowy

Według Świadków Jehowy ponowne narodzenie (nowe zrodzenie) obejmuje chrzest w wodzie (‛narodzenie z wody’) i zrodzenie przez ducha Bożego (‛narodzenie z ducha’). W ten sposób człowiek staje się synem Bożym i ma widoki na udział w Królestwie Bożym – niebiańskim rządzie (J 3:3-5). Uważają, że przeżył to Jezus Chrystus, doświadcza tego 144 000[10] współdziedziców tego Królestwa i przygotowuje daną osobę do panowania z Jezusem Chrystusem w tym niebiańskim rządzie. Umożliwia otrzymanie dziedzictwa ‛zachowanego w niebiosach’ (1P 1:3, 4). Ci, którzy go dostępują, zaczynają żywić silne przekonanie, że będą królować razem z Chrystusem (2 Tm 2:12; 2 Ko 1:21, 22). Tej odmiany doznali w wyniku działania ducha Bożego, który ich powołał oraz zmienił ich sposób myślenia i nadzieję z życia wiecznego w raju na ziemi na królowanie wraz z Jezusem Chrystusem[11]. Narodzenie to nie jest niezbędne, żeby zyskać wybawienie lub być chrześcijaninem i aby móc żyć wiecznie w raju na ziemi (Psalm 37:29; Mt 6:9, 10; Obj 21:1–5). Nie zależy też od osobistego wyboru; o tym, kto narodzi się ponownie i zostanie namaszczony duchem świętym, decyduje sam Jehowa Bóg, „nie zależy od tego, kto go chce lub o nie się ubiega, ale od Boga” (Rz 9:16)[12][13].

Nowe narodzenie w Nowym Testamencie

Nowy Testament wielokrotnie wspomina o nowym życiu, jakie jest udziałem chrześcijanina, natomiast sam termin: „nowe narodzenie” jest rzadki. Najbardziej znany fragment Nowego Testamentu, wzmiankujący konieczność nowego narodzenia, pochodzi z rozmowy Jezusa z Nikodemem: „W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego»”[14]

Apostoł Paweł stwierdza: „Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie”[15], apostoł Piotr: „Jesteście bowiem ponownie do życia powołani (dosł.ponownie zrodzeni[16]) nie z ginącego nasienia, ale z niezniszczalnego, dzięki słowu Boga, które jest żywe i trwa”[17].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Biblia Tysiąclecia – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu – J 3, www.biblia.deon.pl [dostęp 2017-12-08].
  2. ↑ Biblia Tysiąclecia – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu – Tt 3, www.biblia.deon.pl [dostęp 2017-12-05].
  3. ↑ Biblia Tysiąclecia – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu – Rz 6, www.biblia.deon.pl [dostęp 2017-12-05].
  4. ↑ Mały katechizm. luteranie.pl. [dostęp 2012-12-31].
  5. ↑ Marek Jerzy Uglorz: Uwagi egzegetyczno-teologiczne do terminu nowonarodzenie. tk.silesnet.pl. [dostęp 2012-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-28)].
  6. ↑ W co wierzymy? | Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej, kchwe.pl [dostęp 2017-12-05] (pol.).
  7. ↑ Zasady wiary [dostęp 2017-12-05] (pol.).
  8. ↑ Baptysci.pl – Wyznanie wiary, baptysci.pl [dostęp 2017-12-05].
  9. ↑ J. David Pawson, Normalne narodziny chrześcijanina, Instytut Wydawniczy AGAPE, Warszawa, 1933.
  10. ↑ Watchtower, Kto idzie do nieba?, jw.org.
  11. ↑ ‛Ten duch świadczy razem z naszym duchem’, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Towarzystwo Strażnica, styczeń 2016, s. 17–21.
  12. ↑ Watchtower, Co to znaczy narodzić się ponownie?, jw.org [dostęp 2020-01-13].
  13. ↑ Ponowne narodzenie, [w:] Prowadzenie rozmów na podstawie Pism [online], jw.org, s. 248.
  14. ↑ Biblia Tysiąclecia – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu – J 3, www.biblia.deon.pl [dostęp 2017-12-05].
  15. ↑ Biblia Tysiąclecia – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu – Ga 6, www.biblia.deon.pl [dostęp 2017-12-05].
  16. ↑ Grecko-Polski Nowy Testament, Oficyna Wydawnicza „Vocatio” Warszawa
  17. ↑ Biblia Tysiąclecia – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu – 1 P 1, www.biblia.deon.pl [dostęp 2017-12-05].

Linki zewnętrzne