Oblężenie Lwowa (1655)

Oblężenie Lwowa

Wojna polsko-rosyjska (1654–1667)
Czas	25 września – 8 listopada 1655
Miejsce	Lwów
Terytorium	Rzeczpospolita
Wynik	po wpłaceniu okupu Rosjanie i Kozacy odstąpili od oblężenia
Strony konfliktu
Rzeczpospolita Obojga Narodów Carstwo Rosyjskie Hetmanat
Dowódcy
Krzysztof Grodzicki Wasyl Buturlin Bohdan Chmielnicki
Położenie na mapie Lwowa miejsce bitwy
Położenie na mapie Ukrainy miejsce bitwy
Położenie na mapie obwodu lwowskiego miejsce bitwy
49°50′30,8″N 24°01′53,4″E/49,841889 24,031500

Oblężenie Lwowa miało miejsce pomiędzy 25 września a 8 listopada 1655 podczas wspólnej kampanii wojsk kozacko-moskiewskich przeprowadzonej na Ukrainie w drugiej połowie 1655^[1]. Wojskami kozackimi dowodził Bohdan Chmielnicki a rosyjskimi Wasyl Buturlin. W mieście znajdował się tylko niewielki garnizon zaciężnych wojsk królewskich. Główne siły pod dowództwem hetmana Stanisława Potockiego wycofały się w kierunku Gródka. Do obrony murów miejskich zaangażowane zostało mieszczaństwo. Największą zasługę w obronie miasta przed wojskami kozacko-moskiewskimi przypisuje się generałowi artylerii, Krzysztofowi Grodzickiemu, który pełnił funkcję gubernatora fortecy^[2]. Chmielnicki po spaleniu przedmieścia zadowolił się, okupem i odstąpił od oblężenia. Jednocześnie mieszczanie lwowscy odmówili wydania swoich żydowskich współmieszkańców na żądanie oblegających miasto wojsk, które uzależniały od tego odstąpienie od zaatakowania miasta^[3].

Przypisy