ORP Wicko

ORP Wicko

Klasa	trałowiec bazowy
Typ	Gardno
Projekt	207P
Historia
Stocznia	Stocznia Marynarki Wojennej
Położenie stępki	18 października 1985
Wodowanie	20 marca 1987
Marynarka Wojenna
Wejście do służby	12 października 1987
Los okrętu	w służbie
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 191 ton pełna: 216 ton
Długość	38,5 m
Szerokość	7,2 m
Zanurzenie	1,7 m
Napęd
2 silniki wysokoprężne M401 o mocy 735 kW każdy
Prędkość	14 węzłów
Sensory
radar nawigacyjny Sperry Marine BridgeMaster II radiostacja HF RR 3907-02 odbiornik HF EKD 514 i EKD 315 radiostacja UKF/VHF Rs 6115/2 Brzęczka stacje hydroakustyczne: SHL-100 Flaming A i SHL-200 Flaming B
Uzbrojenie
• zestaw artyleryjsko – rakietowy ZU-23-2MR Wróbel II lub ZU-23-2M Wróbel • 2 wyrzutnie rakiet PPZR Grom lub Strzała-2M • tory minowe dla 6 min wz. 08/39 (OS) lub 24 min JaM • morski małomagnetyczny trał kontaktowy MMTK-1M • małomagnetyczny trał akustyczny MTA-2 • trał elektromagnetyczny TEM-PE-1M2
Załoga	30 osób

ORP Wicko (636) – polski trałowiec bazowy o wyporności standardowej 191 ton z okresu zimnej wojny, jednostka projektu 207P. Okręt służy w 12. Dywizjonie Trałowców 8. Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu^[1].

Projekt i budowa

W połowie lat 60. XX wieku Polska Marynarka Wojenna znacznie rozbudowywała siły przeciwminowe, które liczyły 56 okrętów 5 typów, w tym dwa typu kutrów trałowych. Wraz z końcem lat 60. w Dowództwie Marynarki Wojennej (DMW) zrodziła się koncepcja budowy nowego typu trałowca redowego. W tym celu podjęto i przeprowadzono wiele analiz technicznych tak, że w 1968 roku opracowano wstępne wymagania taktyczno-techniczne nowych okrętów, których kadłuby miały być drewniane. Wkrótce jednak zarzucono tę koncepcję i rozpoczęto szereg prac naukowo-badawczych z zakresu konstrukcji i technologii okrętów z laminatów poliestrowo-szklanych (LPS), wyposażenia trałowego, czy też minimalizacji pól fizycznych. Na początku 1970 roku w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku, rozpoczęto prace projektowe nad nową jednostką małomagnetycznego trałowca redowego. Rolę głównego konstruktora sprawował mgr inż. Roman Kraszewski, którego później zastąpił mgr inż. Janusz Jasiński. Z ramienia Szefostwa Budowy Okrętów DMW nadzór sprawował kmdr Kazimierz Perzanowski. W tym samym roku ukończono analizę taktyczno-techniczno-ekonomiczną okrętu, który otrzymał numer projektowy 207 i jawny kryptonim Indyk.

Jednostka prototypowa, nosząca oznaczenie typ 207D ORP „Gopło”, została zwodowana 16 kwietnia 1981 w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. ORP Wicko był szóstą jednostką z serii 207P, zwodowano go 20 marca 1987 roku w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni, a do służby w Marynarce Wojennej przyjęto go 12 października 1987 roku. Jednostka weszła do składu 12 Dywizjonu Trałowców 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu^[2][1].

Opis

ORP „Wicko” jest trałowcem bazowym projektu 207P (typu Gardno), zbudowanym w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. Jest to jednostka małomagnetyczna, przeznaczona do poszukiwania i niszczenia min kontaktowych i niekontaktowych postawionych w zagrodach minowych lub pojedynczo. Ograniczenie pola magnetycznego osiągnięto głównie dzięki zastosowaniu w konstrukcji kadłuba i pokładówki laminatu poliestrowo-szklanego^[3][2][4].

Bibliografia

• Jacek Krzewiński, "Trałowce bazowe projektu 207M", NTW nr 3/1993, ISSN 1230-1655

Przypisy