Obszar Warowny „Wilno”

Obszar Warowny „Wilno”
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Rozformowanie

1939

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

garnizon Wilno

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Obszar Warowny „Wilno”obszar warowny Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.

14 marca 1928 roku weszło w życie rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 stycznia 1928 roku w sprawie uznania miasta Wilna i okolicy za obszar warowny[1]. Zgodnie z rozporządzeniem za obszar warowny zostało uznane miasto Wilno wraz z okolicą według następujących granic: rzeka Wilija od granicy państwowej do przecięcia z granicą gminy Rzesza; północno-zachodnia i północna granica gminy Rzesza do rzeki Wiliji; rzeka Wilija do traktu Podbrodzie-Wilno; trakt Podbrodzie-Wilno do potoku Trynkut; potok Trynkut do toru kolejowego Wilno-Turmonty; linia kolejowa Turmonty-Wilno do przecięcia z drogą Wilno-Tawrya; droga Wilno-Tawrya do m. Tawrya (włącznie); dalej rzeka Wilejka do ujścia rzeki Kienka; rzeka Kienka do granicy gminy Rudomino; następnie południowe granice gmin Rudomino i Troki do granicy państwowej i granicą państwową do rzeki Wilija.

Organizacja pokojowa OWar. „Wilno”

Obsada personalna Komendy Obozu i Dowództwa Obszaru Warownego „Wilno”

Komendanci obozu i dowódcy obszaru
  • płk sap. Włodzimierz Dziakiewicz (wz. 1922-1923)
  • gen. bryg. Hugon Griebsch (28 III 1923[2][3][4] – 3 II 1925 → II zastępca generalnego inspektora artylerii – inspektor dla spraw fortyfikacji[5])
  • gen. bryg. Olgierd Pożerski (1 VII 1925 - 3 XI 1926 → dowódca 20 DP[6])
  • płk inż. Jan Romuald Ożyński (wz. 1926 – 1 V 1927)
  • płk piech. Walerian Czuma (2 V 1927[7] - 18 II 1928 → dowódca 5 DP[8])
  • płk piech. / gen. bryg. Henryk Krok-Paszkowski (18 II 1928[8] - 9 X 1930 → dowódca 20 DP[9])
  • płk piech. Michał Pakosz (9 X 1930 – 12 X 1935 → dowódca 24 DP)
  • płk dypl. piech. Kazimierz Bogumił Janicki (X 1935 - X 1938 → dowódca piechoty dywizyjnej 7 DP)
  • płk dypl. piech. Lucjan Janiszewski (XI 1938 – VIII 1939 → dowódca piechoty dywizyjnej 35 DP)
  • ppłk piech. Tadeusz Paweł Podwysocki (IX 1939)
Zastępcy komendanta obozu i zastępcy dowódcy obszaru
Pomocnik dowódcy
Szefowie sztabu
  • kpt. piech. adiutant sztabowy Mieczysław Teodor Łojak (1923[3]3 psp[14])
  • mjr / ppłk SG Władysław Powierza (15 X 1923[4] – 31 VIII 1926 → I oficer sztabu inspektora armii gen. dyw. Wacława Fary)
  • mjr / ppłk SG Leon Koc (X 1926 – V 1927 → szef sztabu DOK II)
  • mjr SG Tomasz Obertyński (11 VI 1927 – 23 XII 1929 → Inspektorat Armii w Wilnie)
  • mjr dypl. piech. Józef Drotlew (1 I 1930[15] – 23 X 1931 → dowódca baonu 6 pp Leg.[16])
  • mjr dypl. piech. Franciszek Florian Wąsowicz (X 1931[17] – XI 1934 → dowódca baonu w 20 pp[18])
  • mjr dypl. piech. Henryk Konas (od XI 1934[18])
  • ppłk dypl. piech. Kazimierz Klochowicz (1939)
Szefowie artylerii OWar. „Wilno”
  • płk art. Tadeusz Bolesław Łodziński (VIII 1926 – 29 II 1928 → stan spoczynku)
  • płk art. Józef Konstanty Rojek (21 III 1928 - 22 III 1929 → szef 9 Okręgowego Szefostwa Uzbrojenia[19])
  • ppłk / płk art. mgr Karol Myrek (22 III 1929[20] - V 1932 → dowódca 13 pal[21])
  • ppłk dypl. art. Tadeusz Procner (V 1932[21] - X 1934 → dowódca 5 pal[22])
  • ppłk art. Leon Józef Marian Pichl (XII 1934[22] – VII 1937 → dowódca 19 pal)
  • ppłk dypl. art. Jan I Szewczyk (1937 – IV 1939 → dowódca 4 pac)
  • ppłk art. Franciszek Machowski (od IV 1939) †1940 Katyń[23]
Naczelni lekarze / szefowie służby zdrowia
  • płk lek. Witold Kiersnowski (IV 1924[24] – 1925)
  • płk lek. Leon Klott (IV – XII 1925 → stan spoczynku)
  • ppłk lek. dr Stanisław Garniewicz (do 1939)
  • ppłk dr Władysław Jan Rymaszewski (do IX 1939 → szef służby zdrowia 35 DP)

Obsada personalna w marcu 1939 roku

Ostatnia „pokojowa” obsada personalna Dowództwa OWar. „Wilno”[25][a]:

  • dowódca obszaru – płk dypl. piech. Lucjan Janiszewski
  • oficer ordynansowy – rtm. Wacław Ursyn-Szantyr[b]
  • szef sztabu – ppłk dypl. piech. Kazimierz Klochowicz
  • I oficer sztabu – mjr dypl. piech. Aleksander Marian Romiszowski
  • II oficer sztabu – kpt. adm. Kazimierz II Wiśniewski
  • szef artylerii – ppłk dypl. art. Jan I Szewczyk
  • referent artylerii – kpt. art. Adam Makarewicz
  • oficer topograf – kpt. geogr. Franciszek Mroziński
  • kierownik Samodzielnego Referatu Bezpieczeństwa Wojennego – rtm. dypl. Mieczysław Łubieński
  • dowódca OPL – ppłk sap. Aleksander Stanisław Alexandrowicz[c]
  • kierownik referatu OPL – kpt. adm. (art.) Antoni Zygmunt Ropelewski
  • dowódca łączności – ppłk łączn. Michał Karwowski
  • szef służby zdrowia – ppłk lek. dr Stanisław Garniewicz
  • kierownik kancelarii głównej – rtm. adm. (kaw.) Ryszard Wiszowaty
  • dowódca plutonu gospodarczego – rtm. kaw. Wacław Ursyn-Szantyr (*)

Uwagi

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[26].
  2. rtm. Wacław Ursyn-Szantyr pełnił jednoczenie funkcję dowódcy plutonu gospodarczego.
  3. ppłk sap. Aleksander Stanisław Alexandrowicz pełnił jednoczenie funkcję szefa Szefostwa Fortyfikacji Obszaru Warownego „Wilno”.

Przypisy

  1. Dz.U. z 1928 r. nr 29, poz. 273.
  2. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 28 marca 1923 roku, s. 213.
  3. a b c Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1455.
  4. a b c Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1323.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 17 lutego 1925 roku, s. 77.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 17 listopada 1926 roku, s. 398.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 142.
  8. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 20 lutego 1928 roku, s. 29.
  9. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 1.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 124 z 20 listopada 1925 roku, s. 668.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 14.
  12. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 254.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 79.
  14. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 330, 362.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 328.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 322.
  18. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 258.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 100.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
  21. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 421.
  22. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 263.
  23. Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 498.
  24. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 17 kwietnia 1924 roku, s. 216.
  25. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 530.
  26. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).