Ołeksandr Popow

Ołeksandr Popow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1960
Krzywy Róg

Przewodniczący Kijowskiej Miejskiej Administracji Państwowej
Okres

od 16 listopada 2010
do 14 grudnia 2013

Przynależność polityczna

Partia Regionów

Poprzednik

Łeonid Czernowecki

Następca

Anatolij Hołubczenko

podpis
Odznaczenia
Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR”

Ołeksandr Pawłowycz Popow (ukr. Олекса́ндр Па́влович Попо́в; ur. 22 listopada 1960 w Krzywym Rogu) – ukraiński polityk. Oficer radzieckich i ukraińskich służb specjalnych[1]. W latach 1994–2007 mer Komsomolska. Deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy VI kadencji. W 2007 r. i ponownie w 2010 r. minister mieszkalnictwa i usług komunalnych Ukrainy. W latach 2010–2013 przewodniczący Kijowskiej Miejskiej Administracji Państwowej.

Życiorys

Plakat wyborczy Ołeksandra Popowa w Kijowie (2020 r.)

W 1982 r. ukończył studia na Tiumeńskim Instytucie Inżynierii Lądowej. W latach 1982–1984 odbywał służbę w Armii Radzieckiej. Od 1987 r. był pracownikiem Komitet Bezpieczeństwa Państwowego Ukraińskiej SRR. Ukończył wyższą kijowską szkołę KGB[2]. Służył w jednostkach ochrony gospodarki narodowej[2][3]. Po powstaniu niezależnego państwa ukraińskiego przeszedł do pracy w Służbie Bezpieczeństwa Ukrainy. Ze służby w SBU odszedł w 1993 r. Posiada stopień podpułkownika rezerwy[4].

Od 1994 r. do 2007 r. był merem Komsomolska. Od 1 marca do 12 maja 2007 r. był wiceministrem budownictwa, architektury i mieszkalnictwa Ukrainy[5]. Następnie objął funkcję ministra mieszkalnictwa i usług komunalnych, którą pełnił do 18 grudnia 2007 r.[6]. W latach 2007–2010 z ramienia Partii Regionów sprawował mandat deputowanego do Rady Najwyższej Ukrainy[7].

Od 11 marca do 17 czerwca 2010 r. ponownie pełnił urząd ministra mieszkalnictwa i usług komunalnych[8]. W latach 2010–2013 był przewodniczącym Kijowskiej Miejskiej Administracji Państwowej.

W wyborach parlamentarnych w 2019 r. jako niezależny kandydat bez powodzenia ubiegał się o mandat deputowanego do Rady Najwyższej Ukrainy[9].

W wyborach samorządowych w 2020 r. wystartował jako kandydat na urząd mera Kijowa z poparciem Opozycyjnej Platformy – Za Życie[10][11]. Zajął drugie miejsce, przegrywając z ubiegającym się o reelekcję Witalijem Kliczką, uzyskując 68 757 głosów (9,51% poparcia)[12]. Zasiadł natomiast w kijowskiej radzie miejskiej[13].

Ordery i odznaczenia

Majątek

Według swojego oświadczenia majątkowego z 2012 r., posiadał: dwa mieszkania, samochód osobowy marki Lexus ES, konto bankowe na sumę 168 tys. hrywien oraz papiery wartościowe na sumę 5,4 tys. hrywien[19].

Przypisy

  1. Попов гордится работой в КГБ, LB.ua [dostęp 2021-04-14].
  2. a b Попов Олександр, The Page [dostęp 2021-04-14] (ukr.).
  3. Попов Олександр Павлович — вся правда Біографія, Балотування, Фракції, Декларація, www.chesno.org [dostęp 2021-04-14].
  4. Головні факти про можливого кандидата на посаду мера Києва Олександра Попова, nv.ua [dostęp 2021-04-14] (ukr.).
  5. Постанова Кабінету Міністрів України від 1 березня 2007 року № 365 «Про призначення Попова О.П. заступником Міністра будівництва, архітектури та житлово-комунального господарства України», zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-30].
  6. «Про призначення Попова О.П. на посаду Міністра з питань житлово-комунального господарства України», zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-30].
  7. «Про дострокове припинення повноважень народного депутата України Попова О.П.», zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-30].
  8. «Про звільнення Попова О.П. з посади Міністра з питань житлово-комунального господарства України», zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-30].
  9. Електоральна пам'ять, ukr.vote [dostęp 2020-10-30] (ukr.).
  10. Кандидатами в мери Києва зареєстрували двох колишніх голів КМДА, Українська правда [dostęp 2020-10-30] (ukr.).
  11. Rada appoints next elections to local self-govt bodies for Oct 25, Interfax-Ukraine [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  12. Vitali Klitschko wins in first round of Kyiv mayor election, www.ukrinform.net [dostęp 2020-11-06] (ang.).
  13. Депутатська фракція «ОПОЗИЦІЙНА ПЛАТФОРМА — ЗА ЖИТТЯ», KYIV CITY COUNCIL [dostęp 2021-06-24] (ukr.).
  14. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 435/2012 - Офiцiйне представництво Президента України, web.archive.org, 15 października 2012 [dostęp 2020-10-29] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-15].
  15. Указ Президента України № 845/2011 від 23 серпня 2011 року «Про відзначення державними нагородами України з нагоди 20-ї річниці незалежності України», zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-29].
  16. Указ Президента України № 1040/2006 від 6 грудня 2006 року «Про відзначення державними нагородами України», zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-29].
  17. Указ Президента України № 1192/2001 від 6 грудня 2001 року «Про відзначення державними нагородами України», zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-29].
  18. Блаженнейший митрополит Киевский Владимир в праздник Крещения Господня освятил воды Днепра, Патриархия.ru [dostęp 2021-07-23] (ros.).
  19. Глава КГГА Попов за прошлый год заработал 217,161 тыс грн - декларация, Интерфакс-Украина [dostęp 2021-07-23] (ros.).

Media użyte na tej stronie

Ukraine-zaslug1.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 1 степени
Ukraine-zaslug2.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 2 степени
Ukraine-zaslug3.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 3 степени
Alexander Popov (politician) Signature 2013.png
Роспись главы Киевской городской государственной администрации Александра Попова
Head of Kiev City State Administration Oleksandr Popov (8241465812).jpg
Autor: Estonian Foreign Ministry, Licencja: CC BY 2.0
Head of Kiev City State Administration Oleksandr Popov
70 years saf rib.png
Ribbon bar of the Jubilee Medal "70 Years of the Armed Forces of the USSR".