O krótkości życia

O krótkości życia (De brevitate vitae) – dialog Lucjusza Anneusza Seneki, napisany około roku 49, po powrocie autora z wygnania, a przed objęciem urzędu pretora. Adresowany jest do Paulinusa, przyjaciela Seneki i ważnego rzymskiego dostojnika.

Główną myślą utworu jest teza, że życie człowieka nie jest krótkie, jeśli wiedzie się je właściwie, tzn. nie kierując się namiętnościami i próżnością, lecz w zgodzie z rozumem i cnotą. Życie trwa długo, jeśli wypełnione jest treścią - uczy Seneka.

Wywód i kompozycja utworu są luźne i dość chaotyczne.

Bibliografia

• Leon Joachimowicz, Wstęp [w:] Lucjusz Anneusz Seneka, Dialogi, wyd. PAX, Warszawa 1998, ss. 36-39.