ORP Górnik
Jednostka bliźniacza ORP Metalowiec | |
Historia | |
Stocznia | Stocznia Rzeczna, Rybińsk |
---|---|
Marynarka Wojenna | |
Wejście do służby | |
Wycofanie ze służby | |
Los okrętu | złomowany w 2011 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | pełna - 455 ton |
Długość | 56,90 m |
Szerokość | 10,20 m |
Zanurzenie | 2,20 m |
Napęd | |
2 turbiny gazowe, marszowe DM76 o mocy po 4000 KM każda oraz 2 turbiny gazowe, szczytowe PR77 o mocy po 12000 KM; napędzających 2 śruby napędowe | |
Prędkość | 43 węzłów |
Zasięg | 2200 mil morskich |
Uzbrojenie | |
2 wyrzutnie KT-138E rakieta woda/woda P-21 lub P-22 (kod NATO: SS-N-2C), 1 uniwersalna armata 76,2 mm AK-176M, 2 działka przeciwlotnicze kalibru 30mm AK-630M, 1 wyrzutnia MTU-4US rakiet przeciwlotniczych Strzała-2M | |
Załoga | 46 ludzi |
ORP Górnik – polski mały okręt rakietowy. Posiadał numer taktyczny 434. Był pierwszym okrętem typu Tarantul-I w Polskiej Marynarce Wojennej.
Okręt został zaprojektowany w ZSRR w CMKB "Ałmaz" i zbudowany w Rybińskiej Stoczni Rzecznej. Jest to okręt projektu 1241RE 'Mołnia', w kodzie NATO: 'Tarantul-I'. Jest to eksportowa wersja projektu, a Polska była pierwszym odbiorcą tej wersji. Przybył do Gdyni 5 grudnia 1983, a polską banderę podniesiono 28 grudnia 1983 r. Matką chrzestną była Marianna Jóźwiak – wdowa po górniku kopalni „Wieczorek”[1]. Głównym zadaniem jednostki była ochrona wybrzeża od strony morza.
Okręt został wycofany ze służby 31 maja 2005 roku, po czym w 2009 roku przekazany Agencji Mienia Wojskowego. Po nieudanych próbach sprzedaży za granicę (według nieoficjalnych informacji, do Wietnamu), w 2011 roku został złomowany[2].
Dane techniczne
Wyposażenie radiolokacyjne
- stacje radiolokacyjna wykrywania celów Garpun-E (NATO: "Plank Shave")
- stacje radiolokacyjna kierowania ogniem MR-123 (NATO: "Bass Tilt")
- radar nawigacyjny Peczora-1
Przebieg służby
Przez niemal 22 lata przebył drogę 42 680 mil morskich. Wchodził m.in. do portów w Świnoujściu, Szczecinie, Bałtyjsku i Kilonii. Jednostka ta brała udział w najważniejszych ćwiczeniach Marynarki Wojennej, m.in. BARAKUDA, PIRANIA, BALTOPS, MURENA, PASSEX. W 1994 roku okręt uczestniczył w konkursie o miano „Najlepszego Okrętu Marynarki Wojennej”. [3]
Dowódcy okrętu
Lista dowódców[3]:
- por. mar. Zbigniew Kula – od 1983 do 1986 roku;
- kpt. mar. Mirosław Danilewicz – od 1986 do 1988 roku;
- por. mar. Marek Kurzyk – od 1988 do 1993 roku;
- por. mar. Jarosław Ziemiański – od 1993 do 1995 roku;
- por. mar. Robert Kaczmarek – od 1995 do 1996 roku;
- kpt. mar. Jacek Gąsiorowski – od 1996 do 1996 roku;
- por. mar. Krzysztof Jasiński – od 1996 do 1998 roku;
- por. mar. Dariusz Szarek – od 1998 do 2004 roku;
- por. mar. Adam Sadowski – od 2004 do 2005 roku.
Przypisy
- ↑ Marian Kluczyński. Smutny koniec polskich Tarantul. „Morze, Statki i Okręty”. 3-4/2019. XXIV (191), s. 10, marzec-kwiecień 2019. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
- ↑ Jarosław Ciślak, Tomasz Grotnik. Złomowanie Górnika. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 9/2011. XVI (115). s. 4. ISSN 1426-529X.
- ↑ a b Marynarka Wojenna, archiwum.mw.wp.mil.pl [dostęp 2022-04-02] .
Media użyte na tej stronie
Bandera wojenna Rzeczypospolitej Polskiej. Oparta na Image:Flag of Poland (state).svg. Zgodnie z decyzją podjętą w tym głosowaniu, symboliczne użycie polskiej flagi/godła powinno być oparte o uproszczone kolory HTML: white (#ffffff) i crimson (#dc143c).
(c) Biuro Prasowe Marynarki Wojennej, CC BY-SA 2.5
Polish Navy ship project 1241
Orzeł Marynarki Wojennej RP
Autor: Mieciu K2, Licencja: CC BY-SA 3.0
ORP Metalowiec on show to the general public in Gdynia, the banner reads "Navy school for non-commissioned officers in Ustka".