Ośmiostopowiec trocheiczny

Ośmiostopowiec trocheiczny – format wiersza sylabotonicznego mieszczący się w ramach szesnastozgłoskowca. Występuje między innymi w Balladzie bezludnej Bolesława Leśmiana[1]:

Jeno miejsce, gdzie być mogła, jeszcze trwało i szumiało,
Próżne miejsce na te dusze, wonne miejsce na to ciało.

Ww literaturze anglojęzycznej ośmiostopowiec trocheiczny występuje między innymi w Kruku[2] Edgara Allana Poego, wierszu Locksley Hall Alfreda Tennysona i wierszu A toccata of Galupppi's Roberta Browninga:

In the Spring a fuller crimson comes upon the robin's breast;
In the Spring the wanton lapwing gets himself another crest;
In the Spring a livelier iris changes on the burnish'd dove;
In the Spring a young man's fancy lightly turns to thoughts of love.
(Locksley Hall)
Oh Galuppi, Baldassaro, this is very sad to find!
I can hardly misconceive you; it would prove me deaf and blind;
But although I take your meaning, 'tis with such a heavy mind!
(A toccata of Galupppi's)[3]

Również Edwin Arlington Robinson posłużył się ośmiostopowcem trocheicznym w wierszu The valley of the shadow[4]:

THERE were faces to remember in the Valley of the Shadow,
There were faces unregarded, there were faces to forget;
There were fires of grief and fear that are a few forgotten ashes,
There were sparks of recognition that are not forgotten yet.
For at first, with an amazed and overwhelming indignation 5
At a measureless malfeasance that obscurely willed it thus,
They were lost and unacquainted—till they found themselves in others,
Who had groped as they were groping where dim ways were perilous.

Przypisy

  1. Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003, s. 73.
  2. Na temat metryki i eufonii w Kruku pisał Sławomir Studniarz, Brzmienie i sens w wierszach Edgara Allana Poego, Toruń 2011.
  3. Paull Franklin Baum, The principles of English versification, Cambridge, Massachusetts, 1922, s. 77.
  4. Paull Franklin Baum, tamże.