Oblężenie Kapui (211 p.n.e.)

Oblężenie Kapui

II wojna punicka 218–201 p.n.e.
Czas	211 p.n.e.
Miejsce	Kapua
Terytorium	Italia
Wynik	zwycięstwo Rzymian
Strony konfliktu
Kartagina + mieszkańcy Kapui Republika rzymska
Dowódcy
Hannon syn Bomilkara, Bostar Appiusz Klaudiusz, Fulwiusz Flakkus
Straty
wysokie
Położenie na mapie Włoch miejsce bitwy
41,083333°N 14,250000°E/41,083333 14,250000

Oblężenie Kapui – oblężenie, które miało miejsce w roku 211 p.n.e.

Na przełomie 212/211 p.n.e. Rzymianie pod wodzą konsulów Appiusza Klaudiusza oraz Fulwiusza Flakkusa oblegli Kapuę, którą otoczyli podwójnym pierścieniem wałów. Równocześnie toczono walki z wojskami Hannibala, który starał się przebić do oblężonego miasta, bronionego przez wojska Hannona syna Bomilkara. Gdy próby te zakończyły się niepowodzeniem, władca Kartaginy pozostawił pod Kapuą część wojsk, a sam z resztą żołnierzy udał się w kierunku Rzymu, chcąc tym manewrem zmusić przeciwnika do opuszczenia pozycji wokół Kapui. Rzymianie wysłali w ślad za Hannibalem tylko armię Flakkusa, pozostałe wojska kontynuowały oblężenie. Spowodowało to powrót Hannibala pod Kapuę, gdzie doszło do kolejnych nieudanych ataków na umocnienia rzymskie. Brak sukcesów w walkach pod Kapuą, spowodował ostateczny odwrót Hannibala do Lukanni, gdzie wojska kartagińskie zamierzały przezimować. Osamotnieni obrońcy Kapui zimą 211 p.n.e. ostatecznie skapitulowali po wyczerpaniu się zapasów żywności w mieście. Do niewoli poszli m.in. stacjonujący tu Libijczycy ze swoimi dowódcami Hannonem i Bostarem. Większość z nich sprzedano w niewolę. Złapanym zbiegom Rzymianie poobcinali ręce. Upadek Kapui spowodował przejście na stronę Rzymian innych miast, dotychczas trzymających stronę Hannibala.

Bibliografia

• Bernard Nowaczyk: Kartagina 149–146 p.n.e., Wyd. Bellona, Warszawa 2008.