Ośrodek Zapasowy Broni Pancernej
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1944 | |
Rozformowanie | 1944 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | ppłk Stanisław Szostak | |
Działania zbrojne | ||
II wojna światowa | ||
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | Broń pancerna | |
Podległość | 2 Korpus Polski (PSZ) |
Ośrodek Zapasowy Broni Pancernej – zapasowa jednostka pancerna Polskich Sił Zbrojnych.
Formowanie
Po przybyciu 2 Korpusu Polskiego do Włoch dowodzący nim generał dywizji Władysław Anders zarządził reorganizację jednostek szkolnych i uzupełniających broni pancernej. Nowa struktura została zatwierdzona rozkazem z 15 kwietnia 1944 (nr dziennika 1629/Tj/SD/44). Na jego mocy z 7 Dywizji Zapasowej i Centrum Wyszkolenia Armii wydzielono Batalion Zapasowy Czołgów, 7 Szwadron Rozpoznawczy i Ośrodek Wyszkolenia Broni Pancernej, tworzące Ośrodek Zapasowy Broni Pancernej.
Nowo utworzony OPZB przyporządkowano (jako Polish Wing) do brytyjskiego Armoured Reinforcement Regiment, któremu podlegał w sprawach wyszkolenia i administracji ogólnej. W sprawach personalnych i dyscyplinarnych podlegał dowódcy Wysuniętej Bazy. Na miejsce formowania ośrodka wyznaczono miejscowość Guardia Lombardi. Dowódcą ośrodka został mianowany ppłk Stanisław Szostak, a jego zastępcą mjr Leon Jankowski.
Wewnętrzna struktura Ośrodka:
- dowództwo Ośrodka Zapasowego
- szkolny szwadron pancerny
- szkolny szwadron kawalerii pancernej
Zadania szkoleniowe
Zadaniem ośrodka było przeszkolenie i utrzymywanie około: 400 szeregowych broni pancernej, 150 szeregowych kawalerii pancernej i pierwsze uzupełnienia dla dywizjonów 7 Pułku Artylerii Przeciwpancernej wyposażonych w pojazdy gąsienicowe.
Po bitwie o Monte Cassino ośrodek przekazał do jednostek walczących pierwsze uzupełnienie – 60 szeregowych. W lipcu 1944 do 2 Brygady Pancernej po walkach o Ankonę wysłano 14 oficerów i 120 szeregowych.
Przeformowanie
W maju 1944 opracowany został etat "pułku zapasowego broni pancernej". W składzie pułku miało znaleźć się 47 oficerów i 200 szeregowych. Ośrodek Zapasowy Broni Pancernej przeorganizowano najpierw w pułk zapasowy, a następnie zmieniono jego nazwę na 7 Pułk Pancerny.
Przekształcenia
Ośrodek Organizacyjny Broni Pancernej ↗ Batalion Zapasowy Czołgów (22.06. 1943 – 14.04.1944) → Ośrodek Zapasowy Broni Pancernej → 7 Pułk Pancerny (PSZ)
Bibliografia
- A. Suchcitz, M. Wroński: Barwa Pułku 7 Pancernego- zarys monograficzny. Wydawnictwo Instytutu Tarnogórskiego. Tarnowskie Góry 2002
- Witold Biegański: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 5, Regularne jednostki Wojska Polskiego na Zachodzie: formowanie, działania bojowe, organizacja, metryki dywizji i brygad. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Balcer, image corrected by pl:Wikipedysta:Chrumps, Licencja: CC BY 2.5
Grizzly M4A1 Sherman tank at Base Borden Military Museum.