Ołeh Taran

Ołeh Taran

Олег Таран

Pełne imię i nazwisko	Ołeh Anatolijowycz Taran
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1960 Ordżonikidze
Wzrost	179 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1978–1980 Dynamo Kijów 6 (0) 1980 Czornomoreć Odessa 15 (0) 1981–1982 SKA Odessa 43 (20) 1982 CSKA Moskwa 21 (3) 1983–1988 Dnipro Dniepropetrowsk 134 (45) 1989 Metałurh Zaporoże 40 (16) 1990 Wydad Casablanca ? (?) 1990 Metałurh Zaporoże 15 (4) 1991 Hapoel Cafririm Holon ? (?) 1991–1992 Metałurh Zaporoże 27 (4) 1992 Markaryds IF ? (?) 1992–1993 Metałurh Zaporoże 1 (0) 1993 Enerhija Nowa Kachowka ? (1) 1993–1994 TSV Ettlingen ? (?) 1994–1995 Dnipro Dniepropetrowsk 7 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1977–1979  ZSRR U-20 ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1994–1995 Dnipro Dniepropetrowsk (grający trener) 1997–2000 Krywbas Krzywy Róg 2001–2002 Metałurh Zaporoże 2002–2003 SFC Opawa (konsultant) 2003 Slovan Bratysława (szef-trener) 2007–2009 Krywbas Krzywy Róg 2012–2013 Krywbas Krzywy Róg (p.o.) 2013–2014 Metałurh Zaporoże 2018–2019 Metałurh Zaporoże

Ołeh Anatolijowycz Taran, ukr. Олег Анатолійович Таран, ros. Олег Анатольевич Таран, Oleg Anatoljewicz Taran (ur. 11 stycznia 1960 w Ordżonikidze, w obwodzie dniepropetrowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek DJuSSz w Ordżonikidze (od 1969) oraz Internatu Sportowego w Kijowie (od 1973). Pierwszy trener N.A. Szarikow. W 1977 został przyjęty do zespołu juniorów Dynama Kijów, a następnie przesunięty do drużyny rezerw, skąd wkrótce przeszedł do pierwszego składu. W ciągu trzech sezonów rozegrał tylko 6 spotkań, dlatego w lipcu 1980 przeszedł do Czornomoreć Odessa. Następnie odbywał służbę wojskową najpierw w SKA Odessa, a potem w CSKA Moskwa. Po zakończeniu służby wojskowej w 1983 został piłkarzem Dnipra Dniepropetrowsk, w którym zdobył największych sukcesów. W 1989 przeszedł do Metałurha Zaporoże, a w 1990 został pierwszym radzieckim piłkarzem, który wyjechał występować do Maroka, gdzie bronił barw Wydadu Casablanca. W lipcu 1990 powrócił do Metałurha Zaporoże. Jeszcze dwa razy wyjeżdżał za granicę, gdzie bronił barw klubów Hapoel Cafririm Holon i Markaryds IF i zawsze wracał do Metałurha. W 1993 występował w amatorskiej drużynie Enerhija Nowa Kachowka, skąd wyjechał do niemieckiego TSV Ettlingen. W ostatnim sezonie 1994/95 łączył funkcję piłkarza i trenera w zespole Dnipra Dniepropetrowsk.

Kariera reprezentacyjna

Jako piłkarz radzieckiej reprezentacji U-20 zdobył w 1977 brązowe medale Juniorskich Mistrzostw Europy, a w następnym 1978 złote medale. W 1979 zdobył wicemistrzostwo Świata z radziecką reprezentacją U-20 w Japonii.

Kariera trenerska

Jeszcze będąc piłkarzem Dnipra Dniepropetrowsk wykonywał również funkcje asystenta trenera. W sierpniu 1997 otrzymał propozycję trenować Krywbas Krzywy Róg. W lipcu 2001 został zaproszony na stanowisko głównego trenera w klubie Metałurh Zaporoże^[1]. W latach 2002-2003 przeniósł się do zagranicy, gdzie pracował w czeskim klubie SFC Opawa, a potem w słowackim Slovan Bratysława^[2]. Od 2007 do 2009 ponownie prowadził Krywbas Krzywy Róg. 13 lipca 2012 ponownie objął stanowisko głównego trenera Krywbasu Krzywy Róg^[3]. Z drużyną zdobył wysokie 6. miejsce, ale 19 maja 2013 roku ze względu na niewyznaczoną sytuację finansową klubu podał się do dymisji^[4]. 28 października 2013 został ponownie wyznaczony na stanowisko głównego trenera Metałurha Zaporoże^[5]. 7 listopada 2014 podał się do dymisji^[6]. 7 czerwca 2018 po raz kolejny stał na czele "nowego" Metałurha Zaporoże^[7], z którym pracował do 25 czerwca 2019^[8]

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• mistrz ZSRR: 1983
• mistrz Maroka: 1990
• wicemistrz ZSRR: 1987
• brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1984, 1985
• zdobywca Pucharu Federacji Piłki Nożnej ZSRR: 1986
• brązowy medalista Mistrzostw Ukrainy: 1995

Sukcesy reprezentacyjne

• mistrz Europy U-18: 1978
• wicemistrz Świata U-20: 1979
• brązowy medalista Mistrzostw Europy U-18: 1977

Sukcesy trenerskie

• brązowy medalista Mistrzostw Ukrainy: 1999, 2000
• finalista Pucharu Ukrainy: 2000

Sukcesy indywidualne

• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: 1983
• najlepszy piłkarz Ukraińskiej SRR: 1983

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1978

Przypisy

Bibliografia

• O. Taran, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [online] [dostęp 2021-01-01] .
• Ołeh Taran w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
• Ołeh Taran w bazie Football Facts (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Ołeh Taran w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Ołeh Taran w bazie Odeski Futbol (ros.)
• Profil na stronie legioner.kulichki.com (ros.)
• Oleg Taran, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [online] [dostęp 2020-11-21] .