Oblężenie Lwowa
| wojna polsko-turecka 1672-1676 |
| Czas | 20 września - 6 października 1672 |
|---|
| Miejsce | Lwów |
|---|
| Terytorium | Ruś Czerwona |
|---|
| Wynik | oblężenie zakończyło się po zapłaceniu przez miasto wysokiego okupu |
|---|
| Strony konfliktu |
|---|
|
| Dowódcy |
|---|
|
| Siły |
|---|
| 50 tys. żołnierzy | 500 żołnierzy oraz nieznana liczba mieszczan i chłopów |
|
| brak współrzędnych |
|---|
Oblężenie Lwowa miało miejsce 20 września-6 października 1672 podczas wojny polsko-tureckiej 1672-1676.
Po upadku Kamieńca Podolskiego armia turecko-tatarsko-kozacka ruszyła w głąb Polski. Tatarzy oraz część oddziałów kozackich i tureckich wzięła udział w pustoszeniu kraju. Lwów 20 września obległa armia kozacka Piotra Doroszenki i armia turecka Kapłana-baszy (łącznie około 50 tys. żołnierzy). Garnizonem Lwowa liczącym 500 żołnierzy (oprócz mieszczan i chłopów) dowodził Eliasz Jan Łącki.
Oblegający Lwów Kozacy i Turcy natychmiast przystąpili do ostrzeliwania miasta z dział i prowadzenia prac minerskich, nie rezygnując przy tym ze szturmów. Po jednym z nich padł 27 września Wysoki Zamek, jednak następnego dnia obrońcy odzyskali stratę. Prowadzony konsekwentnie ostrzał artyleryjski doprowadził 29 września do powstania znacznego wyłomu w murach twierdzy. Od 30 września przystąpiono do rozmów zakończonych układem z 6 października. Wojska oblegające w zamian za wysoki okup zgodziły się odstąpić od miasta.
Bibliografia
- Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
- Fryderyk Papée - Historia miasta Lwowa w zarysie [1]