Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty

Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Różan

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

Ministerstwo Spraw Wojskowych

Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty – ośrodek szkolenia piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Mobilizacja

Ośrodek Wyszkolenia Rezerw Piechoty w Różanie był jednostką mobilizującą. Komendant ośrodka, zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji niżej wymienionych oddziałów:

w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim:
w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem brązowym (podgrupa 6):
  • plutonu artylerii pozycyjnej typ II nr 11,
  • plutonu artylerii pozycyjnej typ II nr 12,
w I rzucie mobilizacji powszechnej:
  • plutonu miotaczy ognia nr 17,
  • plutonu miotaczy ognia nr 18[2].

Obsada personalna ośrodka

Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939 roku[3][b]
Stanowisko etatoweStopień, imię i nazwisko oficeraPrzydział mobilizacyjny we wrześniu 1939
komendantpłk dypl. piech. Seweryn Łańcuckidowódca piechoty dywizyjnej 12 Dywizji Piechoty
zastępca komendantappłk piech. Czesław Rzedzickidowódca 115 pp
adiutantkpt. Wit Jan Bydlińskioficer informacyjny 115 pp
lekarz medycynykpt. lek. dr Aleksander Poncz[c]naczelny lekarz 115 pp
zastępca komendanta ds. gospodarczychmjr int. z wsw Edward Narkowicz[d]
oficer mobilizacyjnykpt. adm. (piech.) Emeryk Henryk Wilczek[e]
oficer administracyjno-materiałowypor. adm. (piech.) Lucjan Jan Kudła[f]
oficer taborowykpt. tab. Adam Bednarczyk[g]
oficer gospodarczykpt. int. Stanisław III Głowacki[h]
oficer żywnościowykpt. adm. (piech.) Władysław Marmurowicz[i]kwatermistrz 115 pp
dowódca kompanii gospodarczejkpt. tab. Adam Bednarczyk
kierownik wyszkolenia piechotymjr piech. Karol Fanslaudowódca I batalionu 115 pp
kierownik wyszkolenia ciężkiej broni piechotykpt. piech. Wiktor Władysław Janiszewski
kierownik kursówmjr int. z wsw Edward Narkowicz
kierownik kursu adiutantówmjr piech. Andrzej Józef Mika[j]dowódca II batalionu 115 pp
wykładowca kursu adiutantówmjr piech. Wiesław Pius Teodor Radziszewski
kierownik kursu oficerów żywnościowychkpt. adm. (piech.) Władysław Marmurowicz
kierownik kursu oficerów gospodarczychkpt. int. Stanisław III Głowacki
wykładowcakpt. tab. Adam Bednarczyk
wykładowcapor. adm. (piech.) Lucjan Jan Kudła
Batalion Manewrowy
dowódca batalionuppłk piech. Czesław Rzedzicki
adiutantwakat
oficer żywnościowykpt. adm. (piech.) Sykstus Mądry†1940 Katyń
oficer gospodarczykpt. int. Leon Panczkowski
dowódca oddziału zwiadowcówkpt. piech. Józef Lucjan Leśniewski
dowódca plutonu łącznościpor. piech. Stefan Aleksander Świstackioficer łączności 115 pp
dowódca plutonu pionierówkpt. piech. Franciszek Miziniakdowódca plutonu pionierów 115 pp
dowódca plutonu przeciwpancernegokpt. piech. Feliks Marcin Piorundowódca kompanii ppanc 115 pp
dowódca 1 kompaniikpt. piech. Stefan ParfiniewiczI adiutant 115 pp
instruktor kompaniikpt. piech. Feliks Miodowski
instruktor kompaniikpt. piech. Ryszard Romandowódca 4 kompanii 115 pp
instruktor kompaniipor. piech. Dionizy Wincenty Rusekdowódca 1 kompanii 115 pp
dowódca 2 kompaniimjr piech. Władysław Galicadowódca III batalionu 116 pp
instruktor kompaniikpt. piech. Karol Dokurno
instruktor kompaniikpt. piech. Zdzisław Mikołaj Uklejadowódca 2 kompanii 115 pp
instruktor kompaniipor. piech. Wincenty WypchłoI adiutant 204 pp
dowódca 3 kompaniikpt. piech. Jan Steczowiczdowódca 3 kompanii 115 pp
instruktor kompaniikpt. piech. Zbigniew Stanisław Stańczewskidowódca 6 kompanii 115 pp, †1940 Charków
instruktor kompaniipor. piech. Bolesław Michał Ostrowskidowódca 5 kompanii 115 pp
instruktor kompaniipor. piech. Józef Tymoteusz Kraśniewskidowódca kompanii zwiadu 145 pp
dowódca kompanii karabinów maszynowychkpt. piech. Bohdan Stefan Łożyńskidowódca 1 kompanii ckm 115 pp
instruktor kompaniikpt. piech. Wacław Schmidtdowódca 8 kompanii 135 pp
instruktor kompaniipor. piech. Tadeusz Ciałowiczdowódca plutonu pgaz 115 pp
instruktor kompaniipor. piech. Marian Kłosińskidowódca I plutonu 1 kompanii ckm 115 pp

Uwagi

  1. III baon 115 pp był mobilizowany w Pułtusku przez 13 pp[1].
  2. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[4].
  3. Kpt. lek. dr Aleksander Poncz ps. „Antoni Kamiński” (ur. 6 lutego 1899 roku w Zawierciu, zm. 20 września 1944 roku w Warszawie). W 1925 roku uzyskał dyplom doktora nauk medycznych. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[5][6][7].
  4. Major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Edward Narkowicz (ur. 14 lutego 1893 roku) pełnił jednoczenie funkcję kierownika kursów. Był absolwentem kursu 1924-1926 Wyższej Szkoły Intendentury. Na stopień majora został mianowany w 1936 roku w korpusie oficerów intendentów. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej[8]. 2 czerwca 1942 roku został przeniesiony z 1 Oficerskiego Baonu Szkolnego do Dowództwa I Korpusu[9].
  5. Kpt. adm. (piech.) Emeryk Henryk Wilczek (ur. 7 listopada 1895 roku w Kapišovej na Węgrzech, zm. wiosną 1940 w Charkowie[10]). Był odznaczony Medalem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi[11].
  6. Por. adm. (piech.) Lucjan Jan Kudła (ur. 16 października 1898 roku) pełnił jednoczenie funkcję wykładowcy kursu oficerów gospodarczych[12].
  7. Kpt. Adam Bednarczyk pełnił jednoczenie funkcję dowódcy kompanii gospodarczej i wykładowcy kursu oficerów gospodarczych.
  8. Kpt. Stanisław Głowacki pełnił jednoczenie funkcję kierownika kursu oficerów gospodarczych.
  9. Kpt. Władysław Marmułowicz pełnił jednoczenie funkcję kierownika kursu oficerów żywnościowych.
  10. Mjr piech. Andrzej Józef Mika (ur. 14 września 1898 roku[13]).

Przypisy

  1. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 56.
  2. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 173.
  3. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 457.
  4. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  5. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 374.
  6. Aleksander Poncz. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2019-06-20].
  7. Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego. Zygmunt Bohdanowicz-Kościelski. [dostęp 2019-06-20].
  8. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 333.
  9. Rozkaz dzienny nr 21 1 Oficerskiego Baonu Szkolnego z 28 maja 1942 roku.
  10. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 595.
  11. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 297.
  12. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 316.
  13. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 32.

Bibliografia

  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).