Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | 1939 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty – ośrodek szkolenia piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Mobilizacja
Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty w Różanie był jednostką mobilizującą. Komendant ośrodka, zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji niżej wymienionych oddziałów:
- w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim:
- 115 pułku piechoty (bez III baonu[a]),
- kompanii sanitarnej nr 131,
- w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem brązowym (podgrupa 6):
- plutonu artylerii pozycyjnej typ II nr 11,
- plutonu artylerii pozycyjnej typ II nr 12,
- w I rzucie mobilizacji powszechnej:
- plutonu miotaczy ognia nr 17,
- plutonu miotaczy ognia nr 18[2].
Obsada personalna ośrodka
| Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939 roku[3][b] | ||
|---|---|---|
| Stanowisko etatowe | Stopień, imię i nazwisko oficera | Przydział mobilizacyjny we wrześniu 1939 |
| komendant | płk dypl. piech. Seweryn Łańcucki | dowódca piechoty dywizyjnej 12 Dywizji Piechoty |
| zastępca komendanta | ppłk piech. Czesław Rzedzicki | dowódca 115 pp |
| adiutant | kpt. Wit Jan Bydliński | oficer informacyjny 115 pp |
| lekarz medycyny | kpt. lek. dr Aleksander Poncz[c] | naczelny lekarz 115 pp |
| zastępca komendanta ds. gospodarczych | mjr int. z wsw Edward Narkowicz[d] | |
| oficer mobilizacyjny | kpt. adm. (piech.) Emeryk Henryk Wilczek[e] | |
| oficer administracyjno-materiałowy | por. adm. (piech.) Lucjan Jan Kudła[f] | |
| oficer taborowy | kpt. tab. Adam Bednarczyk[g] | |
| oficer gospodarczy | kpt. int. Stanisław III Głowacki[h] | |
| oficer żywnościowy | kpt. adm. (piech.) Władysław Marmurowicz[i] | kwatermistrz 115 pp |
| dowódca kompanii gospodarczej | kpt. tab. Adam Bednarczyk | |
| kierownik wyszkolenia piechoty | mjr piech. Karol Fanslau | dowódca I batalionu 115 pp |
| kierownik wyszkolenia ciężkiej broni piechoty | kpt. piech. Wiktor Władysław Janiszewski | |
| kierownik kursów | mjr int. z wsw Edward Narkowicz | |
| kierownik kursu adiutantów | mjr piech. Andrzej Józef Mika[j] | dowódca II batalionu 115 pp |
| wykładowca kursu adiutantów | mjr piech. Wiesław Pius Teodor Radziszewski | |
| kierownik kursu oficerów żywnościowych | kpt. adm. (piech.) Władysław Marmurowicz | |
| kierownik kursu oficerów gospodarczych | kpt. int. Stanisław III Głowacki | |
| wykładowca | kpt. tab. Adam Bednarczyk | |
| wykładowca | por. adm. (piech.) Lucjan Jan Kudła | |
| Batalion Manewrowy | ||
| dowódca batalionu | ppłk piech. Czesław Rzedzicki | |
| adiutant | wakat | |
| oficer żywnościowy | kpt. adm. (piech.) Sykstus Mądry | †1940 Katyń |
| oficer gospodarczy | kpt. int. Leon Panczkowski | |
| dowódca oddziału zwiadowców | kpt. piech. Józef Lucjan Leśniewski | |
| dowódca plutonu łączności | por. piech. Stefan Aleksander Świstacki | oficer łączności 115 pp |
| dowódca plutonu pionierów | kpt. piech. Franciszek Miziniak | dowódca plutonu pionierów 115 pp |
| dowódca plutonu przeciwpancernego | kpt. piech. Feliks Marcin Piorun | dowódca kompanii ppanc 115 pp |
| dowódca 1 kompanii | kpt. piech. Stefan Parfiniewicz | I adiutant 115 pp |
| instruktor kompanii | kpt. piech. Feliks Miodowski | |
| instruktor kompanii | kpt. piech. Ryszard Roman | dowódca 4 kompanii 115 pp |
| instruktor kompanii | por. piech. Dionizy Wincenty Rusek | dowódca 1 kompanii 115 pp |
