Ołeh Bazyłewycz

Ołeh Bazyłewycz
Олег Базилевич
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ołeh Petrowycz Bazyłewycz

Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1938
Kijów

Data i miejsce śmierci

16 października 2018
Kijów

Wzrost

175 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1957–1965Dynamo Kijów161(53)
1966Czornomoreć Odessa35(6)
1967–1968Szachtar Donieck32(9)
W sumie:228(68)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1969–1970Desna Czernihów
1971Szachtar Kadijewka
1972–1973Szachtar Donieck
1974–1976Dynamo Kijów
1974–1976ZSRR
1977–1978Dynama Mińsk
1979Paxtakor Taszkent
1979ZSRR
1980–1982CSKA Moskwa
1984Zoria Woroszyłowgrad
1986Ukraińska SRR juniorska
1986Szachtar Donieck
1987–1988Slawia Sofia
1988–1989Bułgaria olimpijska
1992–1994Ukraina
1995–1996Kuwejt olimpijska
1997Al Kuwait Kaifan

Ołeh Petrowycz Bazyłewycz, ukr. Олег Петрович Базилевич, ros. Олег Петрович Базилевич, Oleg Pietrowicz Bazilewicz (ur. 6 lipca 1938 w Kijowie, zm. 16 października 2018 tamże[1]) – ukraiński piłkarz występujący na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Jako nastolatek rozpoczynał karierę piłkarską w 1952 w zespole juniorów Budiwelnyk Kijów. Absolwent kijowskiej FSzM (Futbolowej Szkoły Młodzieżowej) (1954-1957). Debiutował w składzie Dynama Kijów w 1957 roku. Wyróżniał się wysoką szybkością, techniką pracy z piłką, bardzo dobrze grał głową w powietrzu. Często przy dalszym słupku zamykał podania kolegi Walerego Łobanowskiego. Obaj doskonale się rozumieli. Potem razem występowali w drużynach Czornomoreć Odessa oraz Szachtar Donieck.

Kariera reprezentacyjna

Chociaż był dobrym napastnikiem, ale nie był powoływany do reprezentacji ZSRR tak jak w te czasy było bardzo dużo mocnych piłkarzy grających na tej pozycji.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Bazyłewycz najpierw wykładał w Instytucie Kultury Fizycznej w Kijowie. Potem trenuje ukraińskie drużyny drugiej ligi Desna Czernihów i Szachtar Kadijewka. W 1973 został zaproszony na stanowisko głównego trenera Szachtara Donieck. Zdobył awans do Wysszej Ligi w tymże roku. W latach 1974-1976 razem ze swoim przyjacielem Walerym Łobanowskim trenował Dynamo Kijów i reprezentację ZSRR. W klubie Dynama też łączył stanowisko dyrektora drużyny. Wtedy osiągnął największe sukcesy - tytuł mistrza ZSRR w 1974 i 1975 oraz Puchar Zdobywców Pucharów i Superpuchar Europy w 1975. Był zwolennikiem ciężkich fizycznych treningów, czemu sprzeciwili się piłkarze Dynama. Był zmuszony w końcu opuścić klub. Później trenował kluby Dynamo Mińsk i Paxtakor Taszkent. Cudem przeżył przelot z drużyną na mecz piłkarski do Mińska (zespół zginął w wyniku katastrofy powietrznej). Po trenerskiej pracy w drużynach CSKA Moskwa, Zoria Woroszyłowgrad[2] i Szachtar Donieck wyjechał za granicę do Bułgarii, gdzie trenował najpierw klub Slawia Sofia, a potem olimpijską reprezentację Bułgarii. Po odzyskaniu niepodległości przez Ukrainę w 1992 zostaje głównym trenerem reprezentacji Ukrainy. W latach 1995-1996 znowu wyjeżdża za granicę trenować olimpijską reprezentację Kuwejtu, a potem w 1997 klub Al Kuwait Kaifan[3].

16 października 2018 po przewlekłej chorobie zmarł w Kijowie w wieku 81 lat[4].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

  • mistrz ZSRR: 1961
  • wicemistrz ZSRR: 1960, 1965
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1964

Sukcesy trenerskie

Sukcesy indywidualne

  • 6-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Олег Базилевич.jpg
Autor: ZERTINHO, Licencja: CC BY-SA 4.0
Олег Петрович Базилевич