Ołeksa Ałmaziw

Ołeksa Ałmaziw Олекса Дмитрович Алмазів
generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1885 Chersoń
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1936 Łuck
Przebieg służby
Lata służby	1907–1921
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej
Jednostki	Twierdza Kowno, 11 Brygada Artylerii, 53 Oddzielony Dywizjon ciężkiej artylerii, Hajdamacki Kosz Słobodzkiej Ukrainy, Zaporoski Konno-górski Dywizjon Artylerii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna ukraińsko-radziecka 1917-1921, I pochód zimowy
Późniejsza praca	urzędnik
Odznaczenia

Ołeksa Dmytrowycz Ałmaziw, ukr. Олекса Дмитрович Алмазів, ur. 6 stycznia 1886 w Chersoniu – zm. 13 grudnia 1936 w Łucku) – generał-chorąży Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Od 1907 oficer artylerii Armii Imperium Rosyjskiego. W 1917 roku zorganizował w Kijowie Dywizję Armatnią, która później weszła w skład 1 Dywizji Zaporoskiej. W styczniu 1918 r. brał udział w walkach z bolszewikami pod Kijowem. Pod koniec marca 1918 r. w Charkowie dywizje przeformował w Zaporoski Konno-Górski Dywizjon Armatni – popularna nazwa „ałmazowcy”. Brał udział w I pochodzie zimowym w 1919-1920 roku. Internowany w obozie w Wadowicach. Od 1921 roku na emigracji w Czechosłowacji i Polsce. Ukończył Ukraińską Akademię Gospodarczą w Podiebradach. Następnie pracował w Łucku jako technik budowlany w wydziale ziemskim. Brał aktywny udział w ukraińskim ruchu narodowym. W czasie Hołodomoru był przewodniczącym Komitetu Pomocy dla Głodujących w Ukraińskiej SRR. Był odznaczony ukraińskim Krzyżem Żelaznym, Krzyżem Semena Petlury, rosyjskim Orderem Świętego Jerzego IV klasy i Orderem Świętego Włodzimierza IV klasy. Pochowany w Łucku.

Bibliografia

• Петро Андрухов. “600 імен Великої Влдині”. Остріг, 1993. – С. 3.
• “Довідник з історії України: А-Я”. Київ, 2001. – С. 2.