Nowozelandzki język migowy
| |||
| Obszar | Nowa Zelandia | ||
| Liczba mówiących | ok. 20,2 tys.[1] | ||
| Status oficjalny | |||
|---|---|---|---|
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | nzs | ||
| IETF | nzs | ||
| Glottolog | newz1236 | ||
| Ethnologue | nzs | ||
| WALS | nzs | ||
| Występowanie | |||
 Miejsca występowania | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Nowozelandzki język migowy lub NZSL (mao. Te Reo Rotarota) – główny język społeczności głuchych w Nowej Zelandii. Stał się jednym z języków urzędowych Nowej Zelandii w kwietniu 2006 r.
Język ten wykazuje wiele podobieństw strukturalnych zarówno do brytyjskiego języka migowego (BSL) jak również australijskiego języka migowego (ASF)[1]. Podobnie jak inne języki migowe został opracowany przez i dla osób niesłyszących, bez połączenia języka mówionego i pisanego. Dzięki niemu osoba jest w pełni zdolna do wyrażenia czegokolwiek.
Od czasu ustanowienia tego języka jako urzędowego w niektórych uczelniach (m.in. na Uniwersytecie Wiktorii) jest obowiązkowym punktem nauczania.
Przypisy
- ↑ a b New Zealand Sign Language (ang.). W: SIL International [on-line]. ethnologue.com. [dostęp 2014-11-30].