Obłok Molekularny w Orionie
Obłok Molekularny w Orionie (znany również jako Kompleks Oriona) – grupa dużych mgławic znajdujących się w konstelacji Oriona. Chmura ta znajduje się pomiędzy 1500 a 1600 lat świetlnych od Ziemi i ciągnie się przez setki lat świetlnych. Kilka części Kompleksu można zaobserwować za pomocą lornetki lub przez niewielkie teleskopy, niektóre (jak np. Wielka Mgławica w Orionie) są widoczne gołym okiem.
Mgławica jest ważnym obiektem już ze względu na samą wielkość. Rozprzestrzenia się kilka stopni od Pasa Oriona po jego miecz. Jest również jednym z najbardziej aktywnych regionów formowania gwiazd widocznych na nocnym niebie oraz jest miejscem powstawania dysków protoplanetarnych i bardzo młodych gwiazd. Mgławica jest również bardzo jasna w podczerwieni ze względu na ciepło intensywnie wydzielane w procesie formowania gwiazd, chociaż zawiera kompleks zawierający ciemne mgławice, mgławicę emisyjną, mgławicę refleksyjną oraz obszary H II.
Skład kompleksu
Mgławice należące do kompleksu:
- Wielka Mgławica w Orionie (M42)
- Mgławica de Mairana (M43 – część Wielkiej Mgławicy w Orionie)
- Mgławica Koński Łeb (IC 434)
- Pętla Barnarda
- M78 – mgławica refleksyjna
- Obłok Molekularny w Orionie 1 (OMC-1)
- Obłok Molekularny w Orionie 2 (OMC-2)
- Mgławica Płomień (NGC 2024) i NGC 2023
- NGC 1973, NGC 1975 oraz NGC 1977 – grupa mgławic refleksyjnych
obszar H II mgławica de Mairana
ciemna mgławica Koński Łeb
mgławica emisyjna Pętla Barnarda
Linki zewnętrzne
- Obłok molekularny w Orionie (ang.)
- Obłok molekularny w Orionie w bazie SEDS (ang.)
- ESO: Ukryte tajemnice obłoków Oriona. eso.org, 4 stycznia 2017. [dostęp 2017-06-27].
- Obłok Molekularny w Orionie w bazie SIMBAD (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Credit: ESO/J. Emerson/VISTA. Acknowledgment: Cambridge Astronomical Survey Unit, Licencja: CC BY 4.0
This image, the first to be released publicly from VISTA, the world’s largest survey telescope, shows the spectacular star-forming region known as the Flame Nebula, or NGC 2024, in the constellation of Orion (the Hunter) and its surroundings. In views of this evocative object in visible light the core of the nebula is completely hidden behind obscuring dust, but in this VISTA view, taken in infrared light, the cluster of very young stars at the object’s heart is revealed. The wide-field VISTA view also includes the glow of the reflection nebula NGC 2023, just below centre, and the ghostly outline of the Horsehead Nebula (Barnard 33) towards the lower right. The bright bluish star towards the right is one of the three bright stars forming the Belt of Orion. The image was created from VISTA images taken through J, H and Ks filters in the near-infrared part of the spectrum. The image shows about half the area of the full VISTA field and is about 40 x 50 arcminutes in extent. The total exposure time was 14 minutes.
Rising from a sea of dust and gas like a giant seahorse, the Horsehead nebula is one of the most photographed objects in the sky. NASA/ESA Hubble Space Telescope took a close-up look at this heavenly icon, revealing the cloud's intricate structure. The Horsehead, also known as Barnard 33, is a cold, dark cloud of gas and dust, silhouetted against the bright nebula, IC 434. The bright area at the top left edge is a young star still embedded in its nursery of gas and dust. But radiation from this hot star is eroding the stellar nursery. The top of the nebula also is being sculpted by radiation from a massive star located out of Hubble's field of view.
In one of the most detailed astronomical images ever produced, NASA/ESA's Hubble Space Telescope captured an unprecedented look at the Orion Nebula. ... This extensive study took 105 Hubble orbits to complete. All imaging instruments aboard the telescope were used simultaneously to study Orion. The Advanced Camera mosaic covers approximately the apparent angular size of the full moon.
Coordinates Position (RA): 5 35 9.73 Position (Dec): -5° 24' 50.32" Field of view: 30.03 x 30.03 arcminutes Orientation: North is 0.0° left of vertical
Colours & filter Band Wavelength Telescope Optical B 435 nm Hubble Space Telescope ACS Optical V 555 nm Hubble Space Telescope ACS Optical H-alpha 658 nm Hubble Space Telescope ACS Infrared I 775 nm Hubble Space Telescope ACS Infrared Z 850 nm Hubble Space Telescope ACSNotes: Additional observational data from the WFI instrument on the ESO.MPG 2.2-metre telescope.
Autor: Philipp Salzgeber, Licencja: CC BY-SA 2.0 at
Langbelichtete Aufnahme des Orion mit rot leuchtenden Wolken von ionisiertem Wasserstoff (H-alpha). Der große Bogen links ist Barnard's Loop.
Autor: Rogelio Bernal Andreo, Licencja: CC BY-SA 3.0
Photo taken by Rogelio Bernal Andreo in October 2010 of the Orion constellation showing the surrounding nebulas of the Orion Molecular Cloud complex. Also captured is the red supergiant Betelgeuse (top left) and the famous belt of Orion composed of the OB stars Alnitak, Alnilam and Mintaka. To the bottom right can be found the star Rigel. The red crescent shape is Barnard's Loop. The photograph appeared as the Astronomy Picture of the Day on October 23, 2010.