Obrona Narodowa

Obrona Narodowa w 1939
Major Stanisław Zaucha dowódca Batalionu ON „Gdynia I” na defiladzie w Gdyni w 1939 r.

Obrona Narodowa (ON) – terytorialna formacja wojskowa istniejąca w latach 19371939. Była zorganizowana w systemie brygad i półbrygad, przyporządkowanych dowództwom okręgów korpusów (DOK), a po mobilizacji – konkretnym armiom Wojska Polskiego.

Utworzenie jednostek Obrony Narodowej

Decyzję w sprawie organizacji oddziałów Obrony Narodowej podjęto w grudniu 1936. Służba w oddziałach ON odbywała się według zasad armii terytorialnej. W okresie początkowym służbę w jednostkach Obrony Narodowej pełnili wyłącznie ochotnicy narodowości polskiej (nie objęci powszechnym poborem), bezprzydziałowi rezerwiści i osoby bezrobotne. Podstawową jednostką piechoty był batalion (o zróżnicowanej liczebności żołnierzy i różnym wyposażeniu w środki bojowe – w zależności od typu: "I", "II", "III", "IV" i "S"), zaś kawaleriiszwadron (Krakusi).

Formowanie pierwszych batalionów ON rozpoczęto w styczniu 1937 z żołnierzy rezerwy, systemem terytorialnym. Pododdziały te uzbrojone były w różnorodną broń, jednak nie najnowocześniejszą, wycofaną z jednostek pierwszoliniowych. Pododdziały Obrony Narodowej formowane przez poszczególne DOK.

Formacje Obrony Narodowej były przewidziane do krótkotrwałych działań obronnych w korzystnych warunkach terenowych przy wsparciu wojsk regularnych (nie przewidywano samodzielnych działań taktycznych). Obrona Narodowa zmobilizowała do końca wojny obronnej 1939 łącznie 83 bataliony piechoty o łącznej liczebności 1600 oficerów i 50 000 podoficerów i szeregowców.

Kronika jednostek Obrony Narodowej

1936 rok:

5 grudnia pismo Ministra Spraw Wojskowych o utworzeniu oddziałów Obrony Narodowej.

1937 rok:

22 stycznia zarządzenie MSWojsk. o utworzeniu z dniem 1 lutego 1937 roku Rejonu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego 23 DP.
12 marca rozkaz MSWojsk. o utworzeniu jednostek ON.
12 czerwca ukazały się wytyczne Ministerstwa Spraw Wojskowych do organizacji jednostek ON.

1938 rok:

w marcu ppłk piech. Józef Zończyk Bohusz zastąpił mjr. piech. Stanisława Szerskiego na stanowisku szefa Wydziału Obrony Narodowej w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych

1939 rok:

