Oblężenie Żor (1345)
| ||||
| ||||
| Czas | czerwiec (do 29 czerwca) 1345 | |||
| Miejsce | Żory | |||
| Wynik | zwycięstwo wojsk czeskich | |||
| Strony konfliktu | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Dowódcy | ||||
| ||||
| Siły | ||||
| ||||
| Straty | ||||
| ||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
 50°02′21,6″N 18°41′56,4″E/50,039333 18,699000 | ||||
Oblężenie Żor w 1345 – próba zbrojnego opanowania miasta przez rycerstwo polskie, która miała miejsce podczas wojny polsko-czeskiej, w czerwcu 1345 na Górnym Śląsku pod murami miasta Żory.
Tło historyczne
1 stycznia 1345 roku Kazimierz Wielki zawarł sojusz z cesarzem Ludwikiem IV Bawarskim wymierzony w Luksemburgów. Strony zobowiązały się udzielić sprzymierzeńcowi pomocy wojskowej określonej na czterystu zbrojnych i czterystu łuczników[1]. Kazimierz miał ją świadczyć zarówno samemu cesarzowi, jak i jego synom. Obiecał uderzyć na wroga od strony własnego kraju i nie wchodzić w sojusze z Luksemburgami bez zgody cesarza Ludwika IV. Elementem układu był projekt małżeństwa córki Kazimierza Kunegundy i Ludwika rzymskiego, młodszego z synów cesarskich o tym imieniu. Ślub odbył się latem tegoż roku, więc układ wszedł w życie. Tym samym Kazimierz dołączył do antyluksemburskiej koalicji Wittelsbachów, Ludwika węgierskiego i Bolka Małego. W marcu 1345 roku, zapewne na polecenie Kazimierza, uwięziono w Kaliszu powracającego z wyprawy do państwa zakonnego Karola Luksemburskiego. Pretekstem był nie do końca spłacony dług z 1343 r. Więzień rychło jednak zbiegł. W kwietniu lub na początku maja[2] 1345 roku Jan Luksemburski zaatakował Bolka Małego, zdobył Kamienną Górę i spalił przedmieścia Świdnicy.
Przebieg
W roku 1345 wojska polskie Kazimierza Wielkiego, wspierane posiłkami węgierskimi, wkroczyły na ziemie księstwa raciborsko-opawskiego i państwa wodzisławskiego, zajęły Pszczynę, puściły z dymem Rybnik oraz przystąpiły do oblężenia Żor.[3][4] 29 czerwca 1345 roku Jan Luksemburski stanął obozem „pod Wodzisławiem”[5][6], co spowodowało zwinięcie oblężenia i wycofanie się wojsk polskich.
Skutki
Kazimierz III Wielki nie przyjął bitwy i na wieść o postoju Czechów pod Wodzisławiem, odstąpił od dalszego oblężenia i zaczął się wycofywać w kierunku Krakowa[3]. Być może miał nadzieję, że wojska czeskie zatrzymają się na granicy Królestwa Polskiego, ale ci postąpili inaczej – 12 lipca stanęli pod Krakowem i rozpoczęli trwające 8 dni oblężenie miasta, po czym wycofali się. Wojna trwała do 2 października 1348, tj. do dnia zawarcia pomiędzy królem Polski Kazimierzem Wielkim i księciem świdnicko-jaworskim Bolkiem II Małym, a królem Czech Karolem IV Luksemburskim układu pokojowego w Namysłowie. Istnieje pogląd, iż zaginiona druga strona dokumentu zawierała zrzeczenie się roszczeń Polski do Śląska.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Za: Jerzy Wyrozumski: Kazimierz Wielki. Wrocław: Ossolineum, 2004, s. 119. ISBN 83-04-04688-1. Wedle S. Szczura tylko czterystu zbrojnych (Stanisław Szczur: Historia Polski średniowiecze. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2002, s. 382. ISBN 83-08-03272-9.).
- ↑ Za: Jerzy Wyrozumski: Kazimierz Wielki. Wrocław: Ossolineum, 2004, s. 120. ISBN 83-04-04688-1. Według S. Szczura w maju (Stanisław Szczur: Historia Polski średniowiecze. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2002, s. 382. ISBN 83-08-03272-9.).
- ↑ a b Za: Paweł Jasienica, Polska Piastów, Warszawa 1997, s. 264.
- ↑ Romuald Kubiciel, Ziemia pszczyńska i jej właściciele do końca XVI stulecia, Chełm Śląski 2000.
- ↑ B. Cimała, J. Delowicz, P. Porwoł, Żory. Zarys dziejów. Wypisy., Żory 1994, s. 36.
- ↑ Kazimierz Popiołek, Historia Śląska pd pradziejów do 1945 roku, Katowice 1972, s. 52.
Media użyte na tej stronie
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Relief Location map of Silesian Voivodeship, Poland. Geographic limits of the map:
- N: 51.1617 N
- S: 49.2956 N
- W: 17.8872 E
- E: 20.0559 E
zwei stilisierte gekreuzte Schwerter als Zeichen zur Nutzung in Karten, in der Genealogie, etc.; Unicode-Zeichen U+2694