Oblężenie Żor (1345)
| ||||
| ||||
| Czas | czerwiec (do 29 czerwca) 1345 | |||
| Miejsce | Żory | |||
| Wynik | zwycięstwo wojsk czeskich | |||
| Strony konfliktu | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Dowódcy | ||||
| ||||
| Siły | ||||
| ||||
| Straty | ||||
| ||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
 50°02′21,6″N 18°41′56,4″E/50,039333 18,699000 | ||||
Oblężenie Żor w 1345 – próba zbrojnego opanowania miasta przez rycerstwo polskie, która miała miejsce podczas wojny polsko-czeskiej, w czerwcu 1345 na Górnym Śląsku pod murami miasta Żory.
Tło historyczne
1 stycznia 1345 roku Kazimierz Wielki zawarł sojusz z cesarzem Ludwikiem IV Bawarskim wymierzony w Luksemburgów. Strony zobowiązały się udzielić sprzymierzeńcowi pomocy wojskowej określonej na czterystu zbrojnych i czterystu łuczników[1]. Kazimierz miał ją świadczyć zarówno samemu cesarzowi, jak i jego synom. Obiecał uderzyć na wroga od strony własnego kraju i nie wchodzić w sojusze z Luksemburgami bez zgody cesarza Ludwika IV. Elementem układu był projekt małżeństwa córki Kazimierza Kunegundy i Ludwika rzymskiego, młodszego z synów cesarskich o tym imieniu. Ślub odbył się latem tegoż roku, więc układ wszedł w życie. Tym samym Kazimierz dołączył do antyluksemburskiej koalicji Wittelsbachów, Ludwika węgierskiego i Bolka Małego. W marcu 1345 roku, zapewne na polecenie Kazimierza, uwięziono w Kaliszu powracającego z wyprawy do państwa zakonnego Karola Luksemburskiego. Pretekstem był nie do końca spłacony dług z 1343 r. Więzień rychło jednak zbiegł. W kwietniu lub na początku maja[2] 1345 roku Jan Luksemburski zaatakował Bolka Małego, zdobył Kamienną Górę i spalił przedmieścia Świdnicy.
Przebieg
W roku 1345 wojska polskie Kazimierza Wielkiego, wspierane posiłkami węgierskimi, wkroczyły na ziemie księstwa raciborsko-opawskiego i państwa wodzisławskiego, zajęły Pszczynę, puściły z dymem Rybnik oraz przystąpiły do oblężenia Żor.[3][4] 29 czerwca 1345 roku Jan Luksemburski stanął obozem „pod Wodzisławiem”[5][6], co spowodowało zwinięcie oblężenia i wycofanie się wojsk polskich.
Skutki
Kazimierz III Wielki nie przyjął bitwy i na wieść o postoju Czechów pod Wodzisławiem, odstąpił od dalszego oblężenia i zaczął się wycofywać w kierunku Krakowa[3]. Być może miał nadzieję, że wojska czeskie zatrzymają się na granicy Królestwa Polskiego, ale ci postąpili inaczej – 12 lipca stanęli pod Krakowem i rozpoczęli trwające 8 dni oblężenie miasta, po czym wycofali się. Wojna trwała do 2 października 1348, tj. do dnia zawarcia pomiędzy królem Polski Kazimierzem Wielkim i księciem świdnicko-jaworskim Bolkiem II Małym, a królem Czech Karolem IV Luksemburskim układu pokojowego w Namysłowie. Istnieje pogląd, iż zaginiona druga strona dokumentu zawierała zrzeczenie się roszczeń Polski do Śląska.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Za: Jerzy Wyrozumski: Kazimierz Wielki. Wrocław: Ossolineum, 2004, s. 119. ISBN 83-04-04688-1. Wedle S. Szczura tylko czterystu zbrojnych (Stanisław Szczur: Historia Polski średniowiecze. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2002, s. 382. ISBN 83-08-03272-9.).
- ↑ Za: Jerzy Wyrozumski: Kazimierz Wielki. Wrocław: Ossolineum, 2004, s. 120. ISBN 83-04-04688-1. Według S. Szczura w maju (Stanisław Szczur: Historia Polski średniowiecze. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2002, s. 382. ISBN 83-08-03272-9.).
- ↑ a b Za: Paweł Jasienica, Polska Piastów, Warszawa 1997, s. 264.
- ↑ Romuald Kubiciel, Ziemia pszczyńska i jej właściciele do końca XVI stulecia, Chełm Śląski 2000.
- ↑ B. Cimała, J. Delowicz, P. Porwoł, Żory. Zarys dziejów. Wypisy., Żory 1994, s. 36.
- ↑ Kazimierz Popiołek, Historia Śląska pd pradziejów do 1945 roku, Katowice 1972, s. 52.
Media użyte na tej stronie
zwei stilisierte gekreuzte Schwerter als Zeichen zur Nutzung in Karten, in der Genealogie, etc.; Unicode-Zeichen U+2694
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Relief Location map of Silesian Voivodeship, Poland. Geographic limits of the map:
- N: 51.1617 N
- S: 49.2956 N
- W: 17.8872 E
- E: 20.0559 E