7 kwietnia Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych wydał zarządzenie L.dz. 1022/Tjn. ON w sprawie organizacji I, II i III Strzeleckiego Batalionu ON[1].
2 maja Departament Piechoty M.S.Wojsk. wydał rozkazy L.dz. 1600/Tjn. ON. i L.dz. 1601/Tjn. ON o utworzeniu nowych brygad ON oraz o zorganizowaniu nowych jednostek w istniejących brygadach ON. Wydanie tych rozkazów zapoczątkowało II fazę tworzenia jednostek Obrony Narodowej[2]. Zamierzano zwiększyć liczbę brygad i półbrygad do 17, a batalionów do 85. Wprowadzono nowe etaty jednostek ON. W miejsce etatów nr 1, 2, 3 i 4 z 12 czerwca 1937 roku wprowadzono następujące etaty:
dowództwo brygady (półbrygady) ON typ I,
dowództwo brygady (półbrygady) ON typ II,
batalion ON typ I,
batalion ON typ II,
batalion ON typ III,
batalion ON typ IV,
batalion ON typ S (w czerwcu 1939 roku planowano sformowanie 12 baonów typu „S”),
kompania kolarzy typu „KS”,
kompania kolarzy typu „K”,
10 maja dowódca OK VII w Poznaniu wydał rozkaz L.dz. 2398/Tjn.Org.ON o utworzeniu jednostek ON na terenie Okręgu Korpusu Nr VII.
31 maja gen. bryg. Kazimierz Sawicki został mianowany generałem do spraw jednostek ON i szefem Biura do Spraw Jednostek Obrony Narodowej z zachowaniem dotychczasowej funkcji dyrektora Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego.
10 lipca Wydział Obrony Narodowej został wydzielony z Departamentu Piechoty M.S.Wojsk. i włączony w skład Biura do Spraw Jednostek Obrony Narodowej.
szef wydziału ON - ppłk piech. Józef Zończyk-Bohusz
kierownik Referatu Organizacyjnego - kpt. piech. Kazimierz Gustaw Czermak
kierownik Referatu Budżetowego - kpt. st. sp. int. Stanisław Marian Bigo
kierownik Referatu – mjr Tadeusz Wiktor Rożek
kpt. piech. Michał Olisiewicz
urzędnik kontr. Kopytyński
27 lipca Biuro ds. Jednostek ON wydało rozkaz L.dz. 136/Tjn. w sprawie utworzenia plutonów artylerii ON[3].
28 lipca Biuro ds. Jednostek ON wydało rozkaz L.dz. 182/Tjn. w sprawie utworzenia III Gdyńskiego batalionu ON oraz reorganizacji II Gdyńskiego batalionu ON i Kaszubskiego batalionu ON na bataliony ON typ IV.
2 sierpnia Biuro ds. Jednostek ON wydało rozkaz L.dz. 183/Tjn. w sprawie utworzenia Dąbrowskiej Półbrygady ON.
25 sierpnia generał brygady Bronisław Regulski w zastępstwie Ministra Spraw Wojskowych wydał zarządzenie L.dz. 25/mob.I w sprawie wykonywania alarmu bojowego przez jednostki Obrony Narodowej.
29 sierpnia Biuro ds. Jednostek ON wydało rozkaz L.dz. 349/Tjn. w sprawie zorganizowania dowództw Poznańskiej i Podhalańskiej Brygady ON z typu I na II.
29 sierpnia Biuro ds. Jednostek ON wydało rozkaz L.dz. 450/Tjn. w sprawie organizacji Strzeleckiej Brygady Obrony Narodowej w Warszawie.
30 sierpnia Biuro ds. Jednostek ON wydało rozkaz L.dz. 161/Tjn. o zreorganizowaniu I i II Poznańskiego batalionu ON na typ „S”.

Umundurowanie

Proporczyki na kołnierzu w ON

Umundurowanie formacji Obrony Narodowej odpowiadało umundurowaniu wojsk regularnych (z małymi różnicami). Żołnierze nosili sukienne belki biało-czerwone na kołnierzach kurtek i płaszczy. Belka miała kształt równoległoboku, podzielonego krótszą przekątną na dwa trójkąty, z których górny był barwy białej, a dolny czerwonej[4].

Od 1938 roku na głowie nosili rogatywkę wz. 1938[5].

Przy ubiorze polowym żołnierze obrony narodowej nosili nie usztywnioną i bez ozdób czapkę rogatywkę ON. Na kołnierzach kurtek i płaszczy oznaki ON[6], na naramiennikach kurtek i płaszczy oznaki posiadanego stopnia.

Przy ubiorze garnizonowym kadra stała ON[7] oraz oficerowie rezerwy przydzieleni do ON nosili czapkę — rogatywkę garnizonową piechoty z granatowym otokiem i z dodatkami ozdobnymi. Sposób zakładania dodatków ozdobnych był analogiczny jak przy czapce rogatywce ON. Na kołnierzach kurtek noszono oznaki ON i wężyki, a na kołnierzach płaszczy i peleryn sukiennych tylko oznaki ON. Na naramiennikach kurtek i płaszczy noszono oznaki posiadanego stopnia. Wszystkie pozostałe przedmioty umundurowania i dodatki noszono analogicznie jak oficerowie i podoficerowie zawodowi piechoty.