| dowódca 2 kompanii | mjr piech. Władysław Galica | dowódca III batalionu 116 pp |
| instruktor kompanii | kpt. piech. Karol Dokurno | |
| instruktor kompanii | kpt. piech. Zdzisław Mikołaj Ukleja | dowódca 2 kompanii 115 pp |
| instruktor kompanii | por. piech. Wincenty Wypchło | I adiutant 204 pp |
| dowódca 3 kompanii | kpt. piech. Jan Steczowicz | dowódca 3 kompanii 115 pp |
| instruktor kompanii | kpt. piech. Zbigniew Stanisław Stańczewski | dowódca 6 kompanii 115 pp, †1940 Charków |
| instruktor kompanii | por. piech. Bolesław Michał Ostrowski | dowódca 5 kompanii 115 pp |
| instruktor kompanii | por. piech. Józef Tymoteusz Kraśniewski | dowódca kompanii zwiadu 145 pp |
| dowódca kompanii karabinów maszynowych | kpt. piech. Bohdan Stefan Łożyński | dowódca 1 kompanii ckm 115 pp |
| instruktor kompanii | kpt. piech. Wacław Schmidt | dowódca 8 kompanii 135 pp |
| instruktor kompanii | por. piech. Tadeusz Ciałowicz | dowódca plutonu pgaz 115 pp |
| instruktor kompanii | por. piech. Marian Kłosiński | dowódca I plutonu 1 kompanii ckm 115 pp |
Uwagi
- ↑ III baon 115 pp był mobilizowany w Pułtusku przez 13 pp[1].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[4].
- ↑ Kpt. lek. dr Aleksander Poncz ps. „Antoni Kamiński” (ur. 6 lutego 1899 roku w Zawierciu, zm. 20 września 1944 roku w Warszawie). W 1925 roku uzyskał dyplom doktora nauk medycznych. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[5][6][7].
- ↑ Major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Edward Narkowicz (ur. 14 lutego 1893 roku) pełnił jednoczenie funkcję kierownika kursów. Był absolwentem kursu 1924-1926 Wyższej Szkoły Intendentury. Na stopień majora został mianowany w 1936 roku w korpusie oficerów intendentów. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej[8]. 2 czerwca 1942 roku został przeniesiony z 1 Oficerskiego Baonu Szkolnego do Dowództwa I Korpusu[9].
- ↑ Kpt. adm. (piech.) Emeryk Henryk Wilczek (ur. 7 listopada 1895 roku w Kapišovej na Węgrzech, zm. wiosną 1940 w Charkowie[10]). Był odznaczony Medalem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi[11].
- ↑ Por. adm. (piech.) Lucjan Jan Kudła (ur. 16 października 1898 roku) pełnił jednoczenie funkcję wykładowcy kursu oficerów gospodarczych[12].
- ↑ Kpt. Adam Bednarczyk pełnił jednoczenie funkcję dowódcy kompanii gospodarczej i wykładowcy kursu oficerów gospodarczych.
- ↑ Kpt. Stanisław Głowacki pełnił jednoczenie funkcję kierownika kursu oficerów gospodarczych.
- ↑ Kpt. Władysław Marmułowicz pełnił jednoczenie funkcję kierownika kursu oficerów żywnościowych.
- ↑ Mjr piech. Andrzej Józef Mika (ur. 14 września 1898 roku[13]).
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 56.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 173.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 457.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 374.
- ↑ Aleksander Poncz. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego. Zygmunt Bohdanowicz-Kościelski. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 333.
- ↑ Rozkaz dzienny nr 21 1 Oficerskiego Baonu Szkolnego z 28 maja 1942 roku.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 595.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 297.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 316.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 32.
Bibliografia
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).