Ośmiał mniejszy
| ||
![]() | ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | astropodobne | |
Rodzina | ogórecznikowate | |
Rodzaj | ośmiał | |
Gatunek | ośmiał mniejszy | |
Nazwa systematyczna | ||
Cerinthe minor L.[3] Sp. Pl. 137 1753 |
Ośmiał mniejszy (Cerinthe minor L.) – gatunek roślin należący do rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Rośnie dziko w Azji Zachodniej (Liban, Syria, Turcja) oraz w Europie Południowej, Wschodniej i Środkowej. Jest też uprawiany w niektórych innych regionach świata[4]. W Polsce jest archeofitem lub efemerofitem, występuje w południowej części kraju, czasami zawlekany jest również w inne regiony Polski[5].
Morfologia
- Pokrój
- Roślina zielna o wysokości 20-60 cm, cała sina naga i gładka, lub słabo szorstko owłosiona[6].
- Liście
- Pojedyncze, podługowate i zaokrąglone, dość często z białymi plamkami. Liście odziomkowe wyrastają na długich ogonkach, łodygowe nasadami obejmują łodygę. Górne przysadki mają orzęsione brzegi[5].
- Kwiaty
- Cytrynowożółte, czasami posiadające 5 purpurowych plam. Płatki korony lancetowate, zaostrzone i podzielone do 1/2 lub 1/3[6],
Biologia i ekologia
Roślina dwuletnia lub bylina. Rośnie na przydrożach, w suchych potokach, na skałach. Kwitnie od maja do lipca[6]. Liczba chromosomów 2n = 36[5].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-22] (ang.).
- ↑ The Plant List. [dostęp 2012-05-28].
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2012-05-28].
- ↑ a b c Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ a b c d Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.