Oblężenie Almeidy
| Wojny napoleońskie w Hiszpanii i Portugalii | |||
 (c) Dennisbluie, CC BY 3.0 Fortyfikacje Almeidy | |||
| Czas | 25–27 sierpnia 1810 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik | zwycięstwo francuskie | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Portugalii  | |||
| 40°43′33,9600″N 6°54′21,9960″W/40,726100 -6,906110 | |||
Oblężenie Almeidy – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniach 25–27 sierpnia 1810 roku w czasie trwania kampanii portugalskiej armii napoleońskiej. Miasteczko Almeida położone jest we wschodniej Portugalii, w pobliżu granicy z Hiszpanią.
Leżąca na głównym trakcie łączącym Ciudad Rodrigo z Lizboną niewielka forteczka znalazła się na obszarze działania 65-tysięcznej armii francuskiej dowodzonej przez marszałka André Massénę podczas trzeciej inwazji Portugalii. Licząca 50 tysięcy ludzi anglo-portugalska armia generała Wellingtona była zbyt słaba, by próbować przeszkodzić ewentualnej próbie jej zdobycia.
Siły przeciwników
Wkrótce po zdobyciu Ciudad Rodrigo 16-tysięczny korpus francuski podszedł pod miasto, rozpoczynając 25 sierpnia oblężenie. Głównodowodzący, marszałek Michel Ney, miał do dyspozycji 14 000 piechoty, 1 000 kawalerii i 1 000 artylerzystów ze 100 działami. Dowodzący obroną brytyjski generał William Cox miał do swej dyspozycji 5-tysięczny portugalski garnizon, w tym trzy bataliony źle wyszkolonej milicji i szwadron jazdy. Na murach rozstawiono około stu różnej jakości dział. Twierdza była dobrze przygotowana do oblężenia, a Francuzi odczuwali braki w zaopatrzeniu, bowiem armia Wellingtona ogołociła kraj ze wszystkiego.
Przebieg działań
O losach oblężenia zdecydował przypadek. Gdy artyleria francuska rozpoczęła 26 sierpnia ostrzał miasta, któryś z pocisków trafił wprost w główny magazyn amunicji. Nastąpiła potężna eksplozja, w wyniku której śmierć poniosło 600, a rannych zostało 300 dalszych obrońców. Zamek, gdzie znajdował się skład amunicji, przestał istnieć, a ponadto zawalił się fragment umocnień pozwalając na zdobycie miasta szturmem. Nie mogąc – z braku prochu – odpowiadać na ostrzał francuskich dział i naciskany przez załogę Cox był zmuszony poddać się następnego dnia wraz z resztą garnizonu i wszystkimi działami. Francuzi stracili w czasie działań 58 zabitych i 320 rannych.
W czasie oblężenia miała miejsce bitwa nad rzeką Côa. Wkrótce miało dojść także do bitwy pod Buçaco.
Bibliografia
- Michael Glover: The Peninsular War 1807–1814: A Concise History. New York: Penguin, 1974. ISBN 0-1413-9041-7.
