Obszar H I

Obszary H I – obłoki międzygwiazdowe utworzone z neutralnego wodoru atomowego (H1). Obszary te nie emitują światła, ale można je wykryć na podstawie słabej emisji promieniowania o długości 21 cm (1420 MHz) – linii emisyjnej promieniowania, wysyłanego przez atomy wodoru.

Stopień jonizacji w obszarach H I jest bardzo niski i wynosi około 10−4 (jedna cząstka na 10 000). Obok obszarów H I identyfikuje się także obszary H II, zawierające zjonizowany wodór cząsteczkowy.

Temperatura obszarów H I wynosi około 60 K, a w skrajnych przypadkach nie powinna przekraczać 200 K[1].

Mapowanie emisji promieniowania z tych obszarów przy pomocy radioteleskopów wykorzystuje się do określania struktury galaktyk spiralnych.

Przypisy

  1. ↑ Spitzer L, Savedoff MP. The Temperature of Interstellar Matter. III.. „Astrophysical Journal”. 111, s. 593, 1950. DOI: 10.1086/145303. 

Bibliografia

  • Anderson, Kevin J & Churchwell, Ed. The Anatomy of a Nebula. „Astronomy”. 13, s. 66–71, 1985.