Ołtarz z kościoła Matki Bożej Częstochowskiej w Słońsku
Ołtarz w kościele Matki Bożej Częstochowskiej w Słońsku – ołtarz główny w kościele Matki Bożej Częstochowskiej w Słońsku. Renesansowy ołtarz z XVI wieku, wykonany przez anonimowy warsztat z kręgu sztuki niderlandzkiej.
Historia
Ołtarz pojawił się w Słońsku przypuszczalnie w 1626 r., za baliwatu Adama – hrabiego Schwarzenburg, który sprowadził go z kaplicy zamkowej elektorów brandenburskich w Kölln – części obecnego Berlina, położonego na południowo-zachodnim brzegu Szprewy.
Ołtarz został zamontowany i ustawiony w prezbiterium kościoła w Słońsku dopiero w latach 1652-1662 r., w okresie, w którym na polecenie księcia Jana Maurycego von Nassau-Anhalt przeprowadzono remont świątyni.
Sprowadzenie ołtarza miało zapewne związek z faktem, iż w latach 1609-1625 baliwami byli kolejno elektorzy brandenburscy z rodu Hohenzollernów. W przebudowanej rezydencji w Kölln powstał zapewne nowy wystrój kaplicy, zaś stary ołtarz, postanowiono przekazać do Słońska.
Opis
Ołtarz wykonany jest z drewna, białego marmuru i alabastru. Ołtarz składa się z trzech pięter, z podstawy, części zasadniczej (głównej) z kolumnami i zwieńczenia.
Różne sposoby rzeźbienia i dopasowywania rzeźb do siebie świadczą o tym, że użyto elementów z dwóch różnych ołtarzy. Ponadto drewniane obramowanie powstało jeszcze później niż płaskorzeźby z alabastru. Każda z niewielkich płaskorzeźb stanowi odrębne arcydzieło sztuki, wykonane przez zespół artystów korzystających ze wzorców renesansu włoskiego i sztuki niderlandzkiej. Wykonane zostały zapewne przez zespół artystów nadwornych elektora Joachima II – mecenasa sztuki. On to w latach 1538-1550 polecił wznieść renesansowe skrzydło zamku w Kölln.
Bibliografia
- Janina Kochanowska, Ołtarz ze Słońska, „Trakt, Pismo społeczno-kulturalne” 1994, tom 6.
Media użyte na tej stronie
.jpg)
(c) Danuta B. / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0
Wnętrze kościoła z wyremontowaną belką tęczową i amboną z czarnego marmuru. "Od lat 90. XX wieku trwają prace zmierzające do przywrócenia świątyni dawnego blasku. Przełożono m.in. dach, poddano konserwacji ołtarz, ambonę, witraże oraz sklepienie. Prowadzone są kolejne prace. Jest to możliwe nie tylko przez wzgląd na zaangażowanie strony polskiej, w tym szczególności władz kościelnych, konserwatorskich, samorządowych oraz osób prywatnych, ale też strony niemieckiej. Szczególnie aktywni w dziele konserwacji słońskiej świątyni i elementów jej wystroju pozostają przedstawiciele zakonu joannitów, którzy dopomogli w zdobyciu środków finansowych na poszczególne przedsięwzięcia oraz wspierają zadania pod względem merytorycznym i organizacyjnym" (LKZ)