Nuno Bettencourt

Nuno Bettencourt
Ilustracja
Imię i nazwisko

Nuno Duarte Gil Mendes Bettencourt[1]

Data i miejsce urodzenia

20 września 1966
Praia da Vitória

Pochodzenie

Portugalia

Instrumenty

gitara

Typ głosu

tenor

Gatunki

rock

Zawód

muzyk

Aktywność

od 1985

Wydawnictwo

Warner Bros. Records

Powiązania

The Satellite Party, DramaGods, Extreme

Strona internetowa

Nuno Duarte Gil Mendes Bettencourt (ur. 20 września 1966 w Praia da Vitória) – amerykański gitarzysta, multiinstrumentalista, kompozytor, wokalista, autor tekstów i producent muzyczny pochodzenia portugalskiego[2]. Stał się rozpoznawalny jako główny gitarzysta zespołu rockowego Extreme z Bostonu. Nagrał również solowy album, a także współzałożył zespoły, w tym Satellite Party[3].

Życiorys

Urodził się w Portugalii jako syn Aureoliny da Cunhy Gil de Ávily Bettencourt (zm. 2002) i Ezequiela Mendesa Bettencourta[4]. Miał pięciu braci – Luísa, Roberto, Jorge, Paulo i João oraz cztery siostry – Fatimę, Ivone, Teresę i Helenę[5]. Gdy miał cztery lata wraz z rodziną przeniósł się do Hudson w Massachusetts, gdzie przez 21 lat mieszkał na Main Street[4].

Początkowo Bettencourt nie interesował się muzyką, woląc spędzać czas grając w hokeja i piłkę nożną. Jego pierwszym instrumentem była perkusja i grał wyłącznie na nich, dopóki jego brat Luis nie zaczął uczyć go gry na gitarze. Wpływ na jego rozwój jako muzyka wywarli m.in.: Eddie Van Halen, the Beatles, Led Zeppelin, Prince, Queen (Brian May), Paco de Lucía i Al Di Meola.

Nuno doczekał się gitar sygnowanych jego nazwiskiem. Są to modele N z firmy Washburn[6]. Sam Bettencourt gra na gitarze Washburn N4.

W 2004 został sklasyfikowany na 44. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów według magazynu Guitar World[7].

W listopadzie 2009 rozpoczął współpracę z Rihanną i będzie jej towarzyszył podczas najbliższych tras koncertowych jako gitarzysta prowadzący. Współpracował z takimi artystami jak Lúcia Moniz, Dweezil Zappa, Robert Palmer i Janet Jackson.

Wystąpił jako rocker w komediodramacie muzycznym Adama Shankmana Rock of Ages (2012)[8][9].

Był żonaty z Suze DeMarchi, z którą ma córkę Bebe Orleans (ur. 1996) i syna Lorenzo Aureolino (ur. 2002).

Dyskografia

Extreme

  • Extreme (1989)
  • II Pornograffitti (1990)
  • III Sides to Every Story (1992)
  • Waiting for the Punchline (1995)
  • Saudades de Rock (2008)

Nuno

  • Schizophonic (1997)
  • Mourning Widows (1998)

Mourning Widows

  • Furnished Souls For Rent (2000)

Population 1

  • Population 1 (2002)
  • Sessions From Room 4 (2004)

DramaGods

  • Love (2005)

Satellite Party

  • Ultra Payloaded (2007)
Inne

Przypisy

  1. ↑ Nuno Bettencourt w bazie Discogs.com (ang.)
  2. ↑ Nuno Bettencourt What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2015-03-12].
  3. ↑ Steve Huey: Nuno Bettencourt Biography (ang.). AllMusic. [dostęp 2022-07-22].
  4. ↑ a b About Nuno Bettencourt (ang.). Tumblr. [dostęp 2022-07-22].
  5. ↑ Nuno Bettencourt w bazie Notable Names Database (ang.)
  6. ↑ Nuno Bettencourt Biography (ang.). Washburn Guitars. [dostęp 2011-12-07].
  7. ↑ Guitar World’s 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time - Jan. 23, 2004 (ang.). blabbermouth.net. [dostęp 2011-12-07].
  8. ↑ Nuno Bettencourt w bazie IMDb (ang.)
  9. ↑ Nuno Bettencourt w bazie Filmweb
  10. ↑ Numbers From The Beast (An All Star Salute To Iron Maiden) (ang.). www.discogs.com. [dostęp 2016-04-22].
Jane’s Addiction
Albumy studyjne
Albumy koncertowe i składanki

Media użyte na tej stronie