Oblat

Oblat (od łac. oblatus – ofiarowany) – członek katolickiego zgromadzenie zakonnego założonego w 1816 r. we Francji, osoba świecka podejmująca stałą służbę przy klasztorze i uprawniona do noszenia stroju zakonnego, a w średniowieczu także dziecko przeznaczone przez rodziców do stanu zakonnego^[1].