Obrona Hajnówki
| ||||
| ||||
Kamień w Hajnówce upamiętniający obronę miasta we wrześniu 1939 roku | ||||
Czas | 17 września 1939 | |||
Miejsce | Hajnówka | |||
Terytorium | II Rzeczpospolita | |||
Przyczyna | ofensywa niemiecka | |||
Wynik | zwycięstwo Niemców | |||
Strony konfliktu | ||||
---|---|---|---|---|
| ||||
Dowódcy | ||||
| ||||
Siły | ||||
| ||||
Położenie na mapie Polski w 1939 r. | ||||
52°44′20″N 23°35′00″E/52,738889 23,583333 |
Obrona Hajnówki – potyczka 3 pułku strzelców konnych im. Stefana Czarnieckiego z niemieckimi oddziałami pancernymi i piechoty III Korpusu Pancernego, która miała miejsce 17 września 1939 r.
Przebieg bitwy
16 września
We wsi Lipiny zatrzymał się 3 pułk strzelców konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego. Od zachodniego krańca Hajnówki pułk osłaniał oddział rtm. Mieczysława Pająka. Linia obrony ciągnęła się od ul. Targowej (Wierobieja) do dzielnicy Placówka (ok. 1 km). W osłonie brały udział załogi trzech ciężkich karabinów maszynowych dowodzonych przez kaprali Bolesława Bierwiaczonka, Adama Gryko i Kazimierza Ładę oraz działka p.panc dowodzonego przez kpr. Rydzewskiego oraz strzelcy konni.
17 września
Wczesnym ranem czołgi i piechota III Korpusu Pancernego przypuścili szturm na umocnienia wojska polskiego. Na ul. Lipowej kpr. B. Bierwiaczonek z załogą działka p.panc. zniszczył dwa czołgi niemieckie. Następne dwa na skrzyżowaniu ulic Lipowej i St. Batorego. Kapral Bierwiaczonek zostaje ciężko ranny. Strzelcy konni wycofali się z dzielnicy Placówka w kierunku wsi Lipiny. Niemcy zajęli Hajnówkę i rozpoczęli ostrzał artyleryjski miejsca postoju 3 pułku strzelców konnych w Lipinach.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Witold Tatarczyk, Dzieje Hajnówki do 1944 roku, ISBN 83-905048-2-0 Wydawca: Miejska Biblioteka Publiczna w Hajnówce, Towarzystwo Przyjaciół Hajnówki. Rok wydania: 2000
- Borys Nikitiuk, Ziemia hajnowska (1939–2003), ISBN 83-914635-5-9 Wydawca: Starostwo Powiatowe i Urząd Miejski w Hajnówce. Rok wydania: 2004
|
Media użyte na tej stronie
(c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Polski — 1939 (marzec – wrzesień).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: , Licencja: CC BY-SA 3.0
Abstract crossed rifles symbol on sunburst
Autor: Stormbringer76, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kamień upamiętniający obrońcę Hajnówki z IX.1939 r. kpr. B. Bierwiaczonka.