Obszar ochrony ścisłej Trzcielińskie Bagno

Trzcielińskie Bagno

Widok ogólny od południa, z wieży do obserwacji ptaków
obszar ochrony ścisłej
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Położenie	Wielkopolski Park Narodowy
Data utworzenia	1959
Powierzchnia	38,29 ha
Położenie na mapie gminy Dopiewo Trzcielińskie Bagno
Położenie na mapie Polski Trzcielińskie Bagno
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Trzcielińskie Bagno
Położenie na mapie powiatu poznańskiego Trzcielińskie Bagno
52°18′28″N 16°40′00″E/52,307778 16,666667

Trzcielińskie Bagno – obszar ochrony ścisłej leżący w granicach Wielkopolskiego Parku Narodowego w dolinie rzeki Samicy (z Jeziorem Trzcielińskim), 4 km na północny zachód od Stęszewa, 5 km na południowy zachód od Konarzewa. Obejmuje powierzchnię 38,29 ha^[1].

Przyroda

Utworzony w 1959 r. jako rezerwat przyrody (ptasi) dla ochrony środowiska lęgowego wielu gatunków ptactwa wodnego i błotnego^[2]. Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 października 1996 r. (publ. Dz.U. z 1996 r. nr 130, poz. 613) nastąpiła zmiana granic Wielkopolskiego Parku Narodowego. Trzcielińskie Bagno od tej pory jest obszarem ochrony ścisłej znajdującym się w granicach Wielkopolskiego PN (art. 20 ust. 3 pkt 3 ustawy o ochronie przyrody). Rozlewiska rzeki o zmiennym zasięgu związanym z wahaniami poziomu wody otoczone są gąszczem trzcin i oczeretów, zaroślami wierzbowymi i fragmentami łęgu olszowego, a ptaki znalazły tu sprzyjające warunki bytowania. Bagno stanowi pozostałość dawnego jeziora zasilanego wodami Samicy Stęszewskiej płynącymi od strony jeziora Tomickiego. Otwarte lustro wody pozostało jedynie w centrum bagna, a jego powierzchnia corocznie się zmniejsza i w 2020 wynosiła około 4,5 hektara.

Flora

Z roślin występują tu m.in. rogatek sztywny, osoka aloesowata, grążel żółty, grzybień biały, jezierza morska i zamętnica błotna. Przy granicy obszaru rośnie w łanach pełnik europejski, a także pojedynczo goździk pyszny i różne gatunki storczyków, np. kruszczyk błotny^[3].

Fauna

Na szczególną uwagę zasługuje duża kolonia mew śmieszek. Na terenie obszaru odbywają lęgi takie ptaki, jak: bąk, bączek, żuraw, gęś gęgawa, błotniak stawowy, wodnik i liczne gatunki kaczek. Na łowy przybywają tu kania ruda, bielik i puszczyk. Z innych obserwowanych na tym terenie ptaków stwierdzono takie jak: kania czarna, myszołów, jastrząb, krogulec, żuraw, czapla siwa, czapla biała, kormoran, kszyk, samotnik, tęczak, brodziec piskliwy, sieweczka rzeczna, łabędzie (czarnodzioby, krzykliwy, niemy), gęsi (białoczelna, tundrowa, zbożowa), cyraneczka, krzyżówka, krakwa, różeniec, głowienka, perkozy, podróżniczek, zimorodek, trzciniak, wąsatka, potrzos, brzęczka, pliszka siwa, rokitniczka, trzcinniczek i remiz^[3].

Turystyka

W sąsiedztwie przebiega niebieski znakowany szlak pieszy Iłowiec – Otusz^[2].

Galeria

• 

  Droga dojściowa

• 

  Wieża obserwacyjna

Przypisy