ORP Nakło

ORP Nakło

Klasa	trałowiec bazowy
Typ	Gardno
Projekt	207P
Historia
Stocznia	Stocznia Marynarki Wojennej
Położenie stępki	31 sierpnia 1987
Wodowanie	29 maja 1989
Marynarka Wojenna
Wejście do służby	2 marca 1990
Los okrętu	w służbie
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 191 ton pełna: 216 ton
Długość	38,5 m
Szerokość	7,2 m
Zanurzenie	1,7 m
Napęd
2 silniki wysokoprężne M401 o mocy 735 kW każdy
Prędkość	14 węzłów
Sensory
radar nawigacyjny Sperry Marine BridgeMaster II radiostacja HF RR 3907-02 odbiornik HF EKD 514 i EKD 315 radiostacja UKF/VHF Rs 6115/2 Brzęczka stacje hydroakustyczne: SHL-100 Flaming A i SHL-200 Flaming B
Uzbrojenie
• zestaw artyleryjsko – rakietowy ZU-23-2MR Wróbel II lub ZU-23-2M Wróbel • 2 wyrzutnie rakiet PPZR Grom lub Strzała-2M • tory minowe dla 6 min wz. 08/39 (OS) lub 24 min JaM • morski małomagnetyczny trał kontaktowy MMTK-1M • małomagnetyczny trał akustyczny MTA-2 • trał elektromagnetyczny TEM-PE-1M2
Załoga	30 osób

ORP Nakło (640) – polski trałowiec bazowy o wyporności standardowej 191 ton z okresu zimnej wojny, jednostka projektu 207P. Okręt służy w 12. Dywizjonie Trałowców 8. Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu^[1].

Projekt i budowa

W połowie lat 60. XX wieku Polska Marynarka Wojenna znacznie rozbudowywała siły przeciwminowe, które liczyły 56 okrętów 5 typów, w tym dwa typu kutrów trałowych. Wraz z końcem lat 60. w Dowództwie Marynarki Wojennej (DMW) zrodziła się koncepcja budowy nowego typu trałowca redowego. W tym celu podjęto i przeprowadzono wiele analiz technicznych tak, że w 1968 roku opracowano wstępne wymagania taktyczno-techniczne nowych okrętów, których kadłuby miały być drewniane. Wkrótce jednak zarzucono tę koncepcję i rozpoczęto szereg prac naukowo-badawczych z zakresu konstrukcji i technologii okrętów z laminatów poliestrowo-szklanych (LPS), wyposażenia trałowego, czy też minimalizacji pól fizycznych. Na początku 1970 roku w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku, rozpoczęto prace projektowe nad nową jednostką małomagnetycznego trałowca redowego. Rolę głównego konstruktora sprawował mgr inż. Roman Kraszewski, którego później zastąpił mgr inż. Janusz Jasiński. Z ramienia Szefostwa Budowy Okrętów DMW nadzór sprawował kmdr Kazimierz Perzanowski. W tym samym roku ukończono analizę taktyczno-techniczno-ekonomiczną okrętu, który otrzymał numer projektowy 207 i jawny kryptonim Indyk.

Jednostka prototypowa, nosząca oznaczenie typ 207D ORP „Gopło”, została zwodowana 16 kwietnia 1981 w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. ORP Nakło był dziesiątą jednostką z serii 207P, zwodowano go 29 maja 1989 roku w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni, a do służby w Marynarce Wojennej przyjęto go 2 marca 1990 roku. Jednostka weszła do składu 12 Dywizjonu Trałowców 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu^[2][3].

Opis

ORP „Nakło” jest trałowcem bazowym projektu 207P (typu Gardno), zbudowanym w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. Jest to jednostka małomagnetyczna, przeznaczona do poszukiwania i niszczenia min kontaktowych i niekontaktowych postawionych w zagrodach minowych lub pojedynczo. Ograniczenie pola magnetycznego osiągnięto głównie dzięki zastosowaniu w konstrukcji kadłuba i pokładówki laminatu poliestrowo-szklanego^[2][4].

Bibliografia

• Jacek Krzewiński, "Trałowce bazowe projektu 207M", NTW nr 3/1993, ISSN 1230-1655

Przypisy