Oblężenie Olsztyna

Oblężenie Olsztyna

Wojna o sukcesję polską (1587)
Kazimierz Alchimowicz, Obrona Olsztyna 1587
Czas	grudzień 1587
Miejsce	Olsztyn
Terytorium	Rzeczpospolita
Wynik	zwycięstwo obrońców
Strony konfliktu
Rzeczpospolita Obojga Narodów Monarchia Habsburgów
Dowódcy
Kasper Karliński Maksymilian III Habsburg
Siły
80 ludzi 4000 ludzi
Położenie na mapie gminy Olsztyn miejsce bitwy
Położenie na mapie Polski miejsce bitwy
Położenie na mapie województwa śląskiego miejsce bitwy
Położenie na mapie powiatu częstochowskiego miejsce bitwy
50°44′58,79″N 19°16′26,87″E/50,749664 19,274131

Oblężenie Olsztyna – oblężenie zamku w mieście Olsztyn w Małopolsce przez wojska habsburskie w grudniu 1587, zakończone porażką oblegających.

Po nieudanej próbie zdobycia Krakowa arcyksiążę Maksymilian Habsburg odstąpił od miasta, ruszył na północ i w połowie grudnia 1587 stanął pod murami zamku w Olsztynie, bronionego przez 80 żołnierzy pod dowództwem starosty olsztyńskiego Kaspra Karlińskiego^[1] oraz miejscową szlachtę. Jego siły liczyły około 4 tysięcy żołnierzy, ponadto towarzyszyli mu polscy zwolennicy. Kolejne szturmy zostały odparte, ostatecznie atakujący odstąpili od twierdzy^[1]. Według legendy Stanisław „Diabeł” Stadnicki najechał dobra Karlińskiego i porwał jego syna, by ten posłużył za żywą tarczę. Karliński miał jednak odrzucić propozycję poddania się i jako pierwszy zaczął strzelać do atakujących, zabijając także swojego syna^[2].

W trakcie oblężenia zamek doznał uszkodzeń, których skutki z niewielkim powodzeniem usuwał kolejny starosta olsztyński, Joachim Ocieski^[3].

Przypisy