Szeregowi żołnierze obrony narodowej nosili czapkę rogatywkę ON usztywnioną stalką z ozdobami. Na kołnierzach kurtek noszono oznaki ON bez wężyków, a na kołnierzach płaszczy oznaki ON. Na naramiennikach kurtek i płaszczy noszono oznaki posiadanego stopnia.

Oficerowie dyplomowani przydzieleni do obrony narodowej, na kołnierzach kurtek, płaszczy i peleryn sukiennych nosili orzełki oraz sznury naramienne[8].

Żołnierze przechowywali mundury w swoich miejscach zamieszkania, zaś broń i pozostałe wyposażenie na najbliższym posterunku Policji Państwowej, bądź w najbliższej jednostce wojskowej.

Na ćwiczeniach używano ubrań cywilnych, a podczas uroczystości stroje regionalne.

Uzbrojenie

Było pięć typów batalionów: strzeleckie typu I do IV i S - forteczny. Bataliony typu I, najsłabsze, liczyły ok. 400 żołnierzy, najsilniejsze, typu IV ok. 700 - 800 żołnierzy. Uzbrojenie to od 2 do 6 ckm-ów, od 9 lkm-ów do 27 rkm-ów (w plutonach strzeleckich 1 lkm lub 2-3 rkm-y). Niektóre bataliony uzbrojone były w granatniki kal. 46 mm i moździerze 81 mm (1 moździerz na batalion). Nie posiadały broni przeciwpancernej.

Powszechnym zjawiskiem w Obronie Narodowej był brak pistoletów dla kadry oficerskiej i hełmów wzoru polskiego (często wykorzystywano charakterystyczne hełmy francuskie), brakowało armatek przeciwpancernych, karabinów maszynowych jak również polskich karabinów (używano modeli francuskich Berthiera). Po zmobilizowaniu jednostek etatowych niektóre z ośrodków mobilizacyjnych (głównie na południowowschodnim obszarze kraju) zorganizowały dodatkowe zaimprowizowane oddziały Obrony Narodowej (często nieuzbrojone - na "Przedmościu Rumuńskim").

Struktura organizacyjna jednostek Obrony Narodowej 25 VIII 1939 r.

Strukturę organizacyjną jednostek ON i ich podporządkowanie przedstawiono na podstawie zarządzenia w sprawie wykonywania alarmu bojowego przez jednostki Obrony Narodowej, L.dz. 25/mob. I z dnia 25 sierpnia 1939 podpisanego przez gen. bryg. Bronisława Regulskiego w zastępstwie ministra spraw wojskowych. Poniższe zestawienie obejmuje 16 dowództw brygad i półbrygad ON oraz 82 bataliony ON. Według Kazimierza Pindela brak źródeł nie potwierdza istnienia czterech innych jednostek ON:

DOK Nr IWarszawska Brygada Obrony Narodowej6 batalionów ON typu IV
DOK Nr IIWołyńska Półbrygada Obrony Narodowej3 bataliony ON typu I
DOK Nr IIIDziśnieńska Półbrygada Obrony Narodowej[9]2 batalion ON typu I
DOK Nr IVSieradzka Brygada Obrony Narodowej4 bataliony ON typu IV
DOK Nr VGórnośląska Brygada Obrony Narodowej7 batalionów ON w tym 6 typu III i jeden typu "S"
Dąbrowska Półbrygada Obrony Narodowej3 bataliony ON typu IV
Śląsko-Cieszyńska Półbrygada Obrony Narodowej3 bataliony ON typu III
Podhalańska Brygada Obrony Narodowej6 batalionów ON typu IV
DOK Nr VILwowska Brygada Obrony Narodowej5 batalionów ON typu I
Karpacka Półbrygada Obrony Narodowej4 bataliony ON typu I
DOK Nr VIIPoznańska Brygada Obrony Narodowej8 batalionów ON typu IV
Kaliska Brygada Obrony Narodowej5 batalionów ON typu IV
DOK Nr VIIIChełmińska Brygada Obrony Narodowej7 batalionów ON, w tym 5 typu IV i dwa typu I
Pomorska Brygada Obrony Narodowej6 batalionów ON, w tym 4 typu II, jeden typu IV i jeden typu "S"
DOK Nr IXbrak jednostek ON na terenie okręgu korpusu
DOK Nr XPodkarpacka Brygada Obrony Narodowej8 batalionów ON, w tym 6 typu I i dwa typu IV
Obszar NadmorskiMorska Brygada Obrony Narodowej5 batalionów ON typu IV

