Ołeksandr Zawarow

Ołeksandr Zawarow
Олександр Заваров
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ołeksandr Anatolijowycz Zawarow

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1961
Ługańsk

Wzrost

170 cm

Pozycja

pomocnik/napastnik

Kariera juniorska
LataKlub
1968–1977Zoria Ługańsk
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1977–1979Zoria Ługańsk23(7)
1980–1981SKA Rostów nad Donem64(13)
1982Zoria Ługańsk30(10)
1983–1988Dynamo Kijów136(36)
1988–1990Juventus F.C.60(7)
1990–1995AS Nancy-Lorraine133(23)
1995–1998CO Saint-Dizier (grający trener)?(17)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1979 ZSRR U-20?(?)
1985–1990 ZSRR41(6)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1995–2003CO Saint-Dizier
2003–2004FC Wil
2004Żenis Astana
2005Metalist Charków
2005–2010Arsenał Kijów
2012Ukraina (p.o.)

Ołeksandr Anatolijowycz Zawarow, ukr. Олександр Анатолійович Заваров, ros. Александр Анатольевич Заваров, Aleksandr Anatoljewicz Zawarow (ur. 26 kwietnia 1961 r. w Ługańsku) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika, były reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek szkółki piłkarskiej Zoria Ługańsk (trener Borys Fomiczow), w której rozpoczął karierę w 1977 roku. W 1980 roku odbywał dwa lata służbę wojskową w SKA Rostów nad Donem. Rok jeszcze grał w Zorii, a w 1983 roku został zawodnikiem Dynama Kijów, prowadzonego wówczas przez Walerego Łobanowskiego. Przez cały czas był kluczowym zawodnikiem drużyny z Kijowa. Z klubem tym zdobył dwa razy mistrzostwo ZSRR, dwa razy puchar ZSRR oraz Puchar Zdobywców Pucharów; w meczu finałowym Dynamo pokonało Atlético Madryt 3:0, a Zawarow strzelił pierwszego gola.

W 1989 roku został zawodnikiem Juventusu. Z klubem tym zdobył Puchar UEFA w sezonie 1989/90. W Serie A zagrał 60 razy, zdobył 7 goli. Jego następnym klubem było AS Nancy-Lorraine. W Ligue 1 zagrał 133 spotkania, strzelił 23 gole. Karierę piłkarską zakończył w CO Saint-Dizier[1].

Kariera reprezentacyjna

7 sierpnia 1985 zadebiutował w reprezentacji ZSRR w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z Rumunią. Ogółem rozegrał 41 meczów, strzelił 6 goli. Jako gracz drużyny radzieckiej uczestniczył na dwóch Mundialach (1986 i 1990).

Kariera trenerska

Karierę trenerską rozpoczął jako grający trener CO Saint-Dizier, którego szkoleniowcem był do 2003 roku. Po pobycie we Francji objął stanowisko trenera oraz dyrektora sportowego w szwajcarskim FC Wil (właścicielem klubu był wówczas Ihor Biełanow). Z tym klubem zdobył puchar Szwajcarii w 2004 roku. Następnie przez niecały rok (zresztą bez sukcesów) był trenerem Żenis Astana z Kazachstanu. W 2005 roku został szkoleniowcem Metalista Charków, a jeszcze w listopadzie tego samego roku objął stanowisko trenera Arsenału Kijów. W styczniu 2010 został zwolniony z tej funkcji[2]. W listopadzie 2012 został wyznaczony na pełniącego obowiązki głównego trenera reprezentacji Ukrainy[3], z którą wygrał 1:0 z Bułgarią.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

Sukcesy reprezentacyjne

  • wicemistrz Świata U-20: 1979
  • wicemistrz Europy: 1988

Sukcesy trenerskie

Sukcesy indywidualne

  • 4-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: 1985 (nr 1), 1986 (nr 1), 1987 (nr 1), 1988 (nr 1).
  • najlepszy piłkarz ZSRR: 1986
  • najlepszy piłkarz Ukrainy: 1986
  • laureat Złotej Piłki: 1986 (nr 6), 1988 (nr 8), 1987 (nr 17), 1989 (nr 23)
  • król strzelców Pucharu Zdobywców Pucharów: 1986

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of the Soviet Union (dark version).svg
(c) I, Cmapm, CC-BY-SA-3.0
The flag of the Soviet Union (1955-1991) using a darker shade of red.
Schematic of the flag as adopted in 1955.
Oleksandr Zavarov.jpg
Autor: Давиденко Валерий, Licencja: CC BY-SA 3.0
Oleksandr Zavarov