Oblężenie Poznania (1146)

Oblężenie Poznaniaoblężenie, które miało miejsce w 1146 w trakcie wojny między Władysławem Wygnańcem a jego dwoma najstarszymi braćmi: Bolesławem Kędzierzawym i Mieszkiem III. Po początkowych sukcesach senior obległ braci w Poznaniu. Mimo dużej przewagi nie potrafił jednak złamać obrony grodu, a odsiecz dla Poznania z głębi kraju (ideologicznie wsparta przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jakuba ze Żnina, który rzucił na Władysława klątwę) pomogła juniorom odnieść zwycięstwo, a w efekcie wygnać starszego brata z Polski.

Decydujące znaczenie dla przebiegu i klęski oblężenia miała bitwa jaka rozegrała się na polach między Wartą, Cybiną i Główną. Rozpocząć się miała ona od wywieszenia czerwonej tarczy na wieży za kościołem Św. Mikołaja na Zagórzu.

Bibliografia

Jerzy Topolski: Dzieje Poznania. T. 1. Cz. 1: Dzieje Poznania do roku 1793. Warszawa-Poznań: PWN, 1988, s. 97-98. ISBN 83-01-08195.

Media użyte na tej stronie