Przyporządkowanie oddziałów ON do poszczególnych armii 1 IX 1939

Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew”

Armia „Modlin”

Armia „Pomorze”

Pluton zwiadu oddziału Obrony Narodowej "Czersk"

Armia „Poznań”

Armia „Łódź”

Do dyspozycji dowódcy Armii „Łódź” oddano dwa dowództwa brygad i 4 bataliony ON typu, które zostały podporządkowane dowódcy 10 Dywizji Piechoty, a ten przydzielił je do:

Armia „Kraków”

Armia „Karpaty”

Lądowa Obrona Wybrzeża

Korpus Ochrony Pogranicza

Dziśnieńska Półbrygada Obrony Narodowej (podporządkowana Pułkowi KOP "Głębokie")

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II

Wołyńska Półbrygada Obrony Narodowej (w organizacji)

Wojna obronna 1939

Przypisy

  1. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 1074.
  2. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 1073, natomiast Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, s. 42, jako datę wydania rozkazu L.dz. 1601/Tjn.ON.I podał 2 kwietnia 1939 roku. Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939 ..., w przypisie 77 na s. 103 wyjaśnia: „Rozkaz Dep. Piech. MSWojsk. (dz. 1601 z 2 IV 1939) o utworzeniu nowych brygad ON oraz zorganizowaniu nowych jednostek w istniejących brygadach ON, CAW, Akta Dep. Kaw. MSWojsk., t. 76. Jakkolwiek rozkaz nosi datę 2 IV 1939, ukazał się on dopiero ok. 30 IV 1939 r.
  3. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 1076-1077, natomiast Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, s. 65, jako datę wydania rozkazu L.dz. 136/Tjn. podał 27 sierpnia 1939 roku.
  4. Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 18/36
  5. Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 4/38
  6. Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 18/36 poz.224
  7. oficerowie służby stałeji podoficerowie zawodowi
  8. Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 1/37 poz. 6
  9. Latem 1939 r. podporządkowana dowódcy KOP.

Bibliografia

  • Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
  • Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 18 z 1936 roku poz. 224
  • Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 4 z 12 kwietnia 1938 roku; poz. 37 i załącznik

Zobacz też

Media użyte na tej stronie

Rys popr ON.png
Autor: Kerim44, Licencja: CC BY-SA 4.0
Proporczyki na mundur w Obronie Narodowej
Rogatywka wz 38.png
Rogatywka żołnierzy ON wz.1938
Major Stanislaw Zaucha na defiladzie w Gdyni w 1939r.jpg
Autor: Jacek.zaucha, Licencja: CC BY-SA 4.0
Major Stanislaw Zaucha na defiladzie w Gdyni w 1939r .
Pluton zwiadu ON Czersk.jpg
Pluton zwiadu oddziału Obrony Narodowej "Czersk". Oddziału Obrony Narodowej tworzono spośród mężczyzn nie objętych poborem i rezerwistów. Choć miały wykonywać zadania drugorzędne, w czasie kampanii wrześniowej wzięły udział w bezpośrednich walkach.
Obrona Narodowa w 1939.jpg
Obrona Narodowa w 1939