Obniżenie Milicko-Głogowskie

Obniżenie Milicko-Głogowskie

Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Niż Środkowoeuropejski
Podprowincja	Niziny Środkowopolskie
Makroregion	Obniżenie Milicko-Głogowskie
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: woj. lubuskie woj. dolnośląskie

Obniżenie Milicko-Głogowskie (318.3; także Pradolina Barucko-Głogowska) – makroregion geograficzny stanowiący równoleżnikowy pas obniżeń o charakterze pradolinnym. Położony w północno-zachodniej części Nizin Środkowopolskich. Od południa otoczony jest wzgórzami Dalkowskimi i wałem Trzebnickim, a od północy – Wzniesieniami Zielonogórskimi oraz polodowcowymi wysoczyznami Leszczyńską i Kaliską.

Zajmuje w granicach Polski obszar o powierzchni ok. 3 tys. km².

Wschodnią część regionu określano dawniej jako Pradolinę Baryczy.

Część wschodnia obniżenia powstała prawdopodobnie jako zagłębienie końcowe moren stadium Warty, o czym zdaje się świadczyć występowanie tu dwóch rozległych kotlin: Milickiej na wschodzie i Żmigrodzkiej na zachodzie. Wypełnione są one utworami akumulacji wodnej, częściowo zabagniane. Znajdują się w nich duże stawy rybne o charakterze zbiorników naturalnych.

Zachodnia część obniżenia odwadniana jest przez Odrę, wschodnia – przez jej prawy dopływ – Barycz.

W granicach regionu znajduje się kilka rezerwatów przyrody, w tym rezerwat przyrody Stawy Milickie o powierzchni 5,3 tys. ha.

Głównymi miastami są Głogów, Milicz, Żmigród i Nowa Sól.

Region dzieli się na cztery części o odmiennym charakterze:

• Obniżenie Nowosolskie
• Pradolinę Głogowską
• Kotlinę Żmigrodzką
• Kotlinę Milicką (Odolanowską).