Ołeksandr Ponomariow (1918–1973)

Ołeksandr Ponomariow

Олександр Пономарьов

Pełne imię i nazwisko	Ołeksandr Semenowycz Ponomariow
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1918 Gorłówka
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1973 Moskwa
Wzrost	170 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1933 Dynamo Gorłówka
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1936 Wuhilnyky Gorłówka 0 (0) 1936 Stachanoweć Stalino 1 (1) 1936 Dzierżiniec-STZ Stalingrad 4 (3) 1936 Spartak Charków 2 (0) 1936–1940 Traktor Stalingrad 82 (54) 1941 Profsojuzy-1 Moskwa 9 (2) 1945–1950 Torpedo Moskwa 133 (74) 1951–1952 Szachtar Stalino 38 (19) W sumie: 269 (153)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1953–1956 Szachtar Stalino 1957–1958 ZSRR U-18 1960–1961 Awanhard Charków 1962–1965 Dinamo Moskwa 1965–1968 Upon Pallo 1969–1970 Ararat Erywań 1971 ZSRR olimpijska 1972 ZSRR

Ołeksandr Semenowycz Ponomariow, ukr. Олександр Семенович Пономарьов, ros. Александр Семёнович Пономарёв, Aleksandr Siemionowicz Ponomariow (ur. 23 kwietnia 1918 w Gorłówce, w obwodzie donieckim, Ukraińska SRR, zm. 7 czerwca 1973 w Moskwie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek szkółki piłkarskiej Dynamo Gorłówka. W 1936 rozpoczął karierę piłkarską w Wuhilnykach Gorłówka, skąd został zaproszony do Stachanowca Stalino. W jedynym meczu strzelił jednego gola. W sierpniu 1936 przeszedł do klubu Dzierżiniec-STZ Stalingrad. W październiku 1936 został piłkarzem Spartaka Charków, jednak przez konflikt z głównym trenerem w 1937 powrócił do klubu ze Stalingradu, który zmienił nazwę na Traktor. W 1941 po reorganizacji klubów występował w drużynie Profsojuzy-1 Moskwa. Po zakończeniu II wojny światowej został piłkarzem Torpeda Moskwa, w którym pełnił funkcje kapitana drużyny^[1]. Karierę piłkarską zakończył w klubie Szachtar Stalino.

Kariera trenerska

W 1952 ukończył Trenerską Szkołę w Centralnym Instytucie Kultury Fizycznej w Moskwie. Pracował na stanowiskach głównego trenera klubów Szachtar Stalino, Awanhard Charków, Dinamo Moskwa, Upon Pallo i Ararat Erywań. W latach 1957–1958 prowadził juniorską reprezentację ZSRR. Od 1971 pracował z olimpijską reprezentacją ZSRR, która w 1972 wywalczyła brązowe medale w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Monachium. W 1972 również objął stanowisko głównego trenera narodowej reprezentacji ZSRR, która wywalczyła wicemistrzostwo Europy.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1945, 1951
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1949

Sukcesy trenerskie

• mistrz ZSRR: 1963
• wicemistrz Europy: 1972
• brązowy medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich w Monachium: 1972

Sukcesy indywidualne

• król strzelców Mistrzostw ZSRR: 1948 (18 goli)
• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR:
  • Nr 1: 1948
  • Nr 2: 1949, 1951

Odznaczenia

• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1948
• tytuł Zasłużonego Trenera Sportu ZSRR: 1964

Przypisy

Bibliografia

• A. Ponomarev, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [online] [dostęp 2021-01-01] .
• Ołeksandr Ponomariow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Ołeksandr Ponomariow w bazie Historii i statystyki ukraińskiej piłki nożnej (ukr.)
• Ołeksandr Ponomariow w bazie RusTeam (ros.)
• Ołeksandr Ponomariow w bazie Football Facts (ros.)
• Aleksandr Ponomarev, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [online] [dostęp 2020-11-21] .